Εκεί εξορμήσαμε την Κυριακή (14/5ου) οι εξήντα τέσσερις φυσιολάτρες του Συλλόγου Πεζοπόρων και Ορειβατών Καλαμάτας ”Ο Ευκλης”  και συγκεκριμένα στον Μέζαπο στην Χερσονησίδα Τηγάνι και την Παναγία την Οδηγήτρια ή Αγήτρια.

   Η πεζοπορία μας ξεκίνησε από το Σταυρί, έναν πολύ όμορφο παραδοσιακό οικισμό με γκρι καφέ πέτρινους Πύργους, που στέκονταν σοβαροί κι απρόσιτοι στο διάβα μας.

Κατηφορίζοντας το τοπίο άλλαξε εντελώς. Κατακόρυφοι βράχοι έπεφταν κάθετα σε καταγάλανα, μπλε, τυρκουάζ νερά, σαν μια μεγάλη αγκαλιά, που στο κέντρο της, βρισκόταν σαν γλώσσα, η Χερσονησίδα Τηγάνι, με το κάστρο Μαϊνη στην κορυφή της.

Εκεί οι πέτρες άστραφταν στον ήλιο, το τοπίο γεμάτο αυτοσχέδιες αλυκές δείχνει ότι υπήρξε μεγάλη παραγωγή αλατιού, άνυδρο μεν, γεμάτο χρώματα δε….

   Περπατώντας δίπλα από πράσινους, κόκκινους θάμνους, που γίνονταν βαθύ καφέ, ,μπεζ, ροζ μοσχομυριστές βιολέτες, μωβ αρωματικά φασκόμηλα, κατακίτρινες ασφάκες και ασπάλαθους φτάσαμε στα τείχη του κάστρου που μας υποδέχθηκαν μισογκρεμισμένα μεν, επιβλητικά ακόμα δε, χωρίς να μας φανερώνουν όλα τα μυστικά τους !

  Γυρνώντας πάλι πίσω ακολουθήσαμε το μονοπάτι που οδηγεί στην Παναγιά την Οδηγήτρια ή Αγήτρια, η οποία στεκόταν σκαρφαλωμένη μέσα σε βράχο.

   Κουρασμένοι όπως ήμασταν πήγαμε στον πανέμορφο Γερολιμένα, να απολαύσουμε το μπάνιο στα σμαραγδένια νερά και νοστιμότατους μεζέδες.

Παίρνοντας τον δρόμο της επιστροφής πια με χορτασμένες όλες τις αισθήσεις μας, κάναμε μια στάση για καφέ στην ιστορική Αρεόπολη !

   Ελπίζω και εύχομαι, να μπορούμε πάντα, να πηγαίνουμε σε καινούργια μέρη και να γυρίζουμε χορτάτοι εικόνες κι εντυπώσεις !