Γράφει ο Νίκος Γόντικας

Πριν ενάμιση χρόνο η κυβέρνηση της ΝΔ δεν πρόλαβε να εξαγγείλει το άμεσο κλείσιμο των λιγνιτικών μονάδων στη Μεγαλόπολη και τα δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ κίνητρα για τις ΑΠΕ μέσα από διάφορα χρηματοδοτικά εργαλεία (ταμεία δίκαιης μετάβασης, ανάκαμψης, ΕΣΠΑ, εθνικοί πόροι κλπ.) και τα αρπακτικά στον τομέα της ενέργειας, έδρασαν σαν έτοιμα από καιρό. Έτσι έχουμε:

• Πέρυσι το χειμώνα, στη χερσόνησο του Μαλέα αιτήσεις για νέα εγκατάσταση ανεμογεννητριών στο νότιο Πάρνωνα ισχύος 118 MW για να προστεθούν στα ήδη εγκεκριμένα 211 MW.
• Στη συνέχεια ανάλογες αιτήσεις στους ορεινούς όγκους στα σύνορα Αρκαδίας-Λακωνίας (σε Κρεμαστή-Κορίτσα-Κοσμά-Καρυές-Άγιο Πέτρο κλπ.) και στα σύνορα Αρκαδίας-Αργολίδας από Λουκά έως Αγιωργίτικα.
• Φέτος το χειμώνα αιτήσεις στη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) για εγκατάσταση τριών τεράστιων αιολικών βιομηχανικών συγκροτημάτων στους ορεινούς όγκους στη κεντρική Πελοπόννησο (Μαίναλο-Λύκαιο….κλπ.).

Πρόκειται για 207 ανεμογεννήτριες της ίδιας εταιρείας, ισχύος 1345,38 MW.

Πρόκειται για παραγωγή ενέργειας δυόμιση φορές πάνω από ό,τι παράγουν οι λιγνιτικές μονάδες στη Μεγαλόπολη και περίπου στο 1/4 της συνολικής μέσης ζήτησης σε επίπεδο χώρας.

Και είμαστε ακόμα στην αρχή.

Δεν θα μείνει βουνοκορφή χωρίς ανεμογεννήτρια, πλαγιά χωρίς πάνελ φωτοβολταϊκών.

Δεν θα σταθούμε σε αυτό το άρθρο στο σύνολο των καταστροφικών επιπτώσεων τέτοιου τύπου επενδύσεων στην τοπική οικονομία (γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγή, μελισσοκομία, οικογενειακές επιχειρήσεις σε εστίαση και τουρισμό κλπ.). Θα σταθούμε στις επιπτώσεις στο περιβάλλον της περιοχής που θα είναι καταστροφικές και ανεπανόρθωτες.

Θα «ξεκοιλιάσουν» το Μαίναλο, το Λύκαιο και τους άλλους ορεινούς όγκους στη κεντρική Πελοπόννησο αφού θα διανοιχθούν δρόμοι δεκάδων χιλιομέτρων μέσα σε δασικές και μη εκτάσεις, πλάτους μέχρι 10m, θα γίνουν εκσκαφές και εκβραχισμοί εκατομμυρίων m3 για να ανοιχτούν οι βάσεις εγκατάστασης των ανεμογεννητριών, να διαμορφωθούν πλατείες στις κορυφές για κάθε ανεμογεννήτρια, να διανοιχθούν τα υπόγεια δίκτυα μεταφοράς της ενέργειας σε υποσταθμούς. Θα πέσουν εκατοντάδες χιλιάδες τόνοι οπλισμένο σκυρόδεμα για να στεριώσουν τις ανεμογεννήτριες. Αναθέματα που θα μείνουν για πάντα στους ορεινούς όγκους, αφού δεν πρόκειται να ξηλωθούν, όταν θα πάψει η λειτουργία τους.

