Τροχαία και αυτοδιοίκηση μπορούν να αλλάξουν την εικόνα.

Γράφει ο Γιάννης Λάσκαρης

Ένα άθλιο οδικό δίκτυο θα ακολουθήσουν και φέτος εκατοντάδες επισκέπτες της Μεσσηνίας για να οδηγηθούν  σε αρχαιολογικούς χώρους τουριστικά θέρετρα αλλά και χωριά. Το επικίνδυνο αυτό οδικό δίκτυο είναι σε μια σταθερή και απαξιωτική κατάσταση πολλές δεκαετίες τώρα με τις όποιες παρεμβάσεις να φαντάζουν υποσημειώσεις. Από τη Μεσσήνη για το Ριζόμυλο αλλά και τη Λάμπαινα στην ουσία έχεις για συνοδηγό τον θάνατο. Ακόμη και έξω από κατοικημένες περιοχές οι ταχύτητες είναι φονικές. Τα θανατηφόρα ατυχήματα είναι  πολλά και το αίμα στην άσφαλτο διαφαίνεται να έχει υπογράψει συμβόλαιο διαρκείας σε αυτές τις διαδρομές. Όλα αυτά όσο δε γίνονται βελτιώσεις αλλά το σημαντικότερο  όσο δεν τιμωρούνται οι παραβάτες. Εξω από τη Μεσσήνη και μέχρι το Μαυρομμάτι Παμίσου συχνά πυκνά επιδίδονται ανεγκέφαλοι οδηγοί σε ταχύτητες που θέτουν σε κίνδυνο πεζούς αλλά και άλλους οδηγούς οχημάτων. Το ίδιο και στη διαδρομή για το Ριζόμυλο όπου οι προσπεράσεις είναι πάντα στην επικαιρότητα καθώς δεν υπάρχει ένα πάγιο μέτρο τιμωρίας. Ως εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης  πρέπει να σηκώσουμε ψηλά το ανάστημα να διεκδικήσουμε  ουσιαστικά μέτρα άρσης επικινδυνότητας που θα εξασφαλίζουν την μείωση της ταχύτητας ενώ παράλληλα θα πρέπει να ζητήσουμε την συνεχή παρουσία της τροχαίας και την αυστηρή αντιμετώπιση των παραβατών.  Παράλληλα σε πρώτη φάση  θα πρέπει να βαφτούν οι διαβάσεις να μετατραπούν σε τρισδιάστατες και να υπάρχουν περισσότεροι φωτεινοί προειδοποιητικοί  σηματοδότες.

Ο Γιάννης Λάσκαρης: είναι  Επικεφαλής του Συνδυασμού «Επανεκκίνηση για τον Δήμο Μεσσήνης» – Γραμματέας Δ.Σ. Μεσσήνης.