Του Ο­δυσ­σέ­α Βου­δού­ρη*

Το νο­μο­σχέ­διο που κα­τέ­θε­σε πρό­σφα­τα η η­γε­σί­α του Υ­πουρ­γεί­ου Υ­γεί­ας σχε­τι­κά με το σύ­στη­μα κο­στο­λό­γη­σης των νο­σο­κο­μεια­κών υ­πη­ρε­σι­ών εί­ναι ε­ξαι­ρε­τι­κά εν­δι­α­φέ­ρον. Ό­χι για τις προ­τά­σεις του ί­διου του συ­στή­μα­τος κο­στο­λό­γη­σης (οι προ­τά­σεις αυ­τές εί­ναι μάλ­λον α­ό­ρι­στες) αλ­λά για το ποι­ος θα α­να­λά­βει τον προσ­δι­ο­ρι­σμό και τη δι­α­χεί­ρι­ση αυ­τού του συ­στή­μα­τος κο­στο­λό­γη­σης.

Το σύ­στη­μα κο­στο­λό­γη­σης εί­ναι προ­φα­νώς μια καί­ρια αρ­μο­δι­ό­τη­τα του Υ­πουρ­γεί­ου Υ­γεί­ας. Η Κεν­τρι­κή Υ­πη­ρε­σί­α του δι­α­θέ­τει πά­νω α­πό 1000 υ­παλ­λή­λους και προ­φα­νώς κά­ποι­οι θα ή­ταν ι­κα­νοί να δι­εκ­πε­ραι­ώ­σουν αυ­τό το ρό­λο. Α­κό­μα και αν δε­χτού­με ό­τι χρει­ά­ζον­ται πο­λύ ε­ξει­δι­κευ­μέ­νες γνώ­σεις, μπο­ρεί ο Υ­πουρ­γός να ο­ρί­σει μια ο­μά­δα ερ­γα­σί­ας στο πλαί­σιο του Κε­ΣΥ (Κεν­τρι­κό Συμ­βού­λιο Υ­γεί­ας), με την συμ­βο­λή της Ε­θνι­κής Σχο­λής Δη­μό­σιας Υ­γεί­ας, εμ­πει­ρο­γνω­μό­νων κοκ. Α­κό­μα και αν θε­ω­ρη­θεί ό­τι αυ­τό δεν εί­ναι αρ­κε­τό, θα μπο­ρού­σε να δη­μι­ουρ­γή­σει έ­ναν ad h­oc φο­ρέ­α, τύ­που «Ιν­στι­τού­το», α­νά­λο­γο άλ­λων χω­ρών.

Αντ’ αυ­τού τι προ­τεί­νει η η­γε­σί­α του Υ­πουρ­γεί­ου; Ε­πι­λέ­γει τη δη­μι­ουρ­γί­α μιας Α­νώ­νυ­μης Ε­ται­ρεί­ας ! Την Ε­ΣΑΝ-Α­Ε (Ε­ται­ρεί­α Συ­στή­μα­τος Α­μοι­βών Νο­σο­κο­μεί­ων – Α­νώ­νυ­μη Ε­ται­ρεί­α). Μια α­νώ­νυ­μη ε­ται­ρεί­α, δη­λα­δή έ­ναν φο­ρέ­α εμ­πο­ρι­κού δι­καί­ου με με­το­χές, οι ο­ποί­ες α­γο­ρά­ζον­ται και που­λι­ούν­ται, βά­σει των «ι­ε­ρών» κα­νό­νων της α­γο­ράς. Βέ­βαι­α μπο­ρούν να εί­ναι μέ­το­χοι σε αυ­τή την Α­Ε και δη­μό­σιοι φο­ρείς, νο­σο­κο­μεί­α, α­σφα­λι­στι­κά τα­μεί­α κλπ. Εί­ναι ό­μως α­να­με­νό­με­νο, γνω­ρί­ζον­τας την οι­κο­νο­μι­κή έν­δυ­α στην ο­ποί­α βρί­σκε­ται ο δη­μό­σιος το­μέ­ας, ό­τι σύν­το­μα θα α­πο­τε­λούν μει­ο­ψη­φί­α. Την τε­λευ­ταί­α στιγ­μή, μπρο­στά στην αν­τί­δρα­ση για το προ­κλη­τι­κό χα­ρα­κτή­ρα του νο­μο­σχε­δί­ου, με μια υ­πο­χώ­ρη­ση-ε­λιγ­μό, πε­ρι­ό­ρι­σε το πο­σο­στό που μπο­ρούν να κα­τέ­χουν οι ι­δι­ώ­τες. Ο κα­θέ­νας ό­μως γνω­ρί­ζει εκ πεί­ρας, ό­τι τέ­τοι­οι πε­ρι­ο­ρι­σμοί κα­ταρ­γούν­ται εν μια νυ­κτί με τρο­πο­λο­γί­ες σε ά­σχε­τα νο­μο­σχέ­δια που περ­νούν συ­νή­θως και με την δι­α­δι­κα­σί­α του κα­τε­πεί­γον­τoς.

