Για ε­νια­ίο κοι­νω­νι­κό μέ­τω­πο α­πέ­ναν­τι στην μι­ζέ­ρια, την φτώ­χεια και τον μη­δε­νι­σμό έ­κα­νε λό­γο ο Πέ­τρος Τα­τού­λης που κά­λε­σε τους Αρ­κά­δες, τους Αρ­γο­λι­δείς, τους Κο­ρίν­θιους, τους Λά­κω­νες και τους Μεσ­σή­νιους να ε­πι­σφρα­γί­σουν με την ψή­φο τους στην Νέ­α Πε­λο­πόν­νη­σο έ­να νέ­ο και ι­σχυ­ρό Κοι­νω­νι­κό Συμ­βό­λαι­ο. Α­πό το βή­μα του Δη­μο­τι­κού Α­θλη­τι­κού Κέν­τρου Τρί­πο­λης ο Πε­ρι­φε­ρειά­ρχης Πε­λο­πον­νή­σου και υ­πο­ψή­φιος για δεύ­τε­ρη θη­τεί­α Πέ­τρος Τα­του­λης έ­στει­λε το μή­νυ­μα της νί­κης σε ό­λη την Πε­λο­πόν­νη­σο. Νί­κης που θα στεί­λει μή­νυ­μα για την Νέ­α Ευ­ρώ­πη.

Η Νέ­α Ευ­ρώ­πη που θέ­λου­με να χτί­σου­με α­παι­τεί να δη­μι­ουρ­γή­σου­με τη Νέ­α Ελ­λά­δα, την Νέ­α Πε­λο­πόν­νη­σο υ­πο­γράμ­μι­σε στην συ­νέ­χεια ο Πέ­τρος Τα­τού­λης: «Το μή­νυ­μα της Νέ­ας Πε­λο­πόν­νη­σου. Της Ελ­λά­δας των δυ­να­τών πε­ρι­φε­ρει­ών. Μιας νέ­ας χώ­ρας που υ­περ­βαί­νει τα εμ­πό­δια, μά­χε­ται, α­γω­νί­ζε­ται και κερ­δί­ζει το μέλ­λον με­τά α­πό έ­ναν α­γώ­να ά­νι­σο. Μια μά­χη, την δυ­σκο­λό­τε­ρη που ζή­σα­με με­τα­πο­λε­μι­κά. Την μά­χη για τη γε­νιά της κρί­σης και για τις γε­νι­ές που έρ­χον­ται. Αυ­τό το μή­νυ­μα της Νέ­ας Πε­λο­πον­νή­σου, που θα α­κου­στεί α­π’ ά­κρη σ’ ά­κρη στην χώ­ρα, θα αν­τη­χή­σει και στην Ευ­ρώ­πη. Την Νέ­α Ευ­ρώ­πη που θέ­λου­με να χτί­σου­με. Της ι­σό­τη­τας. Της αλ­λη­λεγ­γύ­ης. Της ου­σι­α­στι­κής α­νά­πτυ­ξης. Της αν­θρω­πιάς. Την δι­κή μας Ευ­ρώ­πη που ι­σό­τι­μο και υ­πε­ρή­φα­νο μέ­λος της εί­ναι πια σή­με­ρα η Νέ­α Πε­λο­πόν­νη­σος. Που δι­εκ­δι­κεί. Που αν­τι­στέ­κε­ται δη­μι­ουρ­γι­κά. Που έ­χει α­φή­σει πί­σω της το νο­ση­ρό πα­ρελ­θόν και α­παν­τά στην κρί­ση ε­νω­τι­κά. Χω­ρίς δι­λήμ­μα­τα. Χω­ρίς κομ­μα­τι­κά τεί­χη. Με σχέ­διο. Α­πο­τε­λέ­σμα­τα. Και μια νέ­α μα­τιά για το μέλ­λον.»

