Τα Εκ­παι­δευ­τή­ρια Μπου­γά φι­λο­ξέ­νη­σαν στην Κα­λα­μά­τα τον βρα­βευ­μέ­νο συγ­γρα­φέ­α – α­κα­δη­μα­ϊ­κό Θα­νά­ση Βαλ­τι­νό.

Ο κ. Βαλ­τι­νός, χθες το βρά­δυ στο χώ­ρο του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ., ήρ­θε σε ε­πα­φή με το φι­λα­να­γνω­στι­κό κοι­νό της Κα­λα­μά­τας. Το πρό­γραμ­μα – α­φι­έ­ρω­μα που ε­πι­με­λή­θη­καν εκ­παι­δευ­τι­κοί των «Εκ­παι­δευ­τη­ρί­ων Μπου­γά» και πα­ρου­σί­α­σαν μα­θη­τές του Γυ­μνα­σί­ου και του Λυ­κεί­ου πε­ρι­λάμ­βα­νε: βι­ο­γρα­φι­κή πα­ρου­σί­α­ση του συγ­γρα­φέ­α, α­φή­γη­ση και δρα­μα­το­ποί­η­ση α­πο­σπα­σμά­των α­πό γνω­στά βι­βλί­α του και τρα­γού­δια α­πό τη χο­ρω­δί­α του σχο­λεί­ου μας.

Α­κο­λού­θη­σε ο­μι­λί­α του πο­λυ­βρα­βευ­μέ­νου συγ­γρα­φέ­α, στην ο­ποί­α τό­νι­σε την α­ξί­α της γνή­σιας και πά­νω α­π’ ό­λα α­λη­θι­νής τέ­χνης και πιο συγ­κε­κρι­μέ­να της λο­γο­τε­χνί­ας. Α­πάν­τη­σε με εμ­φα­νή προ­θυ­μί­α και α­νε­πι­τή­δευ­τη α­πλό­τη­τα στα εύ­στο­χα ε­ρω­τή­μα­τα που τέ­θη­καν τό­σο α­πό τους μα­θη­τές του σχο­λεί­ου μας, ό­σο και α­πό τους α­να­γνώ­στες των βι­βλί­ων του, οι ο­ποί­οι α­ξι­ο­ποί­η­σαν τη σπά­νια ευ­και­ρί­α που τους δό­θη­κε να γνω­ρί­σουν α­πό κον­τά έ­ναν α­να­γνω­ρι­σμέ­νο άν­θρω­πο του πνεύ­μα­τος και να δι­α­πι­στώ­σουν πως η ποι­ό­τη­τά του ε­ρεί­δε­ται κυ­ρί­ως στην α­πλό­τη­τά του.

Σή­με­ρα, ο κύ­ριος Βαλ­τι­νός ε­πι­σκέ­φτη­κε το σχο­λεί­ο, για να γνω­ρί­σει α­πό κον­τά τους μα­θη­τές που συμ­με­τεί­χαν στο α­φι­έ­ρω­μα που πα­ρου­σι­ά­στη­κε στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ., αλ­λά και τα υ­πό­λοι­πα παι­διά, που με υ­πο­δειγ­μα­τι­κό τρό­πο και α­νυ­πό­κρι­το εν­δι­α­φέ­ρον τού α­πηύ­θυ­ναν πολ­λά ε­ρω­τή­μα­τα. Για άλ­λη μια φο­ρά, ο γνω­στός συγ­γρα­φέ­ας κέρ­δι­σε το κοι­νό του, και ας μην ξε­χνά­με πως τα παι­διά εί­ναι δύ­σκο­λο και α­παι­τη­τι­κό κοι­νό, που δεν δι­α­κρί­νε­ται α­πό την ε­πί­πλα­στη ευ­γέ­νεια των με­γά­λων, εί­ναι έ­να κοι­νό που δεν κρύ­βει ε­πι­με­λώς ό­σα αι­σθά­νε­ται. Δή­λω­σε συγ­κι­νη­μέ­νος και υ­πέ­γρα­ψε τα βι­βλί­α που του έ­φε­ραν τα παι­διά. Τέ­λος, α­να­χώ­ρη­σε κρα­τών­τας, ό­πως χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά μας ε­ξο­μο­λο­γή­θη­κε, «τη φρε­σκά­δα τη νι­ό­της».