Η επέτειος του Πολυτεχνείου είναι η ευκαιρία να προβληματιστούμε και να αναστοχαστούμε κατά πόσον τα πανανθρώπινα μηνύματα της μεγαλειώδους εξέγερσης των φοιτητών και του λαού μας, ενάντια σε ένα ανελεύθερο καθεστώς έχουν βρει την δικαίωση τους.

Το Πολυτεχνείο δεν είναι ένα γεγονός που έγινε στην πατρίδα μας και αφορά την ιδιοσυστασία του Έλληνα και τις καταστάσεις που βίωνε η ελληνική κοινωνία. Έχει αναφορά σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της υδρογείου, εκεί που οι λαοί μάχονται παρόμοια καθεστώτα και αναζητούν το αυτονόητο : μια ζωή με αξιοπρέπεια, με ισότητα, με αξιοκρατία και ίσες ευκαιρίες για όλους.

Σε μια εποχή ιδιαίτερα ταραγμένη, με πολεμικές συρράξεις που απειλούν να ανοίξουν την πόρτα της κόλασης. Με ανθρώπους απελπισμένους που αναζητούν ακτίνα ελπίδας στο άγνωστο. Με την πατρίδα μας να αντιμετωπίζει ευθείες  εξωτερικές απειλές και ένα σύννεφο τοξικότητας στο εσωτερικό, ή λύση είναι μία.

Ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί σαν κοινωνία, πρέπει να προβληματιστούμε για το μέλλον μας. Θέλουμε να προχωρήσουμε θεοποιώντας το «συμφέρον» μας, σε ένα περιβάλλον συνεχών συγκρούσεων ή να αγωνιστούμε για αυτά τα οράματα που φλόγισαν έναν ολόκληρο λαό;

Η μη εκπλήρωση σε μεγάλο βαθμό αυτών των οραμάτων, δεν είναι ανασταλτικός παράγοντας, αλλά το κίνητρο για μεγαλύτερη προσπάθεια. «Για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολύ».