Γράφει ο Θόδωρος Σταυριανόπουλος
Η εξέλιξη της τεχνολογίας συμπαρασύρει στο πέρασμά της οτιδήποτε αφορά παραδόσεις, ήθη, έθιμα και παραδοσιακές ασχολίες. Αρκετά χρόνια γίνονται προσπάθειες σε παγκόσμιο επίπεδο να περισωθούν όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία από την λαογραφία και την παράδοση των λαών. Γίνονται προσπάθειες να αναβιώσουν δράσεις και ασχολίες και να αναστυλωθούν χώροι που ο άνθρωπος δημιουργούσε την καθημερινότητά του και έδινε συνέχεια στην επιβίωσή του.
Δυστυχώς πολλά απ’ αυτά στον δυτικό κόσμο έχουν εξαφανισθεί εδώ και πολλές δεκαετίες. Ευτυχώς κατά ένα λόγο που εμείς αργήσαμε να βιομηχανοποιηθούμε και να απορροφηθούμε απ’ την βιομηχανική επανάσταση και έτσι μπορέσαμε και διατηρήσαμε παραδοσιακές ασχολίες έως τις μέρες μας. Όλα αυτά έχουν μεγάλο ενδιαφέρον επίσκεψης τόσο για τους νεοέλληνες αλλά πολύ περισσότερο για τους ξένους επισκέπτες μας. Περιοχές που με πρωτοβουλία των Αυτοδιοικητικών Αρχών τους εντάχθηκαν σε αντίστοιχα Ευρωπαϊκά προγράμματα κατάφεραν να αναδείξουν τη λαϊκή τους κληρονομιά και απέκτησαν επισκεψιμότητα οι περιοχές τους.
Η χώρα μας αποτελεί σήμερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση ένα απέραντο μουσείο παραδοσιακών ασχολιών και καθημερινών δραστηριοτήτων επιβίωσης. Αποτελεί το Λαογραφικό απόθεμα της Ευρώπης. Αυτό έχει γίνει αντιληπτό από τους Ευρωπαίους εταίρους, τολμώ να πω, περισσότερο και από εμάς. Έτσι λοιπόν χωρίς να μας κάνουν χάρη εφαρμόζουν διάφορα προγράμματα απορρόφησης κονδυλίων με σκοπό πάντα την διάσωση, διατήρηση και ανάδειξη της παραδοσιακής λαϊκής κληρονομιάς.
Και εδώ τίθεται το ερώτημα αν και κατά πόσο οι Αυτοδιοικητικές Αρχές έχουν την κατάλληλη γνώση, εμπειρία, ευαισθησία και ευρύτητα πολιτισμικής σκέψης που σε συνδυασμό με την αναδιάρθρωση της αγροτικής παραγωγής προς τις βιοκαλλιέργειες παράγοντας ποιοτικά επώνυμα προϊόντα μπορούν να δώσουν μια τουριστική ώθηση στην περιοχή τους.
Μπορούμε να πούμε ότι η μετεξελιγμένη σημερινή μορφή αγροτουρισμού συμβάλλει στην προστασία, αναβίωση, διαφύλαξη και αναστύλωση σ’ ότι χάνεται ή δεν χρησιμοποιείται, προσδίδοντας σ’ όλα αυτά μουσειακή μορφή καθιστώντας τα επισκέψιμα.
Δύο τομείς λοιπόν που πρέπει να προσπαθήσουν για την συνεργασία τους οι καθ’ ύλην αρμόδιοι του τόπου μας είναι ο τουριστικός και αγροτικός τομέας. Αυτή η συνεργασία θα αναδείξει μια βιώσιμη ανάπτυξη. Μια ανάπτυξη που θα αποτελέσει το κοινωνικό ανάχωμα που θα εμποδίσει τους νέους δημιουργικούς ανθρώπους να φύγουν από τον τόπο τους, μένοντας κοντά στις περιουσίες τους και αποτρέποντας την εγκατάλειψη της υπαίθρου.
Στον αγροτικό τομέα της περιοχής μας βασικά πλεονεκτήματα αποτελούν η ύπαρξη υδάτινων πόρων (ποτάμια) και το εύφορο ημιορεινό ανάγλυφο. Πρώτη βασική επιδίωξη πρέπει να είναι η αναδιάρθρωση της αγροτικής παραγωγής και η μεταστροφή της στις οικολογικές καλλιέργειες.
Αν καταφέρουμε και πετύχουμε τη συνεργασία Τουριστικού και Αγροτικού τομέα τότε θα έχουμε πολλαπλά αποτελέσματα. Τότε ο επισκέπτης θα έχει δύο λόγους για να επισκεφθεί τη Μεσσηνία. Ο πρώτος θα είναι για να επισκεφθεί τα αρχαιολογικά και φυσικά αξιοθέατα και ο δεύτερος για να γευτεί και αγοράσει τα ποιοτικά τοπικά μας προϊόντα.
Όλα αυτά απαιτούν συντονισμένες ενέργειες και προσπάθειες, προϋποθέτουν σχεδιασμό ο οποίος δεν θα έλθει εξ ουρανού αλλά θα προκύψει από τη συνεργασία της πολιτείας με τους άμεσα ενδιαφερόμενους. Όλα αυτά προκύπτουν μέσα από μακρόπνοο σχεδιασμό και διάλογο όλων των φορέων αλλά και με την Τοπική Αυτοδιοίκηση στο τιμόνι του σχεδιασμού.
ΥΓ. Ο εμπλουτισμός της σκέψης και ο επανακαθορισμός της συμπεριφοράς αποτελεί βαρύ καθήκον και πρέπει να μπει σε μια πορεία συντεταγμένη. Κάποιοι όμως θεωρούν σύγχρονη και αξιόπιστη πρόταση την αλλαγή της χωρίστρας τους!
