«Ό­σοι θε­ω­ρούν ό­τι η α­πο­χή, η ορ­γή, η δι­α­μαρ­τυ­ρί­α, α­πο­τε­λούν λύ­σεις, πρέ­πει να το σκε­φθούν πιο σο­βα­ρά.», α­να­φέ­ρει η υ­πο­ψή­φια ευ­ρω­βου­λε­τής με την «Ε­λιά» Βα­σι­λι­κή Σου­λα­δά­κη.

Για την υ­πο­ψη­φι­ό­τη­τα της στις ε­περ­χό­με­νες ευ­ρω­ε­κλο­γές με την «Ε­λιά»,την ση­μα­σί­α της συμ­με­το­χής στην ε­κλο­γι­κή δι­α­δι­κα­σί­α αλ­λά για τον Α­λέ­ξη Τσί­πρα μι­λά­ει σε συνέντευξή της η Βα­σι­λι­κή Σου­λα­δά­κη.

Με κα­τα­γω­γή α­πό το Βρα­χά­σι Λα­σι­θί­ου και έν­το­νη πα­ρου­σί­α ως στέ­λε­χος του ΠΑΣΟΚ η κ. Σου­λα­δά­κη πα­ρα­δέ­χε­ται ό­τι ο «σταυ­ρός» α­πο­τε­λεί για την ί­δια έ­να τε­στ και πα­ράλ­λη­λα μί­α πρό­κλη­ση ε­νώ θέ­τει το ζή­τη­μα της «χρή­σι­μης ψή­φου».

 Σχο­λιά­στε μου την συμ­με­το­χή σας στις ε­περ­χό­με­νες Ευ­ρω­ε­κλο­γές. Τί ρό­λο έ­παι­ξε η δυ­να­τό­τη­τα του σταυ­ρού;

 Στον ε­πι­τά­φιο του Πε­ρι­κλέ­ους α­να­φέ­ρε­ται… Έ­χου­με πο­λί­τευ­μα που δεν αν­τι­γρά­φει των άλ­λων τους νό­μους, αλ­λά πιο πο­λύ εί­μα­στε ε­μείς πα­ρά­δειγ­μα σε με­ρι­κούς πα­ρά μι­μη­τές τους και έ­χει τού­το το πο­λί­τευ­μα το ό­νο­μα Δη­μο­κρα­τί­α, για­τί δεν δι­οι­κούν οι λί­γοι, αλ­λά οι πε­ρισ­σό­τε­ροι.

Κι εί­ναι ό­λοι οι πο­λί­τες μπρο­στά στους νό­μους ί­σοι στις ι­δι­ω­τι­κές τους δι­α­φο­ρές, για την προ­σω­πι­κή ό­μως α­νά­δει­ξη και τι­μές, κα­τα­πώς ξε­χω­ρί­ζει κα­θέ­νας σε κά­τι, προ­τι­μι­έ­ται στα δη­μό­σια α­ξι­ώ­μα­τα πιο πο­λύ για­τί εί­ναι ι­κα­νός πα­ρά για­τί τον α­νά­δει­ξε ο κλή­ρος…….

Αυ­τή η αν­τί­λη­ψη πι­στεύ­ω ό­τι πρέ­πει να δι­α­κα­τέ­χει κά­θε πο­λί­τη, έ­τσι κι ε­γώ, στη βά­ση αν­τί­λη­ψης αρ­χών εί­μαι πα­ρού­σα, στην κα­λώς εν­νο­ού­με­νη πο­λι­τι­κή.

Ό­σον α­φο­ρά τον σταυ­ρό, δεν σας κρύ­βω σε ό­τι με α­φο­ρά, εί­ναι έ­να τε­στ, μια δο­κι­μή, αλ­λά και πρό­κλη­ση, στο ε­άν δη­λα­δή οι πο­λί­τες ε­πι­λέ­ξουν να «σταυ­ρώ­σουν» υ­πο­ψη­φί­ους που πι­στεύ­ουν σε αρ­χές, έ­χουν γνώ­ση και ι­κα­νό­τη­τες ή θα έ­χου­με ε­πα­νά­λη­ψη, ε­πι­βε­βαί­ω­ση, εί­τε ε­νός εκ­μον­τερ­νι­σμέ­νου, μαυ­ρο­γι­α­λου­ρι­σμού, εί­τε τυ­φλών α­πο­λί­τι­κων μη­χα­νι­σμών.”

