“Μαχητές” και πάντοτε υπό την κρίση των αρμόδιων δικαστηρίων είναι οι αντικειμενικές αξίες των ακινήτων, σύμφωνα με το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), που έκρινε συνταγματικό το νόμο το 3842/2010 με τον οποίο προβλέπεται η επιβολή Φόρου Ακίνητης Περιουσίας (ΦΑΠ). Σύμφωνα με το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο ο επίμαχος νόμος δεν αντίκειται στο Σύνταγμα, γιατί δεν θεσπίζει αμάχητο τεκμήριο για τον αντικειμενικό προσδιορισμό της αξίας των ακινήτων και συνεπώς οι ιδιοκτήτες τους μπορούν να προσφεύγουν στα Διοικητικά Δικαστήρια αμφισβητώντας την αντικειμενική αξία κάθε ακινήτου.
Η Δικαιοσύνη άρχισε να ασχολείται με το ζήτημα της συνταγματικότητας του εν λόγω νόμου όταν ιδιοκτήτης ακινήτου στο Ψυχικό προσέφυγε στο Διοικητικό Πρωτοδικείο της Αθήνας. Το Διοικητικό Δικαστήριο διαβίβασε την προσφυγή στο ΣτΕ προκειμένου να κριθεί με τη διαδικασία της πιλοτικής δίκης (νόμος 3900/2010), «το γενικότερου ενδιαφέροντος ζήτημα» κατά πόσον ο πολίτης «ο υποκείμενος σε ΦΑΠ βάσει του άρθρου 32 του νόμου 3842/2010 έχει τη δυνατότητα να αμφισβητήσει με προσφυγή του στο Διοικητικό δικαστήριο το ύψος της αντικειμενικής αξίας του βαρυνόμενου με τον επίμαχο φόρο ακινήτου του, σε αρνητική δε περίπτωση να κριθεί η συνταγματικότητα της διατάξεως αυτής».
Μετά τη μελέτη του φακέλου της υπόθεσης η αυξημένη επταμελής σύνθεση του Β’ Τμήματος του ΣτΕ, με την υπ’ αριθμ. 6/2015 απόφασή της, επισημαίνει ότι «οι διατάξεις του άρθρου 41 του ν. 1249/1982 δεν είναι αντίθετες με το Σύνταγμα, αφού με αυτές δεν θεσπίζεται αμάχητο τεκμήριο προσδιορισμού της αξίας των εν λόγω ακινήτων, δεδομένου ότι ο φορολογούμενος δύναται με δική του πρωτοβουλία να αποστεί από την εφαρμογή του αντικειμενικού τρόπου προσδιορισμού της αγοραίας αξίας, ζητώντας από το δικαστήριο, κατά την παράγραφο 6 της ως άνω διατάξεως, τον εκ μέρους του προσδιορισμό της».
Κατ’ αναλογία, τονίζεται στην απόφαση, «και οι διατάξεις των άρθρων 32 και 34 του ν. 3842/2010, ερμηνευόμενες σε συνδυασμό με εκείνες της εκδοθείσης ΠΟΛ 1225/24/12/2012 απόφασης του υφυπουργού Οικονομικών, με τις οποίες επίσης παρέχεται στον φορολογούμενο η δυνατότητα να αμφισβητήσει την φορολογητέα αξία ακινήτων, όπως έχει προσδιοριστεί στο εκκαθαριστικό σημείωμα-δήλωση ΦΑΠ βάσει του αντικειμενικού τρόπου προσδιορισμού αγοραίας αξίας και, στη συνέχεια, να ζητήσει από το δικαστήριο, με προσφυγή του κατά της σχετικής απορριπτικής πράξης του προϊσταμένου της αρμόδιας ΔΟΥ, τον εκ μέρους του προσδιορισμού της, δεν είναι κατά το μέρος αυτό, αντίθετες με το Σύνταγμα».
Η απόφαση καταλήγει επισημαίνοντας: «Εφόσον ο φορολογούμενος ο υποκείμενος σε φόρο ακίνητης περιουσίας έχει τη δυνατότητα, κατά τις διατάξεις των άρθρων 32 και 34 του ν. 3842/2010, ερμηνευόμενες σε συνδυασμό με εκείνες του άρθρου 4 της κατ’ εξουσιοδότηση του άρθρου 34 παράγραφος 6 του νόμου τούτου (ν. 3842/2010) εκδοθείσης ΠΟΛ 1225/24.12.2010 απόφασης του υφυπουργού Οικονομικών να αμφισβητήσει με προσφυγή του στο Διοικητικό Δικαστήριο το ύψος της αντικειμενικής αξίας του βαρυνόμενου με τον ως άνω φόρο ακινήτου του, η ως άνω ρύθμιση δεν αντίκειται στο Σύνταγμα».
directNEWS.gr
