Πώς μπορεί κανείς να εξηγήσει την σκλήρυνση της γερμανικής στάσης μετά την κατάθεση του ελληνικού αιτήματος για παράταση της δανειακής σύμβασης;

Στα άκρα οδηγείται η σύγκρουση της ελληνικής πλευράς με τη Γερμανία, καθώς το Βερολίνο σκληραίνει όλο και περισσότερο τη στάση του.

Το ελληνικό αίτημα για παράταση της δανειακής σύμβασης έγινε δεκτό από τις Βρυξέλλες ως ένα θετικό βήμα που «ανοίγει το δρόμο για έναν λογικό συμβιβασμό», όπως δήλωσε ο εκπρόσωπος τύπου της Κομισιόν. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν και τα περισσότερα διεθνή μέσα ενημέρωσης που εξέλαβαν την κίνηση της Ελλάδας ως μια απαρχή για την εξεύρεση μιας συμφωνίας.

Το Βερολίνο, ωστόσο, είχε σαφώς μια διαφορετική άποψη. Χρειάστηκαν μονάχα λίγες ώρες μέχρι το γερμανικό υπουργείο οικονομικών να πει «όχι σε όλα», με το σκεπτικό ότι η ελληνική πρόταση δεν πληροί τα κριτήρια που συμφωνήθηκαν στο Eurogroup και δεν αποτελεί ουσιαστική πρόταση λύσης.

Η πραγματική όμως «ψυχρολουσία» επήλθε με τη δημοσιοποίηση των θέσεων της γερμανικής αντιπροσωπείας στο EuroWorkingGroup. Σύμφωνα τους γερμανούς, το ελληνικό αίτημα όχι μόνο δεν είναι σύμφωνο με τις θέσεις του τελευταίου Eurοgroup, αλλά αποτελεί έναν Δούρειο Ίππο που έχει ως στόχο να εξασφαλίσει μια χρηματοδότηση γέφυρα και να βάλει τέλος στο υπάρχον πρόγραμμα.

Και προκειμένου να γίνει δεκτό απαιτείται η ικανοποίηση τριών βασικών σημείων:

αξιολόγηση της παρούσας δημοσιονομικής κατάστασης της Ελλάδας,

μια ξεκάθαρη δέσμευση από την Ελλάδα για την τήρηση του ήδη συμφωνηθέντων για την οποία μάλιστα προτείνεται και ενδεδειγμένη φρασεολογία,

μια επίσης ξεκάθαρη δέσμευση της Ελλάδας ότι δεν θα προχωρήσει σε κανένα μέτρο που δεν είναι συμβατό με τις δεσμεύσεις του τρέχοντος προγράμματος, συμπεριλαμβανομένων και των μέτρων που έχουν ήδη εξαγγελθεί για την αγορά εργασίας και τις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις.

Αν όμως οι συγκεκριμένες απαιτήσεις μοιάζουν περισσότερο με όρους συνθηκολόγησης παρά με σημεία διαπραγμάτευσης, πως μπορεί όμως να εξηγηθεί αυτή η σκλήρυνση των γερμανικών θέσεων, με την οποία δείχνουν να ευθυγραμμίζονται και άλλα κράτη όπως η Σλοβακία ή η Φινλανδία.

Σενάριο πρώτο: Το διπλωματικό παίγνιο

Η Γερμανία σκληραίνει τη στάση της εν όψει του καθοριστικού Eurogroup της Παρασκευής για μπορέσει να αποσπάσει όσες περισσότερες δεσμεύσεις μπορεί από την ελληνική πλευρά. Το σενάριο αυτό φαίνεται να «προκρίνει» δημοσίευμα του πρακτορείου Bloomberg, σύμφωνα με το οποίο αξιωματούχος της γερμανικής κυβέρνησης ανέφερε ότι η Γερμανία θεωρεί την πρόταση που υπέβαλε η Ελλάδα στους εταίρους της ως μία βάση για διαπραγματεύσεις.

Σενάριο δεύτερο: «Ανέντιμος» συμβιβασμός

Η γερμανική πλευρά θέλει μεν συμβιβασμό, αλλά όχι «έντιμο». Οι όποιες υποχωρήσεις πρέπει να μην διαταράσσουν το ισορροπία των εντυπώσεων έτσι ώστε μια πιθανή συμφωνία να μπορεί να παρουσιαστεί ως νίκη στο Βερολίνο για εσωτερική κατανάλωση. Πρόκειται για το σενάριο της «Καρχηδόνειας Συνθήκης» για το οποίο είχε προειδοποιήσει πριν από μερικές ημέρες με άρθρο του ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν και επαναφέρει δημοσίευμα του Larry Elliott στον βρετανικό guardian.

Σενάριο τρίτο: Το πάθημα να γίνει μάθημα

Η Γερμανία έχει αποφασίσει να δώσει ένα μάθημα σε όλους τους επίδοξους διαπραγματευτές των αντιπολιτεύσεων της Ευρώπης που είχαν στο νου τους ότι μπορούν να επαναπροσδιορίσουν τους όρους του παιχνιδιού. Υπενθυμίζεται ότι το ίδιο μάθημα είχε επιχειρήσει να δώσει η ευρωζώνη μετά το «όχι» της κυπριακής βουλής με το κούρεμα των καταθέσεων. Πρώτος πιθανός αποδέκτης των μαθημάτων αυτών είναι πλέον το Podemos στην Ισπανία, μια από τις μεγαλύτερες οικονομίες της ευρωζώνης.

thetoc.gr