-Με αφορμή μια τροπολογία που αφορούσε τον Αγροτουρισμό-
Επειδή το θέμα του αγροτουρισμού είναι σημαντικό το πρώτο πράγμα που έπρεπε να γίνει πριν από όποια νομοθετική προσπάθεια είναι να αξιολογηθεί το εγχείρημα των Leader, να ελεγχθεί κατά πόσο η κάθε μονάδα που μπήκε στο LEADER εκπλήρωσε τους διακηρυγμένους στόχους του προγράμματος (ανάπτυξη μικρών επιχειρήσεων, ενθάρρυνση τουριστικών δραστηριοτήτων, ανακαίνιση και ανάπτυξη χωριών, διατήρηση και αναβάθμιση της αγροτικής κληρονομιάς…).
Πρέπει επίσης να αποτιμηθεί το έργο της Αγροτουριστικής ΑΕ και του Ελληνικού Κέντρου Αγροτουρισμού, να εκτιμηθεί πόσο κόστισε η έλλειψη συμβουλευτικού σώματος που μπορούσε να βοηθήσει τους αγρότες στη διαχείριση των μονάδων, στην προώθηση των προϊόντων και υπηρεσιών και στη δημιουργία επαφών με άλλες μονάδες.
Πολλές φορές η ΔΗΜΑΡ τόνισε την ανάγκη ενός στρατηγικού σχεδίου για τον τουρισμό και ενός σύστοιχου πλαισίου για τον “μη συμβατικό” τουρισμό. Όμως απαιτείται ολιστική ματιά κι όχι αποσπασματικές ρυθμίσεις.
Με ευκαιρία την τροπολογία που κατατέθηκε πρόσφατα στη Βουλή θα αναφερθούμε στις τρεις “καθαρές” μορφές του “μη συμβατικού” τουρισμού (αν και τα μεταξύ τους όρια αλληλοεπικαλύπτονται): τον οικοτουρισμό, τον γεωτουρισμό και τον αγροτουρισμό.
α) Ο Οικοτουρισμός συνδέεται με την κοινωνική ευθύνη και την οικολογική συνείδηση του επισκέπτη, έχει ως στόχο να προσφέρει στους επισκέπτες μια εικόνα για την επίδραση του ανθρώπου στο περιβάλλον και να προωθήσει την εκτίμηση των οικοτόπων.
Για να λειτουργήσει χρειάζεται άμεσα να δημιουργηθούν:
1) προγράμματα πιστοποίησης που να διαφοροποιούν τις μονάδες οικοτουρισμού με βάση το επίπεδο της περιβαλλοντικής δέσμευσης.
2) διαδικασίες διαπίστευσης από ένα εθνικό κανονιστικό συμβούλιο.
3) ένα σύστημα Πράσινων Αστέρων βάσει κριτηρίων που να περιλαμβάνουν: σχέδιο διαχείρισης, εκτιμήσεις περιβαλλοντικών επιπτώσεων, οφέλη για την τοπική κοινωνία, κατάρτιση του προσωπικού…
4) ένα σύστημα αξιολόγησης που να κατηγοριοποιεί μια μονάδα με βάση το πόσο βιώσιμες είναι οι λειτουργίες της, να αξιολογεί την αλληλεπίδραση μεταξύ της μονάδας και των γύρω ενδιαιτημάτων, να εκτιμά τις πολιτικές διαχείρισης και τα συστήματα λειτουργίας εντός της μονάδας, να εκτιμά το πώς η μονάδα ενθαρρύνει τους πελάτες της ώστε να έχουν ενεργό συμβολή προς την κατεύθυνση βιώσιμων πολιτικών, να αξιολογεί την αλληλεπίδραση μεταξύ της μονάδας και των τοπικών κοινοτήτων.