Εκ­προ­σω­πεί­τε την νέ­α γε­νιά ού­σα νε­α­ρής η­λι­κί­ας. Πως α­πο­φα­σί­σα­τε να συμ­με­τέ­χε­τε στις Ευ­ρω­ε­κλο­γές με την «Ε­λιά», η ο­ποί­α δεν παύ­ει να θυ­μί­ζει το α­πο­δυ­να­μω­μέ­νο ΠΑΣΟΚ και ό­χι με μί­α νέ­α, ά­φθαρ­τη ε­πι­λο­γή ό­πως «Το πο­τά­μι» του Σταύ­ρου Θε­ο­δω­ρά­κη;

Πι­στεύ­ω στην α­ξι­ο­πι­στί­α της πο­λι­τι­κής, που στοι­χεί­ο της ό­σον α­φο­ρά τα στε­λέ­χη και κυ­ρί­ως τα υ­ψη­λό­βαθ­μα, εί­ναι να μην με­τα­πη­δούν α­πό κόμ­μα σε κόμ­μα.

Εί­μαι στέ­λε­χος του ΠΑΣΟΚ και ως τέ­τοι­ο συμ­με­τέ­χω στο ψη­φο­δέλ­τιο της ε­λιάς.

Α­λή­θεια πως σας φαί­νε­ται, το ό­τι κά­ποι­οι α­πό τους πρω­τερ­γά­τες των 58, που εί­ναι α­πό αυ­τούς που πρό­τει­ναν το ό­νο­μα ε­λιά, τώ­ρα βρί­σκον­ται φά­τσα βι­τρί­να στο πο­τά­μι;

Έ­ξαλ­λου για μέ­να, η α­ο­ρι­στί­α, τα νε­φε­λώ­μα­τα, οι υ­πεκ­φυ­γές, αν δεν α­πο­τε­λούν την ε­πι­το­μή του πα­λαι­ο­κομ­μα­τι­σμού, του­λά­χι­στον δεν εί­ναι πο­λι­τι­κή πρό­τα­ση, σε κρί­σι­μες μά­λι­στα πε­ρι­ό­δους .

Τε­λι­κά πι­στεύ­ω, ό­τι τα ΜΜΕ και κυ­ρί­ως τα τη­λε­ο­πτι­κά, εί­ναι μέ­σα και για πο­λι­τι­κή ε­πι­κοι­νω­νί­α και ό­χι μέ­σα πα­ρα­γω­γής πο­λι­τι­κών σχη­μα­τι­σμών ή κομ­μά­των.

Τα κόμ­μα­τα τα δη­μι­ουρ­γεί η κοι­νω­νί­α και τα προ­βλή­μα­τά της, αυ­τή πρέ­πει να εί­ναι η α­λή­θεια.

 H Ελ­λά­δα βι­ώ­νει την ε­ξάρ­τη­ση α­πό τους ευ­ρω­πα­ϊ­κούς μη­χα­νι­σμούς και γνω­ρί­ζει την κρι­σι­μό­τη­τα του α­πο­τε­λέ­σμα­τος των ευ­ρω­ε­κλο­γών. Τί ση­μα­σί­α έ­χει η συμ­με­το­χή των πο­λι­τών στην συγ­κε­κρι­μέ­νη ε­κλο­γι­κή δι­α­δι­κα­σί­α;

 Η Ελ­λά­δα εί­ναι μέ­λος της ΕΕ και μά­λι­στα του σκλη­ρού πυ­ρή­να της του Ευ­ρώ, αυ­τή η σχέ­ση, πα­ρά­γει και δι­και­ώ­μα­τα και υ­πο­χρε­ώ­σεις.