Ποι­ο θα εί­ναι το α­πο­τέ­λε­σμα;  Έ­νας κα­θο­ρι­στι­κός το­μέ­α της πο­λι­τι­κής υ­γεί­ας που ο­φεί­λει να α­σκεί το Υ­πουρ­γεί­ο, στο πλαί­σιο της δη­μο­κρα­τι­κής λει­τουρ­γί­ας των ε­κλο­γι­κών δι­α­δι­κα­σι­ών και του κοι­νο­βου­λευ­τι­κού ε­λέγ­χου, θα πε­ρά­σει προ­ο­δευ­τι­κά στα χέ­ρια των ι­δι­ω­τι­κών ε­πι­χει­ρή­σε­ων, που θα κα­θο­ρί­ζουν την νο­σο­κο­μεια­κή τι­μο­λο­για­κή πο­λι­τι­κή της χώ­ρας, προ­φα­νώς για να ε­ξυ­πη­ρε­τούν τα εμ­πο­ρι­κά τους συμ­φέ­ρον­τα.

Το υ­πουρ­γεί­ο ε­πι­κα­λέ­στη­κε, για να δι­και­ο­λο­γή­σει το νο­μο­σχέ­διό του, την α­νάγ­κη να κα­θο­ρί­ζε­ται η κο­στο­λό­γη­ση νο­σο­κο­μεια­κών υ­πη­ρε­σι­ών στο πλαί­σιο μιας δι­α­βού­λευ­σης που να πε­ρι­λαμ­βά­νει ό­λους τους εν­δι­α­φε­ρό­με­νους, δη­λα­δή φο­ρείς του δη­μό­σιου και του ι­δι­ω­τι­κού το­μέ­α. Πρό­κει­ται προ­φα­νώς για μια υ­πο­κρι­σί­α. Πρώ­τον, δι­ό­τι το υ­πουρ­γεί­ου α­πέ­φυ­γε ε­πι­δει­κτι­κά τη δι­α­βού­λευ­ση πριν φέ­ρει αιφ­νι­δι­α­στι­κά το νο­μο­σχέ­διο σε έ­να α­πό τα θε­ρι­νά τμή­μα­τα της Βου­λής και μά­λι­στα μέ­σα στον δε­κα­πεν­ταύ­γου­στο. Δεύ­τε­ρον, δι­ό­τι η όν­τως α­ναγ­καί­α δι­α­βού­λευ­ση δεν συν­δέ­ε­ται με την εκ­χώ­ρη­ση της δη­μό­σιας αρ­μο­δι­ό­τη­τας σε ι­δι­ω­τι­κό φο­ρέ­α και μά­λι­στα τύ­που Α­Ε. Αν­τι­θέ­τως, στο πλαί­σιο μιας Α­Ε δεν υ­πάρ­χει «δι­α­βού­λευ­ση», αλ­λά ε­πι­βο­λή των α­πό­ψε­ων των με­γα­λο­με­τό­χων, οι ο­ποί­οι δεν θα εί­ναι άλ­λοι α­πό τις ι­δι­ω­τι­κές α­σφα­λι­στι­κές ε­ται­ρεί­ες, τους ο­μί­λους με­γά­λων κλι­νι­κών, τις φαρ­μα­κο­βι­ο­μη­χα­νί­ες κοκ.

