Μια στιχομυθία μεταξύ του Ευάγγελου Βενιζέλου και του Παναγιώτη Λαφαζάνη στους διάδρομους της Βουλής με αφορμή την εκλογή του Προκόπη Παυλόπουλου στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα ήταν αποκαλυπτική του τι μέλλει γενέσθαι στους κόλπους της ελάσσονος αντιπολίτευσης, δηλαδή του ΠΟΤΑΜΙΟΥ και του ΠΑΣΟΚ.

«Παναγιώτη μην ενδίδεις. Ξέρω πως πάντα ονειρευόσουν να ψηφίσεις τον Προκόπη» είπε ο κ. Βενιζέλος απευθυνόμενος στον επικεφαλής της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ για να λάβει την απάντηση: «Ναι! Αυτό ονειρευόμουν… Ευκαιρία είναι να συνασπιστείτε στο “μέτωπο Παυλόπουλου” » και τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να ανταπαντά «Ναι! Στο “μέτωπο της αλλαγής”».

Η κοινή πρόταση του κόμματος του Σταύρου Θεοδωράκη και του ΠΑΣΟΚ για την υποψηφιότητα του συνταγματολόγου Νίκου Αλιβιζάτου στην προεδρική εκλογή αποτέλεσε την αφορμή για να ξεκινήσει η σύμπτυξη ενός μετώπου των μικρών κόμματων της αντιπολίτευσης, μακριά από τις επιλογές της Νέας Δημοκρατίας και του κ. Σαμαρά με τις οποίες ταυτίστηκαν το τελευταίο διάστημα.

ΧΑΣΜΑ ΜΕ ΤΗ ΝΔ

Η κίνηση του κ. Βενιζέλου να επικοινωνήσει με τον κ. Τσίπρα και να ζητήσει ενημέρωση για τη διαπραγμάτευση επιβεβαιώνει το χάσμα μεταξύ του πρώην αντιπρόεδρου και του πρώην πρωθυπουργού. Οι δυο άντρες το τελευταίο διάστημα δεν έχουν πολιτική επαφή, αφού ο κ. Βενιζέλος απέρριψε την πρόταση Σαμαρά για σύμπτυξη ευρωπαϊκού μετώπου και σε αυτό το θέμα βρήκε στήριξη και από τον κ. Θεοδωράκη. Να σημειώσουμε ότι οι δυο αρχηγοί των κόμματων της ελάσσονος αντιπολίτευσης επέλεξαν και έλαβαν ενημέρωση δια ζώσης από τον πρωθυπουργό για την πορεία της διαπραγμάτευσης.

Η επιλογή του συγκεκριμένου υποψηφίου, του Ν. Αλιβιζάτου, για την προεδρία της Δημοκρατίας αποτελεί και προσπάθεια μιας πρώτης διαμέλισης ενός ακροατηρίου του ΣΥΡΙΖΑ που διαθέτει αριστερές ευαισθησίες και χρεώνει στο πρόσωπο του κ. Παυλόπουλου τις ευθύνες της Δεξιάς του κ. Καραμανλή για την κρίση. Η κίνηση Θεοδωράκη – Βενιζέλου ακουμπάει το μαλακό κεντροαριστερό υπογάστριο της Κουμουνδούρου και εμμέσως πλην σαφώς εγκαλεί την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ για άκομψες μικροπολιτικές σκοπιμότητες που δεν χωρούν στο θεσμικό κοστούμι της προεδρικής εκλογής.

ΠΟΥ ΠΟΝΤΑΡΟΥΝ

Έξαλλου, όπως ανέφερε στο «Καρφί» έμπειρο στέλεχος των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ το 2009, ο Αλέξης Τσίπρας «θα κινδυνεύσει, στην προσπάθεια του να απομονώσει τον κ. Σαμαρά και να ικανοποιήσει την επιλογή του κ. Καμένου να καθορίσει το παιχνίδι διαδοχής στη Δεξιά, να αρχίσει να χάνει επαφή με ένα μικρό αλλά σημαντικό ακροατήριο ψηφοφόρων προερχομένων από την κεντροαριστερά». Πρόσθεσε ότι «όσο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί την οδό του συμβιβασμού στις Βρυξέλλες, τόσο η εσωτερική ρητορική της θα σκληραίνει και ενδεχομένως να φλερτάρει με την ιδέα παραπομπής σε εξεταστικές επιτροπές όλων όσοι υπέγραψαν την μνημονιακή σύμβαση». Γι’ αυτό και έκλεισε το μάτι στην καραμανλική πλευρά, αθωώνοντας την από τις ευθύνες για την χρεοκοπία της χώρας. Ενδεικτικό των προβληματισμών που υπάρχουν είναι και η σκληρή δήλωση του Κινήματος του Γιώργου Παπανδρέου για το θέμα της Προεδρικής εκλογής που έκανε λόγο για «συναλλαγή».

ΑΝΑΓΚΗ ΚΟΙΝΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ

Όπως όλα δείχνουν ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι είναι αναγκασμένα σε πολλά ζητήματα να έχουν κοινή πορεία, αφού πέραν του θέματος της Προεδρικής εκλογής έχουν συγκλίνουσες απόψεις σε κορυφαία θέματα, όπως η διαπραγμάτευση με τους εταίρους μας, οι αλλαγές στην Παιδεία και το μεταναστευτικό. Παράλληλα, κορυφαία στελέχη των δυο κόμματων διατηρούν άριστες σχέσεις με χαρακτηριστικό παράδειγμα τους κ. Λυκούδη, Καψή, Θεοχάρη. Γνωρίζουν καλά ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχει ορίζοντα έως το καλοκαίρι και τότε θα χρειαστεί με την αλλαγή της κυβερνητικής πλειοψηφίας να γίνει ο μεγάλος εσωτερικός πολιτικός συμβιβασμός μεταξύ του Αλέξη Τσίπρα και των ηγεσιών του Ποταμιού και του ΠΑΣΟΚ. Τα δυο κόμματα αντιλαμβάνονται ότι μόνο με ένα κοινό μέτωπο μπορούν να προσεγγίσουν τμήμα του ακροατηρίου του ΣΥΡΙΖΑ και να ξαναμπούν στο παιχνίδι της εξουσίας, ως μια εναλλακτική προοπτική συγκυβέρνησης με την Κουμουνδούρου.

tokarfi.gr