Της Εμμανουέλας Αάμερ Μουλατσιώτη

Περίφημο και σχεδόν σε όλους γνωστό είναι το παραμύθι ”Τα καινούρια ρούχα του αυτοκράτορα”. Το παραμύθι για το ματαιόδοξο βασιλιά που εξαπατήθηκε από δύο κατεργάρηδες που τον έπεισαν πως θα του έραβαν ρούχα που θα τα έβλεπαν μόνο όσοι ήταν άξιοι της θέσεως που κατείχαν. Τον ξεγέλασαν και στην πραγματικότητα τον κατήντησαν να παρελάσει γυμνός σε όλη την πόλη έχοντας πάρει τεράστιες αμοιβές. Κανένας δεν τολμούσε να παραδεχτεί την αλήθεια. Ρούχα δεν υπήρχαν ο αυτοκράτορας ήταν γυμνός…

Και τώρα θα μου πείτε τι σχέση έχει με εμάς αυτό το παραμύθι; Μα πως θα μπορούσε να μην έχει; Είμαστε όλοι λίγο πολύ σαν τον αυτοκράτορα. Εθελοτυφλούμε, πράττουμε ανήκουστα πράγματα, ακόμα και εξευτελιζόμαστε φτάνει να αποδείξουμε πως όλα είναι καλά. Πως όλα γύρω μας δεν καταρρέουν. Πως τριγύρω μας δεν υπάρχουν ψεύτικοι άνθρωποι με ψεύτικες ζωές και αγύρτικα αξιώματα. Προσπαθούμε τόσο πολύ που μερικές φορές φαίνεται να τα καταφέρνουμε. Για λίγο ίσως κι εμείς πιστεύουμε το ψέμα μας…

Ώσπου να έρθει η ώρα της πικρής αλήθειας. Η ώρα που θα πρέπει να παραδεχτούμε τη γύμνια μας αλλά και να ανοίξουμε τα μάτια μας για να δούμε την ηθική γυμνότητα των κατά περίπτωση αρχόντων στην εποχή μας. Και τότε είναι που θα πρέπει να αναθεωρήσουμε την ζωή μας. Να επανεξετάσουμε τι θεωρούμε σωστό, πιστευτό, εφικτό. Και μόνο σαν επαναπροσδιορίσουμε αυτές τις έννοιες θα δούμε τη ζωή μας να αλλάζει και θα πάψουμε να είμαστε έρμαια των εκάστοτε…γνωστών και σκοτεινών ”κατεργάρηδων”…