«Μπο­ρεί η πε­ρι­φέ­ρεια να πα­ρέμ­βει στην ζω­ή των αν­θρώ­πων, ε­νι­σχύ­ον­τας την α­πα­σχό­λη­ση, δί­νον­τας ώ­θη­ση στα ει­σο­δή­μα­τα, δη­μι­ουρ­γών­τας ε­παγ­γελ­μα­τι­κές ευ­και­ρί­ες, στη­ρί­ζον­τας την ε­πι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα, φρον­τί­ζον­τας για τις υ­πη­ρε­σί­ες υ­γεί­ας, α­πλώ­νον­τας δί­χτυ προ­στα­σί­ας πά­νω α­πό τους πιο ευ­ά­λω­τους; Η­  α­πάν­τη­ση εί­ναι ξε­κά­θα­ρη: αυ­τήν την κρί­σι­μη και δύ­σκο­λη ώ­ρα μό­νο η πε­ρι­φέ­ρεια μπο­ρεί. Να ση­κώ­σει το βά­ρος της α­να­γέν­νη­σης της χώ­ρας. Να υ­φά­νει εκ νέ­ου τον δι­αρ­ρηγ­μέ­νο α­πό την κρί­ση κοι­νω­νι­κό ι­στό. Να κρα­τή­σει τους νέ­ους μας, ε­δώ στον δι­κό μας τον τό­πο, α­πο­τρέ­πον­τας μια νέ­α γε­νιά με­τα­να­στών που θα μας βυ­θί­σει α­κό­μη πε­ρισ­σό­τε­ρο, εγ­κα­τα­λε­λει­μέ­νους στην κρί­ση» ση­μεί­ω­σε στην συ­νέ­χεια ο Πέ­τρος Τα­τού­λης υ­πο­γραμ­μί­ζον­τας «Αυ­τοί εί­ναι οι ό­ροι του νέ­ου Πε­λο­πον­νη­σια­κού Κοι­νω­νι­κού Συμ­βο­λαί­ου. Αυ­τοί εί­ναι οι στό­χοι του. Και ό­λοι μα­ζί μπο­ρού­με να τους πε­τύ­χου­με. Για­τί ε­μείς ξε­κι­νή­σα­με. Για­τί ε­μεί­ς  συγ­κρο­τή­σα­με έ­να ε­νω­τι­κό κοι­νω­νι­κό μέ­τω­πο α­πέ­ναν­τι στην μι­ζέ­ρια, την φτώ­χεια και τον μη­δε­νι­σμό. Για­τί ε­μεί­ς ­  κά­να­με τις υ­περ­βά­σεις την δύ­σκο­λη στιγ­μή, αλ­λά­ζον­τας σε­λί­δα δια παν­τός στο πο­λι­τι­κό σκη­νι­κό της Πε­λο­πον­νή­σου και α­μέ­σως με­τά και στο πο­λι­τι­κό σκη­νι­κό της χώ­ρας»

Το δι­α­κύ­βευ­μα αυ­τών των ε­κλο­γών συ­νέ­χι­σε ο Πέ­τρος Τα­τού­λης «εί­ναι πιο ξε­κά­θα­ρο α­πό πο­τέ. Η ε­πι­λο­γή α­νά­με­σα σε ε­κεί­νους που εγ­γυ­ούν­ται τις κα­λύ­τε­ρες μέ­ρες που έρ­χον­ται. Και ε­κεί­νους που α­πλά συ­νε­χί­ζουν ξε­δι­άν­τρο­πα και θο­λά να υ­πό­σχον­ται. Το έρ­γο μας εί­ναι η εγ­γύ­η­ση για το αύ­ριο. Η δι­κή μας πα­ρου­σί­α. Η δι­κή σας δυ­να­τή πα­ρου­σί­α σή­με­ρα ε­δώ εί­ναι η εγ­γύ­η­ση για την συ­νέ­χι­ση της ευ­ρω­παι­κής μας πο­ρεί­ας. Για την α­να­συ­κρό­τη­ση του δι­α­λυ­μέ­νου α­πό την κρί­ση κοι­νω­νι­κού ι­στού. Για την δη­μι­ουρ­γί­α της ι­σχυ­ρής, της δι­κής μα­ς  πε­λο­πον­νη­σια­κής το­πι­κής οι­κο­νο­μί­ας».