Γράφει ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης
Η κ. Κεραμέως, προστατευόμενη του κ. Σαμαρά, απολαμβάνει γενικώς ασυλία. Την ασυλία της Εκκλησίας, καθότι άνθρωπός της, των Μ.Μ.Ε, λόγω των ισχυρών διασυνδέσεων που ακούγεται ότι έχει, και του ίδιου του πρωθυπουργού, καθώς φημολογείται ότι ανήκουν στην ίδια λέσχη. Θεωρήθηκε ως ανερχόμενο αστέρι της Ν.Δ χωρίς, όμως, ως τώρα να το επιβεβαιώσει. Αντιθέτως, οι αντίπαλοί της, εσωκομματικοί και μη, της χρεώνουν σοβαρές παραλείψεις και μεγάλα λάθη. Παρόλα αυτά, μέχρι στιγμής, αν και προκάλεσε επανειλημμένως την εκπαιδευτική κοινότητα και την κοινωνία συνολικά, έχει καταφέρει να επιβιώσει. Μέχρι πότε όμως;
Τα έργα και τα κατορθώματά της είναι πολλά. Ανέλαβε να υλοποιήσει το άκρως συντηρητικό πρόγραμμα της Ν.Δ με ένα τρόπο απόλυτο. Δε συζητά επί της ουσίας με κανέναν, δεν αποδέχεται σοβαρές βελτιωτικές προτάσεις που γίνονται από άλλα κόμματα, φορείς και συνδικαλιστικές ενώσεις, και θεωρεί, νομικός ούσα, ότι γνωρίζει την εκπαιδευτική πραγματικότητα, τις λεπτές αποχρώσεις που τη χαρακτηρίζουν και τις σχέσεις αλληλεπίδρασης και ισορροπιών που υπάρχουν στους χώρους μάθησης. Ωστόσο, κάθε μέρα αποδεικνύεται πόσο άσχετη είναι με τον ευαίσθητο χώρο του οποίου ηγείται και πόσο ούτε είχε, ούτε απέκτησε στην πορεία ψυχικούς δεσμούς με την εκπαιδευτική κοινότητα. Ο χώρος της παιδείας, ένας χώρος διαλόγου, δημοκρατίας και σύνθεσης έχει γίνει στις μέρες της πεδίο μιας και μόνης αλήθειας, η οποία εκπορεύεται από το υπουργικό της γραφείο. Μερικές από τις «επιτυχίες» για τις οποίες θα μείνει στην Ιστορία, κατά πάσα πιθανότητα, ως η χειρότερη υπουργός των μέχρι σήμερα μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων είναι οι ακόλουθες.
Λίγο μετά την ανάληψη των καθηκόντων της κατάργησε το πανεπιστημιακό άσυλο και πριν από λίγο καιρό δημιούργησε ειδικό σώμα, το οποίο υπάγεται στην ΕΛ.ΑΣ, για τη φύλαξη των Α.Ε.Ι, παρά τις διαφωνίες της πλειοψηφίας των πανεπιστημιακών. Προχώρησε σε τηλεψηφοφορία για την ανάδειξη των αιρετών στα υπηρεσιακά συμβούλια των εκπαιδευτικών. Η αποχή των τελευταίων ανήλθε σε ποσοστό που υπερβαίνει το 90%. Ωστόσο, παρά την ήττα και την καθολική αποδοκιμασία, συγκρότησε ΠΥΣΔΕ ΚΑΙ ΠΥΣΠΕ, ενώ στο υπόλοιπο δημόσιο έχει δοθεί παράταση στα υπάρχοντα συμβούλια μέχρι το τέλος Μαΐου. Εξίσωσε τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων των κολεγίων με εκείνα των πανεπιστημίων, προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων και στην ίδια την παράταξή της. Καθιέρωσε βάση εισαγωγής για τα Α.Ε.Ι και μείωσε αιφνιδιαστικά τον αριθμό των εισαγομένων, ευνοώντας με τρόπο πρωτοφανή τους ιδιοκτήτες των κολεγίων. Τέλος, προχωρά στην αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων παρά τις έντονες αντιδράσεις των εκπαιδευτικών.
Για το τελευταίο έχουν γραφτεί εκατοντάδες άρθρα και αναλύσεις. Αξίζει, εντούτοις, να επισημάνουμε ότι με τον νόμο αυτό οι διαχρονικές ευθύνες των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων για την κατάντια τις εκπαίδευσης θα φορτωθούν στις πλάτες των δασκάλων και των καθηγητών. Καμιά αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου δεν πρόκειται να προκύψει μέσα από αυτή τη διαδικασία και ουδεμία επαγγελματική ανάπτυξη του εκπαιδευτικού. Αντιθέτως, τα σχολεία θα χαρακτηριστούν και επισήμως «καλά» και «κακά», χωρίς να έχουν ληφθεί υπόψη κρίσιμοι παράγοντες, όπως η κοινωνική διαστρωμάτωση, το μορφωτικό επίπεδο των γονιών, η οικονομική κατάσταση, η ανεργία σε μια περιοχή κ.α., με αποτέλεσμα το κλείσιμο σχολικών μονάδων. Επιπλέον, το κράτος, για να ξεφορτωθεί το κόστος λειτουργίας των σχολείων, σχεδιάζει να τα μεταβιβάσει την ευθύνη τους στους δήμους, οι οποίοι βρίσκονται ήδη σε κατάσταση φτώχειας. Έτσι, οι εκπαιδευτικοί θα μετατραπούν σε επαίτες αναζητώντας χορηγούς προκειμένου αυτά να λειτουργήσουν στοιχειωδώς. Τέλος, είναι χαρακτηριστικό ότι στον νόμο δεν υπάρχει ούτε ένας δείκτης μέσω του οποίου να αποδίδονται ευθύνες στο ΥΠΕΠΘ για παραλείψεις, λάθη και καθυστερήσεις, λες και όλα τα έχει καλώς καμωμένα.
Γίνεται φανερό ότι οι εκπαιδευτικοί αντιμετωπίζονται ως αντίπαλοι από το ΥΠΕΠΘ και την ηγεσία του, η οποία εν μέσω πανδημίας, με τα περισσότερα σχολεία κλειστά, προχωρά στην αυτοαξιολόγηση, γιατί αυτό προβλέπει το πλάνο. Η ύβρις της κ. Κεραμέως, διαρκής και ατιμώρητη μέχρι σήμερα, θα προκαλέσει, αργά ή γρήγορα, την τίση της. Χιλιάδες εκπαιδευτικοί σε όλη τη χώρα απέχουν μαζικά από τις διαδικασίες της αυτοαξιολόγησης. Θα αποτελέσει άραγε αυτό το Βατερλώ της;
Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας
