Δεν είναι, και δεν μπορεί να είναι, το όραμα μιας Κυβέρνησης της Αριστεράς η διανομή κουπονιών σίτισης, η επιδότηση στέγης, η διανομή ηλεκτρικής ενέργειας. Μια Κυβέρνηση της Αριστεράς θέλει τον πολίτη ενταγμένο στο κοινωνικό και οικονομικό ιστό της χώρας, με εξασφαλισμένες τις βασικές ανάγκες μιας πολιτισμένης διαβίωσης και ελεύθερο να επιλέξει τον δικό του τρόπο ζωής – τόνισε στην πρώτη της ομιλία στην Ολομέλεια στη Βουλή, στις 18 Μαρτίου, η βουλευτής Μεσσηνίας του ΣΥΡΙΖΑ Γιώτα Κοζομπόλη στη συζήτηση του νομοσχεδίου για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και της διαφθοράς.

Όμως αυτά είναι τα άμεσα προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσει αυτή η κυβέρνηση στην Ελλάδα, εν έτει 2015. Προβλήματα που της κληροδότησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ που εφάρμοσαν με συνέπεια αλλά και επιλεκτικά τις επιταγές της τρόικα με αποτέλεσμα εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες να ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, όταν έμεναν στο απυρόβλητο οι 2000 της λίστας Λαγκάρντ και οι πρωταθλητές της διαπλοκής και της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας.

Επιπρόσθετα, τόνισε στην ομιλία της ότι η αναδιάρθρωση των υπηρεσιών καταπολέμησης της διαφθοράς είναι το αναγκαίο εργαλείο για την αποτελεσματική εφαρμογή των σχετικών νόμων και η πολιτική βούληση, που τώρα αναμφισβήτητα υπάρχει, θα είναι η ικανή συνθήκη για να ικανοποιηθεί και το αίσθημα δικαιοσύνης που υπάρχει στους πολίτες. Το οικονομικό αποτέλεσμα και η αναλογικά δίκαιη συνεισφορά όλων για την έξοδο από την καταστροφική κρίση είναι μια μόνο πλευρά του νομίσματος – η άλλη πλευρά είναι η δημιουργία ενός κλίματος ισονομίας, η δημιουργία ενός υγιούς επιχειρηματικού περιβάλλοντος όπου όλοι και ο καθένας ξεχωριστά θα κτίσουμε την πραγματικά νέα Ελλάδα.

Ακολουθεί η πλήρης ομιλία της κ. Κοζομπόλη:

«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν μπορεί να αποτελέσει όραμα για μια Κυβέρνηση της Αριστεράς η διανομή κουπονιών σίτισης, η διανομή ηλεκτρικής ενέργειας, η επιδότηση στέγης. Μια Κυβέρνηση της Αριστεράς θέλει τον άνθρωπο ενταγμένο στο κοινωνικό και οικονομικό ιστό της χώρας, τον θέλει εργαζόμενο με πλήρη δικαιώματα, τον θέλει να έχει εξασφαλίσει τις βασικές του ανάγκες και ελεύθερο να επιλέξει τον δικό του τρόπο ζωής. Όμως, μια Κυβέρνηση της Αριστεράς δεν μπορεί να στρουθοκαμηλίζει και να εθελοτυφλεί. Τα προβλήματα είναι εδώ στην Ελλάδα του έτους 2015 όπου, όπως όλα τα στοιχεία δείχνουν, εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες ζουν σε ακραία φτώχεια. Εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες και πολίτες δεν έχουν εξασφαλισμένη την τροφή τους, εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες δεν έχουν εξασφαλισμένη στέγη και ηλεκτρικό ρεύμα, χιλιάδες παιδιά διαβάζουν με κεριά στον 21ο αιώνα της άφθονης ενέργειας και άνθρωποι πεθαίνουν από αυτοσχέδιες θερμάστρες ή από τη διακοπή της λειτουργίας των ιατρικών τους μηχανημάτων, απαραίτητων για τη διατήρηση των ζωτικών τους λειτουργιών.

