Γράφει η Αντωνία Μπούζα
Με δεδομένες τις μεγάλες αλλαγές στις καιρικές συνθήκες , οι χαμηλές επιδόσεις της εξελισσόμενης κυβερνητικής πολιτικής για τον πρωτογενή τομέα οδηγούν σε νευρική κρίση τους αγρότες μας και σε πρωτοφανή αδιέξοδα τους Έλληνες καταναλωτές.
Τα τελευταία χρόνια οι ζημιές σε διάφορες καλλιέργειες είναι συνεχείς και απρόβλεπτες. Ο φορέας που στηρίζει τους αγρότες για τέτοιες ζημιογόνες καταστάσεις και διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο, προκειμένου να μειώσει τους κινδύνους, αλλά και την ανασφάλεια των αγροτών μας, είναι ο ΕΛΓΑ, ο οποίος όμως, καλύπτει αποζημιώσεις μόλις στο 1 / 4 των εισφορών που πληρώνουν οι αγρότες μας .
Καίτοι έχουν ξεκινήσει εδώ και αρκετά χρόνια συζητήσεις περί αλλαγών και αναμόρφωσης του ΕΛΓΑ ,όπως και εισδοχής ενός εξισορροπητικού μηχανισμού μεταξύ του ασφαλίστρου και της καταβολής των αποζημιώσεων, δεν βλέπουμε να υπάρχει πρόοδος. Η πραγματικότητα δυστυχώς μας απογοητεύει , ενώ διαφαίνεται πως και στο θέμα αυτό, κυριαρχούν οι υποσχέσεις και όχι η καθαρή βούληση για τις αναγκαίες αλλαγές, αφού ακόμη βρισκόμαστε στον 1ο κύκλο Διαβούλευσης για τη δημιουργία νέου ΕΛΓΑ.
Στον βασικό κανονισμό ασφάλισης που ακολουθεί κοντά 25 χρόνια ο ΕΛΓΑ , καλύπτονται ασφαλιστικά μόνο συγκεκριμένες ζημιές, ενώ δεν προβλέπονται καταστροφές που οφείλονται κυρίως στην αλλαγή του κλίματος .
Τι ζητάει όμως ο αγροτικός κόσμος με το αίτημα για αναμόρφωση του κανονισμού; Ζητάει την αλλαγή των αιτίων που αποζημιώνει ο ΕΛΓΑ. Δηλαδή να προστεθούν λόγω της κλιματικής αλλαγής, επιπλέον αίτια που αποζημιώνονται και να υπάρξει ξεκάθαρη απόφαση , αν αποζημιώνονται όχι μόνο τα πρωτογενή, αλλά και τα δευτερογενή αίτια. Για παγετό, χαλάζι, παρατεταμένη ανομβρία, πλημμύρα, ανεμοθύελλα, χαλαζόπτωση, υπερβολικό ψύχος, κεραυνούς, κατολίσθηση, κινδύνους από άγρια ζώα κλπ , όπως και νέες ζω-νόσους , που αφορούν την κτηνοτροφία μας, υπάρχουν πολλές και διαφορετικές περιπτώσεις αποζημίωσης, με αγκυλώσεις και αναφορές σε εξειδικεύσεις σταδίου καλλιέργειας πχ ανθοφορία, δέσιμο καρπών κλπ.
Για να γίνει έστω και το πιο απλό βήμα για την αναμόρφωση του Κανονισμού, είναι αναγκαία φυσικά μία αναλογιστική μελέτη που θα προβλέπει το ύψος των ασφαλίστρων και το είδος των καλύψεων με δεδομένες τις ανάγκες λόγω των αλλαγών στο κλίμα .Για το θέμα της αναλογιστικής μελέτης, πάλι το πολιτικό σύστημα βρέθηκε κατώτερο των περιστάσεων, αφού υπήρξε διχογνωμία μεταξύ της πρώην και της νυν Κυβέρνησης, δηλ. διαφωνία αν ανατέθηκε ή όχι μελέτη ύστερα από διαγωνισμό . Αυτό όμως δεν αφορά τον αγροτικό και κτηνοτροφικό κόσμο, που αγωνιά μόνο για την επιβίωσή του.
Στο σημείο αυτό , αναδεικνύεται και ο κομβικός ρόλος , κυρίως της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης, που επιβάλλεται να σχεδιάζει , να διεκδικεί και να συνδράμει τον πρωτογενή τομέα, με κατάθεση προτάσεων για λήψη μέτρων για τη στήριξη του αγρότη, μέτρων για μείωση του κόστους παραγωγής , υλοποιώντας συγχρόνως έργα υποδομών , αρδευτικά έργα κλπ. Συγχρόνως, πρέπει να απαιτεί την εφαρμογή πολιτικών διεκδίκησης περισσότερων ευρωπαϊκών πόρων και όχι να αρκείται στο ρόλο χειροκροτητή της εξουσίας.
Με δεδομένα προβλήματα προηγούμενων ετών στην Πελοπόννησο από παγετό σε εσπεριδοειδή και τελευταία από ανομβρία και παρατεταμένη ζέστη σε καλλιέργειες όπως π.χ. σουλτανίνα ,σύκα και κυρίως ελαιοκαλλιέργεια , απαιτούνται εκτός της καταγραφής των ζημιών που πράγματι γίνονται και συνοδεύονται από υποσχέσεις αιρετών , να γίνουν άμεσες ενέργειες από το αρμόδιο Υπουργείο για αποζημίωση των καλλιεργητών .
Η αναφορά στα ΠΣΕΑ αποτελεί μόνο υπεκφυγή , αφού όλοι γνωρίζουμε πως οι αποζημιώσεις τους, είναι πενιχρές.
Το παράδειγμα τη Ρουμανίας , που κατέθεσε φάκελο στην Ευρωπαϊκή Ένωση και κέρδισε για τους αγρότες της αποζημιώσεις ύψους 400 εκατομ. ευρώ για την παρατεταμένη ξηρασία, πρέπει αν γίνει μπούσουλας και από την Ελληνική πλευρά , που αρκείται σε μεγάλα λόγια, υποσχέσεις και κυρίως, ανούσια δημοσιότητα.
Η Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση Πελοποννήσου, επιτέλους πρέπει να αναζητήσει το ρόλο της μετά την ταύτιση με την Κυβέρνηση και να μην αναλώνεται μονίμως σε υποσχεσιολογία προς τους αγρότες μας , χωρίς να σχεδιάζει στοιχειωδώς όσα απαιτούνται για τη στήριξη των καλλιεργειών τους, διεκδικώντας υπέρ των συμφερόντων τους.
Νομίζω πως έχει γίνει κατανοητό, πως χωρίς πρωτογενή τομέα, είμαστε εντελώς εκτεθειμένοι σε πολλαπλούς κινδύνους . Γι αυτό, πρέπει να δοθεί έμφαση και ουσιαστική βοήθεια χωρίς αστερίσκους, στους αγρότες –κτηνοτρόφους μας, που βάλλονται από τις καιρικές συνθήκες .