Αυ­τά τα δι­και­ώ­μα­τα και υ­πο­χρε­ώ­σεις δι­α­μορ­φώ­νον­ται στους ευ­ρω­πα­ϊ­κούς θε­σμούς, στο Ευ­ρω­κοι­νο­βού­λιο, στην ε­πι­τρο­πή, στο συμ­βού­λιο και αλ­λού.

Αυ­τοί οι θε­σμοί, πρέ­πει να προ­σα­να­το­λι­σθούν θε­τι­κά, προ­ο­δευ­τι­κά, χρει­α­ζό­μα­στε μια προ­ο­δευ­τι­κή Ευ­ρώ­πη και οι ευ­ρω­ε­κλο­γές μας δί­νουν την δυ­να­τό­τη­τα να το κά­νου­με για το Ευ­ρω­κοι­νο­βού­λιο.

Η μα­ζι­κή συμ­με­το­χή στις ευ­ρω­ε­κλο­γές και η υ­περ­ψή­φι­ση του ψη­φο­δελ­τί­ου της ε­λιάς, θα δυ­να­μώ­σει το Ευ­ρω­πα­ϊ­κό Σο­σι­α­λι­στι­κό κόμ­μα και θα ι­σχυ­ρο­ποι­ή­σει την προ­ο­πτι­κή να ε­κλε­γεί πρό­ε­δρος της ε­πι­τρο­πής ο Μάρ­τιν Σούλ­τς, υ­πο­ψη­φι­ό­τη­τα που στη­ρί­ζει.

Ό­σοι θε­ω­ρούν ό­τι η α­πο­χή, η ορ­γή, η δι­α­μαρ­τυ­ρί­α,α­πο­τε­λούν λύ­σεις, πρέ­πει να το σκε­φθούν πιο σο­βα­ρά.

Το ε­ρώ­τη­μα εί­ναι, ποι­α εί­ναι η χρή­σι­μη ψή­φος, η α­πο­χή, η­ ψή­φος ορ­γής, ή ψή­φος στο Ευ­ρω­πα­ϊ­κό Σο­σι­α­λι­στι­κό Κόμ­μα, ε­πι­λέ­γον­τας το ψη­φο­δέλ­τιο της ΕΛΙΑΣ, που συμ­με­τέ­χει και το ΠΑΣΟΚ;”

 Πως θα χα­ρα­κτη­ρί­ζα­τε την υ­πο­ψη­φι­ό­τη­τα του Α­λέ­ξη Τσί­πρα στην Ευ­ρώ­πη;

 Η πε­ρι­ο­δεί­α του Τσί­πρα στο ε­ξω­τε­ρι­κό, αλ­λά και η υ­πο­ψη­φι­ό­τη­τά του, στην ου­σί­α εί­ναι μια πα­ρα­τε­τα­μέ­νη προ­ε­κλο­γι­κή εκ­στρα­τεί­α, που α­πευ­θύ­νε­ται στο ε­σω­τε­ρι­κό της χώ­ρας.

Θέ­λει να εμ­φα­νί­ζε­ται ως Ευ­ρω­πα­ϊ­κής εμ­βέ­λειας, στη­ρι­ζό­με­νος στην ά­γνοι­α ό­πως νο­μί­ζει και ελ­πί­ζει των Ελ­λή­νων πο­λι­τών, ό­τι το κόμ­μα που εκ­προ­σω­πεί, σε πολ­λές Ευ­ρω­πα­ϊ­κές χώ­ρες εί­ναι α­νύ­παρ­κτο. Δεν εκ­φρά­ζε­ται καν στα ε­θνι­κά κοι­νο­βού­λια και στο ευ­ρω­κοι­νο­βού­λιο δεν προ­βλέ­πε­ται να ε­κλέ­ξει συ­νο­λι­κά πε­ρισ­σό­τε­ρους α­πό σα­ράν­τα Ευ­ρω­βου­λευ­τές σε έ­να σύ­νο­λο 751