Αρκεί ένα στοιχείο για να γίνει κατανοητό το μέγεθος των παρεμβάσεων.

Σύμφωνα με Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που έχει κατατεθεί στη Περιφέρεια για την εγκατάσταση στο Κοσμά Κυνουρίας ενός αιολικού πάρκου 6 ανεμογεννητριών 3 MW η κάθε μία, θα γίνουν εκσκαφές 223.208m3. Για εγκατάσταση 207 ανεμογεννητριών στη κεντρική Πελοπόννησο 3 MW η κάθε μία θα γίνουν εκσκαφές 7.700.676m3 (223.208:6Χ207). Για τις πολύ μεγαλύτερες ανεμογεννήτριες των 6,5ΜW που θα εγκατασταθούν, θα γίνουν πολύ περισσότερες εκσκαφές και θα φορτωθούν οι κορυφές πολύ περισσότερο μπετόν και σίδηρο για να στερεωθούν.

Δεκάδες χιλιάδες στρέμματα δασών θα δεσμευτούν και χιλιάδες στρέμματα δάσους θα αποψιλωθούν. Οι επιπτώσεις που θα προκληθούν στο μικροκλίμα της περιοχής στην χλωρίδα και την πανίδα θα είναι ανεπανόρθωτες (πχ ξηρασία, θανάτωση αποδημητικών πουλιών κλπ.).

Η εκπομπή υποήχων θα έχει σοβαρότατες επιπτώσεις στη μελισσοκομία, αλλά και την υγεία των ανθρώπων.

Φυσικά και δεν είμαστε ενάντια στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Όμως η άναρχη ανάπτυξή τους στα χέρια των καπιταλιστικών ομίλων, καταστρέφει το περιβάλλον και άλλους κλάδους της οικογενειακής οικονομίας. Είναι πολλά τα λεφτά και των επιχορηγήσεων και των κερδών, που δεν υπολογίζουν τίποτα.

Μόνο αν η ιδιοκτησία στις πηγές, στις υποδομές παραγωγής και μεταφοράς της ενέργειας γίνει λαϊκή περιουσία, τότε στα πλαίσια του κεντρικού σχεδιασμού του κοινωνικοποιημένου τομέα, μπορεί να υπάρξει σεβασμός στο φυσικό και ανθρώπινο περιβάλλον, μπορεί να παραχθεί φθηνή ενέργεια για το λαό.

Κανένας εφησυχασμός.

Είναι θετικό ότι σηκώθηκαν και οι πέτρες, μόλις έγιναν γνωστά τα σχέδια για την εγκατάσταση αυτών των τεράστιων αιολικών βιομηχανικών συγκροτημάτων στο Μαίναλο, στο Λύκαιο και στους άλλους ορεινούς όγκους στη Κεντρική Πελοπόννησο.

Αυτή η λαϊκή οργή ανάγκασε τα στελέχη της ΝΔ του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ στους Δήμους και στη Περιφέρεια τους διάφορους οικολόγους και οικολογούντες, τις ΜΚΟ, Κοινσέπ κλπ. να πάρουν αρνητική θέση.

Είναι υποκριτική όμως η στάση όλων αυτών. Την προσαρμόζουν κάθε φορά ανάλογα με το ακροατήριο και τις αντιδράσεις, μετρώντας το πολιτικό κόστος και συσκοτίζοντας τις αιτίες του προβλήματος.

Γιατί ανήκουν στα κόμματα που τα προηγούμενα χρόνια ψήφισαν στην Ευρωβουλή αλλά και στο Ελληνικό Κοινοβούλιο όλο το νομοθετικό πλαίσιο στο οποίο πατάει ο κάθε επενδυτής για να κατακτά κάμπους και βουνοκορφές στο όνομα μάλιστα της πράσινης ανάπτυξης που θα προστατεύσει το περιβάλλον.

