Ο πρό­ε­δρος του Δι­κη­γο­ρι­κού Συλ­λό­γου Κα­λα­μά­τας Κώ­στας Μαρ­γέ­λης στην ο­μι­λί­α του στο γεύ­μα που πα­ρέ­θε­σε με α­φορ­μή τον ση­με­ρι­νό ε­ορ­τα­σμό του συλ­λό­γου, ζή­τη­σε α­πό τον υ­πουρ­γό Δι­και­ο­σύ­νης να την δη­μι­ουρ­γί­α ε­νός σύγ­χρο­νου κα­τα­στή­μα­τος κρά­τη­σης στην έ­δρα του Ε­φε­τεί­ου Κα­λα­μά­τας.

Α­κο­λου­θεί η ο­μι­λί­α του κ. Μαρ­γέ­λη:

«Ο Δι­κη­γο­ρι­κός Σύλ­λο­γος Κα­λα­μά­τας σας κα­λω­σο­ρί­ζει στη ση­με­ρι­νή μας ε­ορ­τα­στι­κή εκ­δή­λω­ση. Ε­ορ­τή του Α­γί­ου Πνεύ­μα­τος σή­με­ρα, και την η­μέ­ρα αυ­τή, έ­χει ε­πι­λέ­ξει πα­ρα­δο­σια­κά ο ΔΣΚ, ως η­μέ­ρα ε­ορ­τής των με­λών του.

Ο Δι­κη­γο­ρι­κός Σύλ­λο­γος Κα­λα­μά­τας προ­σπα­θεί να δρα­στη­ρι­ο­ποι­εί­ται ε­νερ­γά, ό­χι μό­νο στο πε­δί­ο της ε­πί­λυ­σης των προ­βλη­μά­των των Δι­κη­γό­ρων και της Δι­και­ο­σύ­νης, αλ­λά και στις προ­σπά­θει­ες των θε­σμι­κών και κοι­νω­νι­κών φο­ρέ­ων της Κα­λα­μά­τας, για τη βελ­τί­ω­ση των ό­ρων ζω­ής στην πό­λη μας.

Εί­ναι γνω­στό σε ό­λους μας, πως το Δι­κη­γο­ρι­κό Σώ­μα δο­κι­μά­ζε­ται τα τε­λευ­ταί­α χρό­νια. Η δια­ρκής στο­χο­ποί­η­ση του, μέ­σω της προ­σπά­θειας να δη­μι­ουρ­γη­θεί η ει­κό­να ε­νός ε­παγ­γέλ­μα­τος, δή­θεν προ­νο­μι­ού­χου, με ρο­πή τά­χα στη φο­ρο­δι­α­φυ­γή και α­προ­θυ­μί­α συμ­με­το­χής στα δη­μό­σια βά­ρη αλ­λά και η ε­φαρ­μο­γή μέ­τρων, που θί­γουν ά­με­σα την ε­πι­στη­μο­νι­κή του φύ­ση και η προ­σπά­θεια να με­τα­τρα­πεί ο δι­κη­γό­ρος σε έμ­πο­ρο και φο­ρο­ει­σπρά­κτο­ρα, για λο­γα­ρια­σμό του κρά­τους, τεί­νουν να α­να­τρέ­ψουν κα­τα­κτή­σεις ε­τών. Τεί­νουν να αλ­λοι­ώ­σουν τον ί­διο τον θε­σμό της δι­και­ο­σύ­νης.

Η «μνη­μο­νια­κή» κα­τα­νό­η­ση της δι­κη­γο­ρί­ας ως εμ­πο­ρι­κής δρα­στη­ρι­ό­τη­τας, έ­χει πλή­ξει τον θε­σμό του δι­κη­γό­ρου, ως συλ­λει­τουρ­γού στην α­πο­νο­μή της Δι­και­ο­σύ­νης.

Εί­ναι γνω­στό σε ό­λους μας, ό­τι η κρί­ση την ο­ποί­α βι­ώ­νου­με σή­με­ρα, κρί­ση οι­κο­νο­μι­κή, κρί­ση κοι­νω­νι­κή, κρί­ση α­ξι­ών- δεν δύ­να­ται να αν­τι­με­τω­πι­στεί χω­ρίς ρή­ξη με τις νο­ο­τρο­πί­ες και τις πρα­κτι­κές που μας ο­δή­γη­σαν σε αυ­τό το ση­μεί­ο, χω­ρίς τη λή­ψη και ε­φαρ­μο­γή γεν­ναί­ων α­πο­φά­σε­ων, αλ­λά και με α­πα­ρέγ­κλι­το σε­βα­σμό στις δη­μο­κρα­τι­κές και δι­και­ο­κρα­τι­κές κα­τα­κτή­σεις του λα­ού μας.

Οι δι­κη­γό­ροι της Κα­λα­μά­τας, σε­βό­με­νοι τον θε­σμι­κό μας ρό­λο και την ι­στο­ρί­α του Δι­κη­γο­ρι­κού Συλ­λό­γου Κα­λα­μά­τας, α­να­φο­ρι­κά με την προ­ά­σπι­ση της δη­μο­κρα­τί­ας και των δι­και­ω­μά­των του αν­θρώ­που και του πο­λί­τη, αλ­λά και α­πη­χών­τας τις αν­τι­λή­ψεις της κοι­νω­νί­ας, ο­φεί­λου­με να κα­τα­στή­σου­με σα­φές, προς κά­θε κα­τεύ­θυν­ση, πως η Δη­μο­κρα­τί­α μας δεν αν­τέ­χει πε­ραι­τέ­ρω ε­πι­βά­ρυν­σή της α­πό συμ­φω­νί­ες που προ­σβάλ­λουν κα­τά­φω­ρα την ελ­λη­νι­κή έν­νο­μη τά­ξη και α­να­τρέ­πουν κε­κτη­μέ­να δι­και­ώ­μα­τα ε­τών.

Ο Δι­κη­γο­ρι­κός Σύλ­λο­γος Κα­λα­μά­τας κι ό­λοι οι δι­κη­γό­ροι που α­πο­τε­λού­με μέ­λη αυ­τού, βα­δί­ζο­με, αυ­τή την ε­πο­χή, έ­να δρό­μο α­νη­φο­ρι­κό, α­γω­νι­ζό­με­νοι για την ε­νί­σχυ­ση της α­νε­ξαρ­τη­σί­ας της Δι­και­ο­σύ­νης και για την α­ξι­ο­πρε­πή ε­παγ­γελ­μα­τι­κή μας ε­πι­βί­ω­ση. Ο ρό­λος του συ­νη­γό­ρου εί­ναι ι­ε­ρός και α­δι­α­πραγ­μά­τευ­τα θα τον δι­α­φυ­λά­ξου­με, δι­ό­τι α­δι­α­πραγ­μά­τευ­τη εί­ναι η α­ξι­ο­πρέ­πεια μας και ο θε­σμι­κός μας ρό­λος στον ι­ε­ρό χώ­ρο της Δι­και­ο­σύ­νης.

Δι­α­κη­ρύσ­σο­με, προς πά­σα κα­τεύ­θυν­ση, την α­πό­φα­ση μας, να τα δι­α­φυ­λά­ξο­με και τα δύ­ο και ό­τι θα ε­ξα­κο­λου­θού­με να εί­μα­στε κον­τά στο πο­λί­τη, υ­πε­ρα­σπί­ζον­τας τα δι­και­ώ­μα­τα του, α­πό τις αυ­θαι­ρε­σί­ες των πα­ρα­νο­μούν­των, ό­σο ι­σχυ­ροί, και ό­που και ό­ποι­οι και ε­άν αυ­τοί εί­ναι.