Είναι, λοιπόν, το υπό ψήφιση νομοσχέδιο, ένα πρώτο ανάχωμα στη λαίλαπα που δημιούργησαν οι πολιτικές των μνημονίων, που εφάρμοσαν με απόλυτη προσήλωση οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ. Είναι ένα πρώτο βήμα, όχι μεγάλο, αλλά τολμηρό και για τη συγκυρία ρεαλιστικό και απολύτως κοστολογημένο.

Τα τρία κεφάλαια του νομοσχεδίου φαινομενικά μπορεί να είναι ασύνδετα μεταξύ τους, αλλά όλες οι διατάξεις στοχεύουν έμμεσα ή άμεσα στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.

Με τις διατάξεις του Πρώτου Κεφαλαίου επανασυνδέεται ρεύμα και θα επωφεληθούν από αυτό περίπου 150.000 νοικοκυριά, ενώ με το επίδομα ενοικίου

-που είναι αφορολόγητο και ακατάσχετο- θα εξασφαλιστεί στέγη για περίπου 30.000 νοικοκυριά. Και είναι σωστό το μέτρο της απευθείας καταβολής της επιδότησης στους εκμισθωτές, οι οποίοι θα εξασφαλίσουν τη λήψη του μισθώματος με τους όρους φυσικά και τις προϋποθέσεις που γίνονται όλες οι πληρωμές του Δημοσίου.

Τα παραπάνω μέτρα σηματοδοτούν την αταλάντευτη θέση της Κυβέρνησης να υλοποιήσει τις προγραμματικές της δεσμεύσεις, παρά τις τεράστιες δυσκολίες.

Εδώ δεν μπορώ να μην σχολιάσω τη θέση του ΚΚΕ που δεν ψηφίζει το νομοσχέδιο γιατί είναι λίγα αυτά που παρέχονται και γιατί δεν αφαιρούνται από σήμερα κιόλας τα προνόμια των εφοπλιστών και οι φόροι των πλουσίων. Τα ακούσαμε και προ ολίγου.

Όμως, δεν αντιλήφθηκα και την αιτιολογία που αρνείται να ψηφίσει το εν λόγω νομοσχέδιο και το «Ποτάμι». Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της κ. Λυμπεράκη, δεν είναι κατανοητό εάν το νομοσχέδιο καταψηφίζεται γιατί δεν είναι δυνατόν να ανευρεθούν οι δικαιούχοι ή γιατί είναι αποσπασματικά τα μέτρα ή γιατί δεν είναι αρκετά.

Το Τρίτο Κεφάλαιο του νομοσχεδίου σχετίζεται άμεσα με την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, αφού εξασφαλίζεται η περίθαλψη των ανέργων και των υποαπασχολούμενων καθώς και των ελεύθερων επαγγελματικών που δεν είναι ασφαλιστικώς ενήμεροι. Μετά τη συμπερίληψη στις διατάξεις αυτές και των δικηγόρων, είναι ένα μέτρο μεγάλης ανακούφισης για τις ομάδες αυτές που δεν μπορούν να πληρώσουν το ασφάλιστρό τους.

Τελευταίο άφησα το Δεύτερο Κεφάλαιο, το οποίο συνδέεται έμμεσα αλλά σαφέστατα με την ανθρωπιστική κρίση, αφού η καταπολέμηση της διαφθοράς αποκαθιστά την εμπιστοσύνη του πολίτη προς το κράτος, επιδρά στην αποτελεσματική λειτουργία των θεσμών, έχει δημοσιονομικό όφελος, καλλιεργεί υγιές επιχειρηματικό περιβάλλον, δημιουργεί θέσεις εργασίας. Και το κυριότερο είναι ότι δημιουργεί το περιβάλλον μέσα στο οποίο λειτουργεί ο πολίτης ως πολίτης με την αρχαία κλασσική έννοια, δηλαδή ο άνθρωπος που υπακούει στους νόμους της πόλης του και της κοινωνίας του. Εν τέλει, αποδίδεται δικαιοσύνη και ισονομία.

Το νομοθέτημα στις συγκεκριμένες διατάξεις του είναι απλό και κυρίως εμπεριέχει τη βούληση του νομοθέτη για την πάταξη του φαινομένου. Το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο δεν ήταν αποτελεσματικό, για τεχνικούς λόγους, εξαιτίας της διασποράς των υπηρεσιών και ελεγκτικών μηχανισμών και της υπαγωγής τους σε διάφορες δομές και Υπουργεία, της έλλειψης επιχειρησιακών αρμοδιοτήτων των οργάνων, αλλά και κυρίως λόγω της προφανούς έλλειψης πολιτικής βούλησης. Πόσο αποτελεσματικό μέτρο μπορεί να είναι ένα όργανο, όπως ο συντονιστής για την καταπολέμηση της διαφθοράς, όταν έχει αρμοδιότητα να συντάσσει μόνο εκθέσεις που διαπιστώνουν το φαινόμενο;

Με τις συγκεκριμένες νομοθετικές ρυθμίσεις δημιουργείται ένα συντονιστικό όργανο που εποπτεύει και συντονίζει το σύνολο των δομών και υπηρεσιών που είναι επιφορτισμένες με την καταπολέμηση της διαφθοράς και το κυριότερο σηματοδοτεί τη βούληση για την πάταξη αυτού του φαινομένου. Βούληση που προκύπτει από τη δημιουργία του συγκεκριμένου Υπουργείου που είναι επιφορτισμένο με την καταπολέμηση της διαφθοράς.

Σε τελική ανάλυση, κατά την ταπεινή μου γνώμη, αυτή η Κυβέρνηση θα πετύχει ή δεν θα πετύχει όχι από την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους, αλλά από το βαθμό καταπολέμησης της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής και της διαπλοκής στο εσωτερικό της χώρας. Οι προηγούμενες κυβερνήσεις ήταν φυτώρια διαπλοκής, διαφθοράς, κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας. Το υπό ψήφιση νομοσχέδιο είναι το αναγκαίο εργαλείο για το ξερίζωμα των φυτωρίων της διαφθοράς και η βούληση της Κυβέρνησης είναι η ικανή συνθήκη για την εφαρμογή του.

Δεν προλαβαίνω και θα πω δύο μόνο σημεία για τη στελέχωση των πολιτικών γραφείων των Υπουργείων που ακούστηκαν πολλά. Αν διαβάσει κάποιος

προσεκτικά το νομοσχέδιο, θα δει ότι όλες οι υπηρεσίες στελεχώνονται από τους υπάρχοντες δημοσίους υπαλλήλους. Δηλαδή, αξιοποιούνται δημόσιοι υπάλληλοι, δεν γίνεται καμμία πρόσληψη και μπαίνει τέλος στις στρατιές των μετακλητών.

Συνολικά ο αριθμός εκείνων που στελεχώνουν τα υπουργεία μειώνεται στους πεντακόσιους πενήντα τέσσερις αντί των χιλίων εκατό εβδομήντα τριών -δηλαδή μειώνεται περίπου στο μισό – και εξοικονομείται μια δαπάνη περί τα 50 εκατομμύρια ευρώ.

Αδικήθηκε πολύ και ο εθελοντισμός. Ήθελα να πω μια κουβέντα κι αυτό γιατί κατασυκοφαντήθηκε μια διάταξη που υπάρχει στο ν/σ περί αξιοποίησης των εθελοντών, με την καταβολή των οδοιπορικών. Προφανώς όσοι κατηγορούν δεν έχουν διαπιστώσει ότι τα τελευταία χρόνια δομές αλληλεγγύης, κοινωνικά ιατρεία, κοινωνικά φαρμακεία, στήριξαν αυτόν τον τόπο και πιστεύουν ότι θα είναι ένα παραθυράκι για να δημιουργηθούν θέσεις ημετέρων. Μάλλον κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια.»