Γράφει ο Θόδωρος Σταυριανόπουλος
Η κλιματική αλλαγή είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του πλανήτη και της ανθρωπότητας και είναι ύπουλος γιατί κινείται κάτω από τα “ραντάρ”, την ώρα που στην Ευρώπη, την Αμερική και την Κίνα, ασχολούνται με το να κάνουν εμπορικούς πολέμους.
Αποτελεί μεγάλη ανάγκη, να σχεδιάσουμε σήμερα,τις βιώσιμεςστρατηγικές του αύριο, για την αντιμετώπιση και την προσαρμογή στις συνέπειες της κλιματικής κρίσης και να αξιοποιήσουμε κατάλληλα τους ευρωπαϊκούς πόρους για τον έλεγχο, την συντήρηση και την ενίσχυση των υποδομών μας, για να μην υποθηκεύσουμε το μέλλον των επόμενων γενεών.
Η ελληνική οικονομία από εδώ και στο εξής εκτός από τα δημοσιονομικά πλεονάσματα, πρέπει να δημιουργεί πλεονάσματα και για την πορεία προς την πράσινη μετάβαση,. Στο δρόμο προς την πράσινη μετάβαση υπάρχουν πολλά χρηματοδοτικά εργαλεία με στόχευση να εντάξουν και τις πιο μικρές μονάδες της οικονομίας προς την κατεύθυνση της πράσινης μετάβασης.
Στόχος μας να αποτελέσει, η κλιματική ανθεκτικότητα της χώρας, και η σταδιακή μετάβαση, στην κλιματική ουδετερότητα, έως το 2050. Η κλιματική κρίση λειτουργεί, ως μαζικός καταλύτης κινδύνου, που απειλεί την κοινωνική αρμονία, την ανάπτυξη, και το μέλλον των υποδομών και των έργων.
Στην κλιματική κρίση ο Νότος θα έχει μεγαλύτερο κόστος από τον Βορά, γι΄ αυτό πρέπει να ασφαλιστούμε έναντι κινδύνων. Χρειάζονται, “μαξιλάρια” στις ασφαλιστικές εταιρείες και στις τράπεζες για προβλέψεις.
Η τεχνολογία και καινοτομία μπορούν να διαδραματίσουν καταλυτικό ρόλο. Η επένδυση στον τεχνολογικό μετασχηματισμό, αποτελεί προϋπόθεση για να παραμείνουν, οι επιχειρήσεις βιώσιμες.
Χρειάζεται πριν και πάνω από όλα να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Να προχωρήσουμε σε αυτό, που η επιστήμη ονομάζει, αλλαγή υποδείγματος. Ο στόχος δεν είναι εύκολος, αλλά δεν είναι ανέφικτος.
Από αμήχανοι παρατηρητές ή διστακτικοί δρώντες, να κινηθούμε ταχύτερα, από την εξέλιξη της κλιματικής κρίσης, που αποκτά πλέον, υπαρξιακό χαρακτήρα για την ανθρωπότητα.
Αν κοιτάξουμε γύρω μας, ο κόσμος έχει αλλάξει. Δεν είναι ο κόσμος, που ελπίζαμε να ζήσουμε, να μεγαλώσουμε και να δημιουργήσουμε. Η εξέλιξη της Ιστορίας, δεν είναι γραμμική. Ως ανθρωπότητα, θέτουμε σε κίνδυνο, κάθε κεκτημένο, που με αγώνες οι προηγούμενες γενιές πέτυχαν.
Το ετήσιο κόστος για την ελληνική οικονομία από τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης, εκτιμάται στα 2,2 δις ευρώ ή το 1% του ΑΕΠ. Δηλαδή, πάνω από 200 δις ευρώ έως το 2100.
Αυτή η κρίση, δεν αποτελεί μόνο εθνικό μας στοίχημα, δεν περιχαρακώνεται, σε σύνορα, και δεν αντιμετωπίζεται, σε κρατικό επίπεδο και από μία και μόνο χώρα.
Οι στρατηγικές πρέπει να αναδεικνύουν συμπεριληπτικές προτάσεις, πράσινες και ανθεκτικές για τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Είναι η ώρα να προχωρήσουμε από το γιατί, στο πώς με προτάσεις που θα δίνουν ουσιαστικό αποτέλεσμα σε πραγματικό χρόνο.
Τα ζητήματα που έχει δημιουργήσει η κλιματική αλλαγή δημιουργούν νέες προκλήσεις που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι ελληνικές τράπεζες, οι κατασκευαστικές εταιρείες και ο τεχνικός κόσμος. Αυτά να βρίσκονται στο επίκεντρο των συζητήσεων.
Πρέπει να περάσει το μήνυμα ότι η πράσινη μετάβαση είναι επένδυση και όχι μόνον κόστος. Μια επένδυση που θα δώσει πρόσβαση σε νέες δουλειές και ανάπτυξη δραστηριοτήτων.