Η εκ­χώ­ρη­ση του τμή­μα­τος ε­νός υ­πουρ­γεί­ου στον εμ­πο­ρι­κό το­μέ­α α­πο­τε­λεί μια πα­νευ­ρω­πα­ϊ­κή πρω­το­τυ­πί­α αλ­λά βρί­σκε­ται σε πλή­ρη ευ­θυ­γράμ­μι­ση με το νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο δόγ­μα που ε­φαρ­μό­ζουν Τρό­ι­κα και Κυ­βέρ­νη­ση στην Ελ­λά­δα. Πράγ­μα­τι, το δόγ­μα αυ­τό ε­πι­τάσ­σει τη συρ­ρί­κνω­ση του κοι­νω­νι­κού κρά­τους και τον πε­ρι­ο­ρι­σμό της δη­μό­σιας αρ­χής στη ρύθ­μι­ση των σχέ­σε­ων με­τα­ξύ ι­δι­ω­τών. Πρέ­πει λοι­πόν σε αυ­τή τη λο­γι­κή, το Υ­πουρ­γεί­ο Υ­γεί­ας να στα­μα­τή­σει να χα­ρά­ζει την πο­λι­τι­κή υ­γεί­ας (έ­χει βέ­βαι­α ή­δη στα­μα­τή­σει ε­δώ και και­ρό), να εκ­χω­ρή­σει αυ­τόν το ρό­λο σε ι­δι­ω­τι­κά με­γά­λα συμ­φέ­ρον­τα και να πε­ρι­ο­ρι­στεί στην εγ­γύ­η­ση ό­τι θα ε­φαρ­μό­ζον­ται ό­σα α­πο­φά­σι­σαν αυ­τοί οι με­γα­λο­μέ­το­χοι της Α­Ε. Τε­λι­κά αυ­τό το νο­μο­σχέ­διο α­νοί­γει μια προ­ο­πτι­κή ό­που το υ­πουρ­γεί­ο θα μοι­ρα­στεί σε δι­ά­φο­ρες Α­Ε και ο υ­πουρ­γός θα εγ­γυά­ται την ε­κτέ­λε­ση των α­πο­φά­σε­ών τους.

Έ­χω την αί­σθη­ση ό­τι το πα­ρόν νο­μο­σχέ­διο α­πο­τε­λεί μό­νο μια τρο­χι­ο­δει­κτι­κή βο­λή, μια μι­κρή πρό­βα, πριν γε­νι­κευ­τεί η ε­φαρ­μο­γή αυ­τής της αν­τί­λη­ψης.

Να μην εκ­πλα­γού­με λοι­πόν αν σύν­το­μα δη­μι­ουρ­γη­θεί α­πό το Υ­πουρ­γεί­ο Με­τα­φο­ρών μια Α­Ε η ο­ποί­α θα α­πο­φα­σί­ζει για τη δη­μι­ουρ­γί­α των νέ­ων ο­δι­κών α­ξό­νων και για τη χρη­μα­το­δό­τη­ση τους, στην ο­ποί­α βέ­βαι­α μέ­το­χοι θα εί­ναι οι με­γά­λες ερ­γο­λα­βι­κές ε­ται­ρεί­ες, αν στο Υ­πουρ­γεί­ο Οι­κο­νο­μι­κών εμ­φα­νι­στεί μια Α­Ε που θα ε­πε­ξερ­γά­ζε­ται και θα κα­θο­ρί­ζει τον κρα­τι­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό, μέ­το­χοι της ο­ποί­ας δεν μπο­ρεί να μην εί­ναι οι συ­στη­μι­κές τρά­πε­ζες, στο Υ­πουρ­γεί­ο Α­νά­πτυ­ξης μια Α­Ε για τη ρύθ­μι­ση του εμ­πο­ρί­ου, ό­που θα κλη­θούν ως μέ­το­χοι οι με­γά­λες α­λυ­σί­δες σου­περ­μάρ­κετ και α­κό­μα, για­τί ό­χι, στο  Παι­δεί­ας μια Α­Ε που θα α­πο­φα­σί­ζει την εκ­παι­δευ­τι­κή ύ­λη, ό­που λο­γι­κά θα κλη­θούν να με­τέ­χουν και τα ι­δι­ω­τι­κά φρον­τι­στή­ρια.

Α­πό την Ε­ΣΑΝ-Α­Ε, αι­σί­ως θα πε­ρά­σου­με σύν­το­μα στην Ελ­λη­νι­κή Κυ­βέρ­νη­ση-Α­Ε. Και έ­τσι οι κκ Σα­μα­ράς και Βε­νι­ζέ­λος θα έ­χουν ο­λο­κλη­ρώ­σει το ό­ρα­μα του κ. Φρίν­τμαν…

*Βου­λευ­τής Β’ Α­θή­νας, «Κοι­νω­νί­α Πρώ­τα»