Σήμερα, Σάββατο 5 Ιουνίου 2021 στον Ι. Ν. Προφήτου Ηλιού Μ. Μαντίνειας ετελέσθη η εξόδιος Ακολουθία του αειμνήστου συνταξ. ιερέως της Μητροπόλεως Μάνης π. Θεοδώρου Μαρινόπουλου. Της εξοδίου Ακολουθίας προεξήρχε ο Σεβ. Μητροπολίτης Αργολίδος κ. Νεκτάριος συγχοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Μάνης κ. Χρυσοστόμου  με τη συμμετοχή πολλών κληρικών και ευσεβών χριστιανών, μεταξύ αυτών ο Περιφερειάρχης Πελοποννήσου Παναγιώτης  Νίκας και ο Δήμαρχος Καλαμάτας Θανάσης Βασιλόπουλος.

Επικηδείους λόγους εξεφώνησαν οι Σεβ. Μητροπολίτες Αργολίδος κ. Νεκτάριος και Μάνης κ. Χρυσόστομος Γ’ και ένας από τους υιούς του κεκοιμημένου ιερέως, κ. Γεώργιος Μαρινόπουλος.

Παραθέτουμε κάτωθι τον επικήδειο που εξεφώνησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Μάνης  κ. Χρυσόστομος:

“Μια παπαδιαμάντεια ιερατική μορφή”

Ἄφησε τήν ψυχή του νά πετάξει στόν οὐρανό στίς 4/6/2021, ὁ παπά – Θόδωρος (Μαρινόπουλος) ἀπό τήν Μ. Μαντίνεια Ἀβίας.

Ἦταν μιά μορφή ἀπό ἐκεῖνες πού περιγράφει ὁ Παπαδιαμάντης στά διηγήματά του, ὡς ὁ παπά – Φραγκούλης. Ταπεινός λευΐτης, βαθυστόχαστος, εὐλαβής λειτουργός τοῦ Ὑψίστου, θαυμάσιος πνευματικός καί Ἀρχιερέων ἀκόμη, ὑπομονετικός καί ἀκούραστος στή διακονία τοῦ πλησίον, μέ θερμό ἔνθεο ζῆλο, φλογερή πίστη, πλατειά ἀγαθωσύνη καί εὐγένεια.

Ὁ ἀείμνηστος π. Θεόδωρος Μαρινόπουλος τοῦ Δημητρίου καί τῆς Γιαννούλας γεννήθηκε στό Τρίκορφο (παλαιά ὀνομασία Πεντιά) Μεσσηνίας στίς 16/6/1933 καί σπούδασε στήν Ἱερατική Σχολή Ἀθηνῶν, ἀπ’ ὅπου ἔλαβε τό πτυχίο τό ἔτος 1972. Δημιούργησε μία ἄριστη χριστιανική οἰκογένεια μέ τήν πρεσβυτέρα του Πηνελόπη καί ἀπέκτησε τέσσερα τέκνα, τόν Δημήτρη, τόν Ἰωάννη, τήν Γεωργία καί τόν Γεώργιο.

Ἀφοῦ ὑπηρέτησε ὡς νεωκόρος καί ἱεροψάλτης σέ διαφόρους ἱερούς ναούς στίς 19/9/1971 χειροτονήθηκε διάκονος ὑπό τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτου Γυθείου καί Οἰτύλου κυροῦ Σωτηρίου καί στίς 16/7/1972 ὑπό τοῦ ἰδίου Μητροπολίτου πρεσβύτερος. Ὡς διάκονος ὑπηρέτησε ἕνεκεν τῶν σπουδῶν του 1971-72 στόν Ἱ.Ν. Ἁγίας Τριάδος Κεραμικοῦ καί στόν Ἱ.Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Ἀττικῆς. Ὡς πρεσβύτερος ἀπό τό 1972 μέχρι σήμερα ὑπηρέτησε στόν Ἱ.Ν. τοῦ Προφ. Ἠλία Μ. Μαντίνειας ἐπί πεντήκοντα συναπτά ἔτη. Τό 1977 χειροθετήθηκε πνευματικός – ἐξομολόγος καί τό 2016 συνταξιοδοτήθηκε ἕνεκεν γήρατος.

