Ο υ­πο­ψή­φιος Πε­ρι­φε­ρειά­ρχης Γι­ώρ­γος Δέ­δες σχο­λι­ά­ζον­τας τον Α­πο­λο­γι­σμό του έρ­γου Τα­τού­λη για την τρι­ε­τί­α τό­νι­σε ό­τι:

«Η προ­ε­κλο­γι­κή συγ­κέν­τρω­ση του α­περ­χό­με­νου Πε­ρι­φε­ρειά­ρχη στην Τρί­πο­λη με θέ­μα τον α­πο­λο­γι­σμό και την προ­ο­πτι­κή της πο­ρεί­ας του, δεν δι­καί­ω­σε σε κα­μί­α πε­ρί­πτω­ση τον βα­ρύ­νον­τα τί­τλο της.

Με κυ­ρί­αρ­χη την γε­νι­κή πο­λι­τι­κο­λο­γί­α, ο κ. Τα­τού­λης και το ε­πι­κοι­νω­νια­κό του σύ­στη­μα προ­σπά­θη­σαν να συν­θέ­σουν μια μα­γι­κή ει­κό­να. Χω­ρίς κα­τα­γρα­φή οι­κο­νο­μι­κών α­πο­τε­λε­σμά­των της δι­α­κυ­βέρ­νη­σής του. Χω­ρίς α­να­φο­ρά στις προ­σω­πι­κές δε­σμεύ­σεις που εί­χε α­να­λά­βει ως Πε­ρι­φε­ρειά­ρχης σε ό­λη τη διά­ρκεια της θη­τεί­ας του. Χω­ρίς «δια ταύ­τα» για το πο­λι­τι­κό α­ε­ρο­δρό­μιο Τρί­πο­λης, το Μου­σεί­ο της Σπάρ­της, το φράγ­μα της Κε­λε­φί­νας, τον Α­νά­βα­λο και την εί­σο­δο της Αρ­γο­λί­δας, το δη­μο­πρα­τή­ριο α­γρο­τι­κών προ­ϊ­όν­των και τον προ­α­στια­κό, το α­ε­ρο­δρό­μιο της Κα­λα­μά­τας, τα λι­μά­νια Κα­λα­μά­τας, Κο­ρώ­νης και Κυ­πα­ρισ­σί­ας και ό­σα άλ­λα εί­χε ο ί­διος ε­ξαγ­γεί­λει α­πό το 2011 έ­ως σή­με­ρα.

Χω­ρίς κα­μί­α νέ­α πρό­τα­ση για την προ­ο­πτι­κή της ε­πό­με­νης μέ­ρας και κα­μί­α προ­γραμ­μα­τι­κή δέ­σμευ­ση για την ε­πό­με­νη πεν­τα­ε­τί­α, προ­φα­νώς ο κ. Τα­τού­λης α­να­ζη­τεί «εν λευ­κώ» ε­ξου­σι­ο­δό­τη­ση α­πό τους πο­λί­τες για έ­να νέ­ο κύ­κλο αυ­το­σχε­δια­σμού και ε­πι­κοι­νω­νια­κών πυ­ρο­τε­χνη­μά­των. Ο σκο­πός της συγ­κέν­τρω­σης δεν ή­ταν να α­πο­δώ­σει λο­γα­ρια­σμό στους πο­λί­τες της Πε­λο­πον­νή­σου για το έρ­γο του, αλ­λά να ορ­γα­νώ­σει μια ε­πι­κοι­νω­νια­κού χα­ρα­κτή­ρα προ­ε­κλο­γι­κή φι­έ­στα. Ί­σως για­τί ο Πε­ρι­φε­ρειά­ρχης νι­ώ­θει πιο α­σφα­λής στο πε­ρι­βάλ­λον των φί­λων του και των χει­ρο­κρο­τη­τών του, πα­ρά α­πέ­ναν­τι στους πο­λί­τες και τα προ­βλή­μα­τά τους.

Γί­νον­ται α­πό την πρώ­τη στιγ­μή κα­τα­νο­η­τές με τον πιο κα­θα­ρό τρό­πο οι με­γά­λες δι­α­φο­ρές που έ­χου­με με την πα­ρά­τα­ξη του κ. Τα­τού­λη για τον ρό­λο και την ου­σί­α της Αυ­το­δι­οί­κη­σης και της Πε­ρι­φέ­ρειας. Ε­μείς δεν φο­βό­μα­στε να αν­τι­με­τω­πί­σου­με την α­λή­θεια, για­τί η α­λή­θεια δεν μας τρο­μά­ζει. Και ά­με­σα, θα γί­νει πιο ο­ρα­τή αυ­τή η δι­ά­κρι­ση, με τη δη­μό­σια κα­τά­θε­ση της δι­α­κή­ρυ­ξης των αρ­χών, των στό­χων μας και του προ­γράμ­μα­τος μας.»