Δυ­στυ­χώς ό­μως, το ό­τι ε­ξα­κο­λου­θεί και σε ευ­ρω­πα­ϊ­κό ε­πί­πε­δο, να χρη­σι­μο­ποι­εί την ί­δια υ­βρι­στι­κή γλώσ­σα που χρη­σι­μο­ποι­εί και στην Ελ­λά­δα κα­τά των πο­λι­τι­κών του αν­τι­πά­λων, βλά­πτει, δι­ό­τι «ε­ξά­γει» πο­λι­τι­κό πο­λι­τι­σμό, που δεν αν­τα­πο­κρί­νε­ται στην ει­κό­να της Ελ­λά­δας στο Ε­ξω­τε­ρι­κό, δη­λα­δή της χώ­ρας, που ό­λοι τι­μούν, δι­ό­τι γέν­νη­σε την δη­μο­κρα­τί­α.”

 Πως σχο­λι­ά­ζε­τε την ο­μο­λο­γού­με­νη τα­ρα­χή που δη­μι­ούρ­γη­σε η πα­ρου­σί­α του Γ. Πα­παν­δρέ­ου στην πα­ρου­σί­α­ση του βι­βλί­ου της υ­πο­ψή­φιας ευ­ρω­βου­λευ­τή Μα­ρι­λέ­νας Κοπ­πά;  μή­πως προ­κλή­θη­κε πε­ρισ­σό­τε­ρος θό­ρυ­βος α­πό ό­τι έ­πρε­πε;”

 Το να ε­κτι­μή­σει κά­ποι­ος ό­τι το γε­γο­νός αυ­τό εί­ναι κά­τι που πρέ­πει να θε­ω­ρη­θεί ως μη γε­νό­με­νο, εί­ναι λά­θος, ό­μως η υ­περ­δι­όγ­κω­σή του, υ­περ­βαί­νει το πραγ­μα­τι­κό του μέ­γε­θος.

Δί­νε­ται ό­μως η ευ­και­ρί­α στους πο­λί­τες να προ­βλη­μα­τι­στούν, κα­τά πό­σον οι με­τα­κι­νή­σεις α­πό κόμ­μα σε κόμ­μα πο­λι­τι­κών στε­λε­χών και μά­λι­στα πρώ­της γραμ­μής, α­πο­τε­λούν θε­τι­κή ε­ξέ­λι­ξη.

Σε ό­τι α­φο­ρά τον Γι­ώρ­γο Πα­παν­δρέ­ου, δή­λω­σε ό­τι πα­ρα­μέ­νει στέ­λε­χος και Βου­λευ­τής του ΠΑΣΟΚ.

Δεν πρέ­πει να α­γνο­η­θεί ό­τι γε­νι­κά έ­χου­με α­πο­δε­χθεί, ό­τι οι τέ­ως Πρω­θυ­πουρ­γοί, έ­χουν την ευ­χέ­ρεια δι­α­τύ­πω­σης γνώ­μης και ά­πο­ψης, το έ­χου­με δι­α­πι­στώ­σει και με τον κ. Μη­τσο­τά­κη και με τον κ. Ση­μί­τη.

Δεν πρέ­πει ό­μως να μας δι­α­φεύ­γει, ό­τι έ­νας άλ­λος Πρω­θυ­πουρ­γός, ο Πρω­θυ­πουρ­γός της πεν­τα­ε­τί­ας 2004-2009, στην ο­ποί­α ορ­γα­νώ­θη­κε και ω­ρί­μα­σε η κρί­ση, για να σκά­σει στα χέ­ρια του ΠΑΣΟΚ το 2009 και ο κ. Κα­ρα­μαν­λής συ­νε­χώς προ­κα­λεί­ται να μι­λή­σει αλ­λά σι­ω­πά και η σι­ω­πή του αυ­τή μας ε­νο­χλεί ό­λους, δι­ό­τι ερ­μη­νεύ­ε­ται ως στά­ση α­πο­φυ­γής α­νά­λη­ψης ευ­θύ­νης και α­δι­α­φο­ρί­ας.