Με τέ­τοι­ο πά­θος και με τέ­τοι­ο πνεύ­μα αυ­το­θυ­σί­ας πρέ­πει να πο­ρευ­τού­με κ. Δι­κα­στές και Ει­σαγ­γε­λείς, στον κοι­νό δρό­μο της Δι­και­ο­σύ­νης. Μπο­ρεί να εί­ναι και εί­ναι α­ναμ­φί­βο­λα, α­νη­φο­ρι­κός και δυ­σβά­στα­κτος. Μπο­ρεί κά­πο­τε να μας ε­κτρέ­πει α­πό την ευ­θεί­α εί­τε ε­μάς, εί­τε ε­σάς. Μπο­ρεί με­ρι­κές φο­ρές να μας πο­τί­ζει με πι­κρί­ες ή α­πο­γο­η­τεύ­σεις. Ό­λα αυ­τά εί­ναι αν­θρώ­πι­να και α­να­με­νό­με­να. Ε­κεί­νο, που κα­νέ­νας μας δεν δι­και­ού­ται να κά­νει, εί­ναι να εγ­κα­τα­λεί­ψει τον α­γώ­να, για την α­λή­θεια και τη Δι­και­ο­σύ­νη.

Θα εκ­με­ταλ­λευ­τώ τη ση­με­ρι­νή τι­μη­τι­κή πα­ρου­σί­α του ά­ξιου δι­κα­στή και Υ­πουρ­γού Δι­και­ο­σύ­νης, Δι­α­φά­νειας και Αν­θρω­πί­νων Δι­και­ω­μά­των, ζη­τών­τας του δη­μο­σί­ως δυ­ο πράγ­μα­τα :

Κύ­ρι­ε Υ­πουρ­γέ,

1/ Η δη­μι­ουρ­γί­α ε­νός σύγ­χρο­νου κα­τα­στή­μα­τος κρά­τη­σης στην έ­δρα του Ε­φε­τεί­ου Κα­λα­μά­τας, γνω­ρί­ζε­τε κα­λύ­τε­ρα α­πό ό­λους, ό­τι θα εν­δυ­να­μώ­σει τη λει­τουρ­γί­α του ί­διου του Ε­φε­τεί­ου και η ύ­παρ­ξη και μό­νο του Ε­φε­τεί­ου Κα­λα­μά­τας ο­δη­γεί στην ε­πι­τα­κτι­κή α­νάγ­κη για ί­δρυ­ση σύγ­χρο­νου κα­τα­στή­μα­τος κρά­τη­σης στην πε­ρι­φέ­ρεια του.  Στη δί­και­η προ­σπά­θεια του Δι­κη­γο­ρι­κού Συλ­λό­γου Κα­λα­μά­τας θέ­λου­με να συ­νε­χί­σε­τε να εί­στε δί­πλα μας.

2/ Να προ­χω­ρή­σε­τε γρη­γο­ρό­τε­ρα στη ψή­φι­ση μό­νο του νέ­ου Κώ­δι­κα Ποι­νι­κής Δι­κο­νο­μί­ας και ας πά­ει χρο­νι­κά λί­γο αρ­γό­τε­ρα η ψή­φι­ση του νέ­ου Κώ­δι­κα Πο­λι­τι­κής Δι­κο­νο­μί­ας. Σχε­τι­κά με την Πο­λι­τι­κή Δι­κο­νο­μί­α, κ. Υ­πουρ­γέ, υ­πάρ­χουν δι­α­τά­ξεις που θέ­λουν αρ­κε­τή βελ­τί­ω­ση με σκο­πό την τα­χύ­τε­ρη και ου­σι­α­στι­κό­τε­ρη α­πο­νο­μή της δι­και­ο­σύ­νης και την εν γέ­νει βελ­τί­ω­ση της δι­α­δι­κα­σί­ας.

Εύ­χο­μαι, τέ­λος, χρό­νια πολ­λά και υ­γεί­α σε ό­λους. Η φε­τι­νή ε­ορ­τή του Α­γί­ου Πνεύ­μα­τος να α­πο­τε­λέ­σει τό­σο σε α­το­μι­κό ε­πί­πε­δο για ε­μάς και τις οι­κο­γέ­νει­ες μας, ό­σο και σε συλ­λο­γι­κό ε­πί­πε­δο για το ρό­λο μας ως συλ­λει­τουρ­γών της δι­και­ο­σύ­νης, προ­άγ­γε­λο χα­ράς και ε­ξό­δου α­πό τους χα­λε­πούς αυ­τούς και­ρούς αλ­λά συγ­χρό­νως και έ­ναυ­σμα για α­φύ­πνι­ση και δρά­ση.»