Γράφει ο Παναγιώτης Κάτσαρης
Δεν μπορεί κανένας εργαζόμενος, κανένας αγρότης με ταξική συνείδηση να μην είναι χαρούμενος για τον 40ήμερο αγώνα που έδωσαν οι αγωνιζόμενοι μικροί και μεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι σε όλη τη χώρα για την ικανοποίηση των αιτημάτων επιβίωσής τους και ενάντια στην αντιαγροτική πολιτική κυβέρνησης και Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι αγώνες των αγροτών σε όλη την Ευρώπη αλλά και οι αγωνιστικές διαθέσεις που εκφράστηκαν κατά τη διάρκεια του αγώνα τους και στην Ελλάδα αποτελούν καύσιμα για τους αγώνες του μέλλοντος.
Στις 28 Φλεβάρη ημέρα πανεργατικής απεργίας από την ΑΔΕΔΥ και δεκάδες Ομοσπονδίες του ιδιωτικού τομέα αλλά και Εργατικών Κέντρων κι ενώ η συγκάλυψη για το έγκλημα στα Τέμπη και η ιδιωτικοποίηση καλά κρατούν, οι εργαζόμενοι απέργησαν για αυξήσεις στους μισθούς και δημόσιες υπηρεσίες κόντρα στην ιδιωτική λεηλασία, το φοιτητικό κίνημα συμμετείχε στην απεργία για να μην περάσει ο νόμος για τα ιδιωτικά ΑΕΙ, ενώ οι αγρότες παρά το κλείσιμο των μπλόκων χωρίς δεσμεύσεις από τη κυβέρνηση, κατέβηκαν στις απεργιακές συγκεντρώσεις.
Αντιμέτωπη με την οργή του λαού και της νεολαίας βρίσκεται όλο αυτό το διάστημα η κυβέρνηση, που προσπαθεί να διαχωρίσει τα αγωνιστικά μέτωπα.Σε αυτή τη προσπάθεια διάσπασης των αγώνων η κυβέρνηση έχει σύμμαχο τη ΓΣΕΕ η οποία προκήρυξε απεργία στις 17 Απρίλη (!!!) αφήνοντας τη κυβέρνηση στην ησυχία της. Ο σχεδιασμός πριν έξι εβδομάδες για απεργία στις 28 Φλεβάρη, ένα χρόνο μετά το έγκλημα στα Τέμπη, δε βοήθησε στην άμεση και αναγκαία ενοποίηση των μετώπων πάλης (φοιτητικό κίνημα, αγρότες, εργαζόμενοι). Η απεργία αυτή έπρεπε να προκηρυχθεί πιο νωρίς (όπως προτάθηκε από τις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς) για να υπάρχει δυνατότητα απεργιακής κλιμάκωσης στη κορύφωση των μπλόκων και στη ψήφιση του νομοσχεδίου για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Ο μέχρι στιγμής σχεδιασμός των κινητοποιήσεων είναι πολύ πίσω από τις διαθέσεις του κόσμου του αγώνα, είναι σχεδιασμός μη ρήξης με τη Κυβέρνηση, κοινοβουλευτικής νομιμότητας και συνέχειας, ενώ βοηθάει την κυβέρνηση να διαχειριστεί την όλη κατάσταση.
Η ταξική πάλη όμως δεν είναι σχέδια επί χάρτου. Η απεργία της 28ης Φλεβάρη πήρε πανεργατικά-παλλαϊκά χαρακτηριστικά και έγινε σε μια σημαντική στιγμή για την εξέλιξη του κινήματος και μπορεί να αναδειχτεί σε «σταθμό» συγκέντρωσης δυνάμεων αφήνοντας παρακαταθήκη στις συνειδήσεις των αγωνιζόμενων αγροτών , εργαζομένων και φοιτητών.
Οι αγωνιζόμενοι αγροτοκτηνοτρόφοι πρέπει να οργανωθούν στους συλλόγους τους, σε επιτροπές αγώνα και να συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις τους για να στριμώξουν την κυβέρνηση. Να γυρίσουν τη πλάτη σε όλους αυτούς που θα αρχίσουν να γυρνάνε τα χωριά και θα τους βαράνε τη πλάτη. Το φοιτητικό κίνημα έχοντας απονομιμοποιήσει τις κυβερνητικές προθέσεις για ιδιωτικά πανεπιστήμια έχει αναδειχθεί σε ισχυρό πόλο αγώνα. Η απεργία στις 28 Φλεβάρη δείχνει ότι ο κόσμος έχει διάθεση… κάπου αλλού είναι το πρόβλημα…
Την ίδια ώρα ο «κοινωνικός αυτοματισμός» κατά των αγώνων έχει αποτύχει. Η επιθετικότατη προπαγάνδα από τα παπαγαλάκια των Μ.Μ.Ε. κατά του αγωνιζόμενου λαού δε περνά. Παρά την πολιτική ηγεμονία της ΝΔ σε κοινοβουλευτικό επίπεδο και τη στημένη και ανεπαρκή αντιπολίτευση, οι αγώνες (ο δρόμος) του τελευταίου διαστήματος προκάλεσαν ρωγμές στη κυβέρνηση της ΝΔ που δίνουν νέες δυνατότητες για αντεπίθεση του κινήματος, απόσπαση κατακτήσεων ΤΩΡΑ (όχι αυξήσεις ψίχουλα στους μισθούς, όχι μέτρα ελεημοσύνης στους αγρότες και όχι «τροποποίηση» άρθρων στο νόμο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια) , για την ανατροπή της πολιτικής κεφαλαίου-ΕΕ και κυβέρνησης.
Η δικαίωση, του αγώνα των αγροτών, των φοιτητών και του απεργιακού ρεύματος που διαμορφώνεται στους εργαζόμενους του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα παρά την υπονομευτική στάση του επίσημου συνδικαλιστικού κινήματος σε όλους τους κλάδους, απαιτεί ενότητα και πραγματική –όχι συμβολική– κλιμάκωση με αναβαθμισμένο αντιΕΕ και αντικυβερνητικό περιεχόμενο. Μόνη ελπίδα, ένα κοινό αγωνιστικό μέτωπο ανατροπής για να αποσταθεροποιηθεί η κυβέρνηση και η πολιτική της, για να διαμορφωθούν όροι πραγματικών κατακτήσεων κόντρα στη δημοσιονομική προσαρμογή της ΕΕ που εξυπηρετεί ο κυβερνητικός «τσαμπουκάς».