β) Ο Γεωτουρισμός εστιάζει στην τουριστική έλξη που βασίζεται στη γεωλογική κληρονομιά. Σχετίζεται με περιοχές με ιδιαίτερες γεωμορφές (ηφαίστεια, σπήλαια κλπ), με χρήση μονοπατιών, με ξεναγήσεις και γεω-δραστηριότητες (αναρριχήσεις, καταδύσεις κλπ). Στον γεωτουρισμό ενυπάρχει η πανίδα και η χλωρίδα αλλά και το ενσωματωμένο στη φύση πολιτιστικό και ανθρωπογενές περιβάλλον. Η “Χάρτα του γεωτουρισμού” περιγράφει 13 αρχές οργάνωσης και λειτουργίας, και προβλέπει: την κοινοτική συμμετοχή, το όφελος της κοινότητας, την διατήρηση των φυσικών οικοτόπων και των χώρων πολιτιστικής κληρονομιάς, της αισθητικής και του τοπικού πολιτισμού, την πρόληψη της υποβάθμισης από τη διατήρηση του όγκου των τουριστών, την αποφυγή ανεπιθύμητης υπερανάπτυξης, τον περιορισμό πρακτικών που είναι ασυμβίβαστες με το γεωτουρισμό, την αξιολόγηση και τη δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων της αξιολόγησης…
γ) Ο Αγροτουρισμός ιδίως στις μεσογειακές χώρες καθορίζεται από χαρακτηριστικά που περιλαμβάνονται στον όρο «αγροψυχαγωγία». Θα αναφέρω μόνο πέντε βασικές μορφές του:
1. διαμονή σε αγρόκτημα (farmstay). Τέτοια αγροκτήματα είναι επικεντρωμένα στην οικογένεια ή προσφέρουν ένα ήσυχο καταφύγιο για τους ενήλικες, η αφορούν μια συμφωνία ανταλλαγής εργασίας (ο επισκέπτης εργάζεται καθορισμένο αριθμό ωρών ανά εβδομάδα σε αγροτικές δραστηριότητες με αντάλλαγμα δωρεάν ή οικονομικά προσιτή στέγαση).
2. αγορά οικοτεχνικών προϊόντων (direct marketing).
3.εκπαίδευση των επισκεπτών σε γεωργικές πρακτικές (μαγειρική, γευσιγνωσία, απόσταξη, οινοποίηση, τυροκόμηση).
4. προσφορά δράσεων (ιππασία, περιηγήσεις, άθληση).
5. αγρόκτημα παιδότοπος με θέμα τη ζωή στο αγρόκτημα.
Φυσικά ο αγροτουρισμός συνδέεται με δραστηριότητες και πέραν των ορίων του αγροκτήματος. Επιτυχημένα παραδείγματα: τα «agriturismo» στην Ιταλία, ή το «salaš» στη Βοϊβοντίνα.
Απαραίτητη προϋπόθεση όμως για την ανάπτυξη του αγροτουρισμού είναι:
1.Η καταγραφή των βέλτιστων πρακτικών στον αγροτουρισμό έως σήμερα.
2. Δημιουργία Ένωσης Μελών Αγροτουρισμού.
3. Παραγωγή εργαλείων ηλεκτρονικής μάθησης για τη στήριξη της επαγγελματικής κατάρτισης στον αγροτουρισμό.
4. Ανάπτυξη συστήματος πιστοποίησης δεξιοτήτων.
5. Συγκρότηση βάσης δεδομένων που να παρέχει στους επισκέπτες και στους εν δυνάμει επιχειρηματίες πληροφορίες για υπάρχουσες θέσεις αγροτουρισμού στη χώρα.
6. Ανάπτυξη ηλεκτρονικού συστήματος για την on-line διαχείριση του πελάτη.
7. Αποσαφήνιση του νομοθετικού πλαισίου και one shop stay εξυπηρέτηση.
8.Δημιουργία σχολών για αγροτουριστική εκπαίδευση
9. Οργάνωση ελέγχου και αξιολόγησης αγροτουριστικών μονάδων.
10. Πρόγραμμα αποκατάστασης των παραδοσιακών σπιτιών και ενίσχυση του παραδοσιακού στοιχείου στα χωριά.
11 Να ξεκαθαρίσει το φορολογικό καθεστώς στις συναλλαγές του αγροτουρισμού.
12. Ταξινόμηση των οργανωμένων αγροτουριστικών μονάδων σε επίπεδα ανάλογα με τις υπηρεσίες που προσφέρουν.
Από όσα ανέφερα υπάρχουν ελάχιστα ή και τίποτα στην συγκεκριμένη τροπολογία. Αποσπασματικά, βιαστικά, δίχως μελέτη και σχέδιο, δίχως ολιστική ματιά δεν θα υπάρξει ανάπτυξη –ούτε τουριστική ούτε αγροτική. Δυστυχώς.
* Ο Ψύρρας Θωμάς είναι βουλευτής Λάρισας της ΔΗΜΑΡ