Γιατί στήριξαν και στηρίζουν με όλες τους τις δυνάμεις την “απελευθέρωση” της αγοράς ενέργειας, οι επιπτώσεις της οποίας φανερώνονται και στο ζήτημα της τοποθέτησης των ανεμογεννητριών.

Για αυτό και δεν χρειάζεται κανένας εφησυχασμός, καμμιά επανάπαυση.

Τα λεφτά είναι πολλά, και τα συμφέροντα μεγάλα.

Το σίγουρο είναι ότι θα υπάρξουν πιέσεις σε αυτά τα στελέχη των αστικών κομμάτων να αλλάξουν στάση, οι διάφοροι γυρολόγοι θα εμφανιστούν στα χωριά για να εξαγοράσουν, να πείσουν προέδρους και κατοίκους για τα αντισταθμιστικά, τα «τριάκοντα αργύρια της προδοσίας».

Γνωρίζουμε ότι στην πορεία δεν θα είμαστε «όλοι μαζί».

Ήδη ο Αρκάς υπουργός της ΝΔ κ. Βλάσης εξέφρασε την δυσαρέσκειά του, καταγγέλλοντας ταυτόχρονα το λαϊκισμό. Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιδρά στις «ανεμογεννήτριες του Μητσοτάκη» ενώ ήταν καλές αυτές του «Σταθάκη και της DEUTSCHE AEOLIA» στο Πάρνωνα και στο Κοσμά. Ο δε βουλευτής Αρκαδίας του ΚΙΝΑΛ και Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. Κωνσταντινόπουλος, πρότεινε στον Πρόεδρο της αρμόδιας Επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλής, να καλέσει όλους τους εμπλεκόμενους (Περιφερειάρχη, Δημάρχους, ΡΑΕ, επενδυτές) ώστε να βρεθεί η φόρμουλα για την εγκατάσταση των ανεμογεννητριών. Πρόταση που με χαρά ήδη αποδέχθηκε ο κ. Περιφερειάρχης στέλεχος της ΝΔ.

Τα διάφορα άχρωμα-άοσμα και ουδέτερα ψηφίσματα, οι νομικές διαδικασίες και άλλα τέτοια στοχεύουν να αθωώσουν τους υπεύθυνους και να εκτονώσουν τις αντιδράσεις.

Για να έχει αποτέλεσμα ένας αγώνας πρέπει να αναδεικνύει τις αιτίες, τους υπαίτιους και την μόνη φιλολαϊκή διέξοδο την ανάγκη του εθνικού κεντρικού ενεργειακού σχεδιασμού, σε μια κοινωνία και οικονομία που θα λειτουργεί με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες και όχι το καπιταλιστικό κέρδος.

Είναι ανάγκη οι μαζικοί φορείς, τα εργατικά σωματεία, αγροτικοί σύλλογοι, τα πολιτιστικά-αθλητικά και συντοπίτικα σωματεία να πούμε ένα βροντερό ΟΧΙ στα κυβερνητικά και επιχειρηματικά σχέδια.

Να σταματήσει τώρα το επιχειρούμενο έγκλημα στο Μαίναλο, στο Λύκαιο και στους άλλους ορεινούς όγκους στη κεντρική Πελοπόννησο.

Να συγκροτηθούν σε κάθε χωριό, σε κάθε περιοχή Επιτροπές Αγώνα για τη σωτηρία του τόπου μας, με ξεκάθαρο όμως πλαίσιο και κατεύθυνση της πάλης, γιατί οι Δούρειοι ίπποι καιροφυλακτούν.

Βάση αυτής της συσπείρωσης και πάλης μπορεί να είναι η ομόφωνη απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Εργατικού Κέντρου Αρκαδίας για τις ανεμογεννήτριες και για τη «δίκαιη» μεταλιγνιτική μετάβαση.

Ο Νίκος Γόντικας είναι Επικεφαλής της “Λαϊκής Συσπείρωσης” στο Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου