Για διαρκής επίδειξη αλαζονείας, αυταρχισμού, εγωκεντρισμού και αμετροέπειας καταγγέλλει η παράταξη «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ» τον Πέτρο Τατούλη στις Συνεδριάσεις του Περιφερειακού Συμβουλίου.
Συγκεκριμένα, σε ανακοίνωσή του ο συνδυασμός αναφέρει:
«Στο τελευταίο Περιφερειακό Συμβούλιο και συγκεκριμένα στη συνεδρίαση της 22ας Δεκεμβρίου 2014, ο κ. Τατούλης ξεπέρασε τον ίδιο του τον εαυτό. Με μια σειρά παραληρηματικών μονολόγων, εξετράπη σε ακραίες και χυδαίες προσωπικές επιθέσεις διαδοχικά, εναντίων των Περιφερειακών Συμβούλων, Πατσαρίνου, Πουλά, Γόντικα και κατέληξε να απειλήσει με προπηλακισμό τον κ. Κάτσαρη.
Έφτασε μάλιστα ο κ. Τατούλης, να αμφισβητήσει την επάρκεια του Συμβούλου της παράταξής μας, Ανδρέα Πουλά, ως Ιατρού!
Δεν είναι στη λογική μας ως παράταξη να παρακολουθήσουμε τον πολιτικό ξεπεσμό και κατήφορο του κ. Τατούλη. Οφείλουμε όμως, να αντιτάξουμε μια σταθερή άμυνα απέναντι στις πρακτικές εκφασισμού του Περιφερειακού Συμβουλίου και εγκατάστασης ενός δηλητηριώδους κλίματος στις διεργασίες του, που επιχειρεί ο Περιφερειάρχης.
Αλήθεια μπορεί ο κ. Τατούλης, ο πολιτικός της κενολογίας και της απραξίας, να κρίνει και να αξιολογήσει επιστημονικά έναν Περιφερειακό Σύμβουλο, μάχιμο ιατρό, ο οποίος κρίθηκε πρόσφατα από τους συμπολίτες μας της Αργολίδας και κρίνεται και αξιολογείται καθημερινά σε όλες τις εκφάνσεις του επιστημονικού, κοινωνικού και πολιτικού του βίου; Από που αντλεί την δυνατότητά του να κρίνει έναν επιστήμονα ο κ. Τατούλης, ο οποίος κατά δήλωσή του είναι «επαγγελματίας πολιτικός» και έχει εδώ και πολλά χρόνια αποχωριστεί την άσκηση της επιστημονικής του ιδιότητας ;
Από πότε ένας πολιτικός «γυρολόγος», που εκφράζει με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο ότι παλαιοκομματικό και παρωχημένο έχει να επιδείξει αυτός ο τόπος, απέκτησε το κριτήριο αξιολόγησης, όταν ο ίδιος είναι «λευκή σελίδα»;
Όταν ο πολιτικός λόγος του στερεύει και πλέον αποκαλύπτεται στα μάτια των συμπολιτών μας το «κενό φορτίο», τότε η μοιραία κατάληξη είναι η προσφιλής του τακτική στις ύβρεις και στις προσωπικές επιθέσεις.
Συμμεριζόμαστε τον «πόνο του». Δεν μπόρεσε και δεν μπορεί ποτέ να «χωνέψει», πως κάποιοι από τους παλαιούς συνεργάτες του, επέλεξαν τον δρόμο της αξιοπρέπειας, όταν διαχώρισαν τη θέση τους από τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα και τις πρακτικές της αδιαφάνειας, της οικογενειοκρατίας, της απραξίας και της πολιτικής ανεπάρκειας.
Τον συμμεριζόμαστε και κατανοούμε τις παρενέργειες της μοναξιάς του!
«Το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη» !!!!
