Ο νε­ο­ε­κλε­γείς δη­μο­τι­κός σύμ­βου­λος και κο­ρυ­φαί­ο στέ­λε­χος του συν­δυα­σμού «Κοι­νω­νί­α σε κί­νη­ση». Πα­να­γι­ώ­της Γι­αν­νό­που­λους, με γρα­πτή του δή­λω­ση την ο­ποί­α α­νάρ­τη­σε στο προ­σω­πι­κό του λο­γα­ρια­σμό στο f­a­c­e­b­o­ok, ε­ξα­πέ­λυ­σε πυ­ρά κα­τά του δή­μαρ­χου Πύ­λου – Νέ­στο­ρος, Δη­μή­τρης Κα­φαν­τά­ρη, για την πυρ­κα­γιά που ξέ­σπα­σε στον σκου­πι­δό­το­πο της Πύ­λου.

Ε­πί­σης, α­πό τα πυ­ρά του  κ. Γι­αν­νό­που­λου, δεν γλύ­τω­σε ού­τε η πε­ρι­φέ­ρεια και το Υ­ΠΕ­ΚΑ, για τους χει­ρι­σμούς τους στο θέ­μα της δι­α­χεί­ρι­σης των α­πορ­ριμ­μά­των και την λει­τουρ­γί­α της χω­μα­τε­ρής του Α­γί­ου Νι­κο­λά­ου.

Συγ­κε­κρι­μέ­να ο κ. Γι­αν­νό­που­λος α­να­φέ­ρει στην α­να­κοί­νω­σή του:

«Έ­να φάν­τα­σμα πλα­νι­έ­ται πά­νω α­π’ την Πύ­λο, το φάν­τα­σμα των σκου­πι­δι­ών. Ό­μως και αυ­τό θα αν­τι­με­τω­πι­σθεί α­πό τα στι­βα­ρά χέ­ρια της Δη­μο­τι­κής Αρ­χής. Αυ­τής, που πε­ρι­ο­δεύ­ου­σας στη Βε­νε­τί­α και την Ρι­έ­κα, δι­εκ­δι­κεί το του­ρι­στι­κό μέλ­λον του τό­που, δι­α­φη­μί­ζον­τας την λαμ­πρή ε­πί­λυ­ση των προ­βλη­μά­των της κα­θη­με­ρι­νό­τη­τας. Έ­να φάν­τα­σμα πλα­νι­έ­ται πά­νω α­πό την Πύ­λο, το φάν­τα­σμα της Δη­μο­τι­κής Αρ­χής. Αυ­τής, που η α­πού­σα πλει­ο­ψη­φί­α της ε­πέ­τρε­ψε να πλει­ο­ψη­φή­σει και να κομ­πά­ζει για το βί­ο και τα έρ.­..γα της. Δεν υ­πάρ­χει λό­γος α­νη­συ­χί­ας. Ό­λα πά­νε χει­ρό­τε­ρα. Κι ό­ταν ο και­ρός κά­νει γυ­ρί­σμα­τα, εν­δε­χο­μέ­νως να εί­ναι αρ­γά, δι­ό­τι ό­λα θα εί­ναι πιο δύ­σκο­λα. Σ’ αυ­τό το πε­ρι­βάλ­λον δι­ε­ξά­γε­ται έ­νας πό­λε­μος μη­νύ­σε­ων για τη φω­τιά. Σε λί­γο δε θα μη­νυ­θεί η ί­δια η φω­τιά. Το πρό­βλη­μα α­παι­τεί μη­νύ­σεις άλ­λου πε­ρι­ε­χο­μέ­νου. Πρέ­πει να μη­νυ­θούν οι υ­πεύ­θυ­νοι, δη­λα­δή οι τε­λι­κώς α­νεύ­θυ­νοι και ε­πι­κίν­δυ­νοι, ε­πει­δή η χω­μα­τε­ρή του Α­γί­ου Νι­κο­λά­ου λει­τουρ­γεί πα­ρα­νό­μως και πρέ­πει να κλεί­σει ά­με­σα. Οι α­νω­τέ­ρω υ­πεύ­θυ­νοι, δη­λα­δή οι τε­λι­κώς α­νεύ­θυ­νοι και ε­πι­κίν­δυ­νοι, αρ­χί­ζουν α­π’ το Δή­μο, α­νη­φο­ρί­ζουν προς την Τρί­πο­λη (Πε­ρι­φέ­ρεια) και φτά­νουν ως την Α­θή­να (Υ­ΠΕ­ΚΑ). Βέ­βαι­α, αυ­τή η μή­νυ­ση θα έ­χει τρα­γι­κές συ­νέ­πει­ες, κα­θό­τι θα πρέ­πει να κλεί­σει η χω­μα­τε­ρή και εν­δε­χο­μέ­νως να α­πο­λή­ξει στην ε­πι­βο­λή προ­στί­μων με βά­ση το ε­νω­σια­κό δί­και­ο. Ό­μως, η ω­ρι­μό­τη­τα και η ευ­θύ­νη που προ­ϋ­πο­θέ­τει η δη­μο­κρα­τί­α μας ε­πι­βάλ­λουν την ε­πι­βο­λή της νο­μι­μό­τη­τας α­κό­μα και αν έ­χει τρα­γι­κές συ­νέ­πει­ες. Αν ε­πι­λέ­ξου­με να α­σχο­λού­μα­στε με ε­πι­φά­σεις, ό­πως εί­ναι οι πυρ­κα­γι­ές θα ανταλλάσσουμε όμορφες μηνύσεις και θα κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας και την κοινωνία έως το τέλος να καταδικάσουμε τη φωτιά ή τον άνεμο, που κάποτε η πρώτη θα μας κάψει και ο δεύτερος θα μας πάρει και θα μας σηκώσει. Ας αποφασίσουμε τι θέλουμε. Εγώ, έχω αποφασίσει.θα αν­ταλ­λάσ­σου­με ό­μορ­φες μη­νύ­σεις και θα κο­ρο­ϊ­δεύ­ου­με τους ε­αυ­τούς μας και την κοι­νω­νί­α έ­ως το τέ­λος να κα­τα­δι­κά­σου­με τη φω­τιά ή τον ά­νε­μο, που κά­πο­τε η πρώ­τη θα μας κά­ψει και ο δεύ­τε­ρος θα μας πά­ρει και θα μας ση­κώ­σει. Ας α­πο­φα­σί­σου­με τι θέ­λου­με. Ε­γώ, έ­χω α­πο­φα­σί­σει.»