Μάλιστα τό ἔτος 1974 μετέβη στή μακρυνή Αὐστραλία ὅπου ἔτυχε θερμῆς ὑποδοχῆς.

Ἡ ἀγάπη του πρός τούς ἁγίους τόν ἔκαμνε ν’ ἀνεγείρει δύο Ἱερούς Ναούς στήν εὐρύτερη περιοχή Μικρᾶς Μαντίνειας. Ὁ ἕνας ναός εἶναι τῶν ἁγίων: Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί Ἁγ. Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ καί ὁ ἄλλος Ἁγίου Παϊσίου καί Ἁγ. Ἰακώβου τοῦ ἐν Εὐβοίᾳ.

Ἀξιωθήκαμε δέ νά τελέσουμε τά ἐγκαίνια τῶν παραπάνω ἱερῶν ναῶν μετά τοῦ ἀδελφοῦ ἐν Χριστῷ, Σεβ. Μητροπολίτου Ἀργολίδος κ. Νεκταρίου τά ἔτη 2018 καί 2019.

Τό 2018 διορίστηκε μέλος τῆς Ἐπιτροπῆς Γεροντίας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μάνης καί τό ἔτος 2019 τοῦ ἀπενεμήθη ἡ τιμητική διάκρισις, τό μετάλλιο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως μας «Παναγία ἡ Γιάτρισσα».

Πόθος του ἡ μελέτη, ἡ παιδεία, τά γράμματα, ὁ κατά Χριστόν καταρτισμός του. Χαρά του νά βλέπει τούς πιστούς νά ἐκκλησιάζωνται, νά προσεύχωνται, νά προσέρχωνται στήν Ἱ. Ἐξομολόγηση καί κυρίως στή Θ. Κοινωνία.

Πάντοτε ἔδιδε πνευματικές συμβουλές καί νουθεσίες μέ ταπεινόν φρόνημα. Πάντοτε μέ πολλή εὐλάβεια στεκόταν ἐνώπιον τῆς Ἁγίας Τραπέζης καί βαθυτάτη ἦταν ἡ αἴσθηση τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ. Πάντοτε ἔσκυβε καί ζητοῦσε πρό τῆς Θ. Κοινωνίας νά τοῦ διαβάσω τήν συγχωρητική εὐχή. Τόν ἔβλεπα καί τόν χαιρόμουν, ὅταν μετά τή Θ. Κοινωνία πήγαινε κοντά στό ἀναμμένο κερί τῆς Ἁγίας Τραπέζης καί ἔβαζε τά χέρια του στή φλόγα γιά νά καεῖ κάποιο ἴχνος θείου μαργαρίτη πού πιθανόν νά εἶχε μείνει. Στήν ἐξομολόγηση ἦταν ἄφθαστος.

Ταπεινός, σεμνός, ἱεροπρεπής, γαλήνιος, πρᾶος, σύνους, ἐγκρατής, φιλαλήθης, φιλάγιος, φιλακόλουθος, φιλάνθρωπος, ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, γεμᾶτος ἀγάπη καί καλωσύνη.

Ἡ οἰκία του πάντοτε ἀνοικτή γιά φιλοξενία σέ μικρούς καί μεγάλους καί τοῦτο γιατί ἡ ἀγαπῶσα καρδία του ἦταν πλατειά γιά ὅλους. Ὁ καθένας ἐπισκέπτης ἔφευγε μέ πνευματική ὠφέλεια καί ἔλεγε πότε νά ξαναβρεθεῖ κάτω ἀπό τό πετραχήλι του καί πότε ν’ ἀσπασθεῖ τό ἁγιασμένο ἱερατικό του χέρι. Ἦταν ἕνας ἀκούραστος θεράπων ψυχῶν, ἕνας στοργικός πνευματικός πατέρας.

Ὁ παπά – Θόδωρος ἀναπαύεται ἐκ τῶν κόπων του καί ζεῖ ἐν τοῖς οὐρανοῖς μετά τῶν ἁγίων ἀγγέλων. Ἐκεῖ ἐπάνω, στό ἐπουράνιο θυσιαστήριο, λειτουργεῖ τώρα, καί προσεύχεται γιά τόν καθένα μας. Ἄς ἔχουμε τήν εὐχή του. Αἰωνία του ἡ μνήμη.