Του Γιάννη Ανδρουλιδάκη*
Στην τελευταία πανελλαδική συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ ειπώθηκαν πολλά από πολλούς και ήταν αναμενόμενο. Σε προεκλογική περίοδο βρισκόμαστε, η κυβέρνηση βρίσκεται στριμωγμένη και το απογοητευμένο κομματικό ακροατήριο πρέπει να ντοπαριστεί για να δώσει την εκλογική μάχη. Όλα αυτά κατανοητά σε ένα βαθμό. Τον τόνο έδωσε ο παραιτηθείς πρωθυπουργός, ο οποίος χρησιμοποίησε μια αριστερή ρητορική, αν και το πολιτικό φλας είναι αναμμένο σταθερά δεξιά, στην προσπάθεια του να αποδείξει ότι παραμένει πιστός στις προεκλογικές του εξαγγελίες και στο πρόγραμμα που ο λαός ενέκρινε την 25η Ιανουαρίου. Ένας πολιτικός λόγος χωρίς φρεσκάδα, γεμάτος αντιφάσεις. Μια ομιλία που κάποιες φορές ξεπέρασε τα όρια του πολιτικού πολιτισμού.
«Ποιος έριξε την κυβέρνηση δεν μπορεί να κρυφτεί», είπε ο κ. Τσίπρας υπονοώντας τον Παναγιώτη Λαφαζάνη και τα στελέχη που αποχώρησαν από την κοινοβουλευτική ομάδα και το κόμμα. Δηλαδή την ευθύνη για την παραίτηση της κυβέρνησης (την οποία βάφτισε πτώση, γιατί έτσι τον βολεύει) την έχουν όσοι έμειναν πιστοί στο πρόγραμμα της Θεσαλονίκης και τίμησαν το μεγαλειώδες ΟΧΙ του ελληνικού λαού(!). Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να κάνει το άσπρο μαύρο. Δεν είπε λέξη για τη μνημονιακή του μετάλλαξη, για την υιοθέτηση από την απελθούσα κυβέρνηση του μονόδρομου της λιτότητας και της πολιτικής Μέρκελ- Σόιμπλε, για την υπογραφή του 3ου και χειρότερου μνημονίου. Ούτε μια φράση για το κατόρθωμα του να φέρει σε μόλις 7 μήνες προ των πυλών της εξουσίας τη Ν.Δ. και τον προσωρινό πρόεδρο της κ. Μεϊμαράκη. Ούτε μια αράδα για την προδοσία της λαϊκής εντολής και τη μετατροπή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ.
Είπε και άλλα ο κ Τσίπρας, όπως για παράδειγμα ότι δε θα αφήσει το ΟΧΙ σε νεκροθάφτες και αυτοδιοριζόμενους αντιπροσώπους του παραβλέποντας προκλητικά ότι ο ίδιος το ενταφίασε με συνοπτικές διαδικασίες. Δήλωσε περήφανος για τις επιλογές του και τόνισε με έμφαση πως έχει ήσυχη τη συνείδηση του. Αλήθεια πώς μπορεί να κομπάζει για τις αποφάσεις του, όταν υιοθετεί τα καταστροφικά μνημόνια και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας; Πώς νιώθει καλά, όταν κάνει σημαία του μια αδιέξοδη πολιτική ύφεσης που μετατρέπει τη χώρα σε μόνιμη αποικία χρέους; Αναρωτήθηκε, τέλος, ποια συμφωνία θα έφερνε ο κ. Σαμαράς, αν ήταν στη θέση του. Σοβαρό πολιτικό δίλημμα αντίστοιχο εκείνου που είχε διατυπωθεί παλαιότερα με τη φράση: «ποιος θέλετε να εφαρμόσει το μνημόνιο εμείς ή η Ν.Δ.»; Λες και υπάρχουν καλά και κακά μνημόνια, λες και έχει σημασία ποιος είναι ο δήμιος που θα σου περάσει τη θηλιά στο λαιμό.
Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ξέρει καλά ποιος οδήγησε την κυβέρνηση του σε παραίτηση και ας μην προσπαθεί να ρίξει αλλού τις ευθύνες, ούτε να κατασκευάσει αποστάτες. Κάτι τέτοιο δε συνάδει με το ήθος της αριστεράς. Οι διαφωνίες είναι πολιτικές. Επομένως δε χρειάζεται ούτε εμφύλιος, ούτε ανθρωποφαγία, ούτε χτυπήματα κάτω από τη ζώνη. Στην αριστερά της δημοκρατίας και του πλουραλισμού δε χωράνε η λάσπη, τα μαλλιοτραβήγματα, τα ξεκατινιάσματα και οι ατάκες για μαρμελάδες που δίνουν τροφή στα Μ.Μ.Ε., δηλητηριάζουν και υποβαθμίζουν την πολιτική αντιπαράθεση. Αυτό που έχει ανάγκη η κοινωνία είναι να γίνει μια ουσιαστική συζήτηση για τους δρόμους εξόδου από την κρίση και να δοθεί η εκλογική μάχη με όρους αξιοπρέπειας.
Αν κάποιοι έριξαν, λοιπόν, την κυβέρνηση, δεν είναι άλλοι από τον κ. Τσίπρα και τη κλειστή ομάδα με την οποία αποφάσισε να κυβερνήσει τη χώρα. Την αριστερή παρένθεση στην οποία κάνει συχνές αναφορές την προετοίμασε ο ίδιος με τις επιλογές του και τα τραγικά αδιέξοδα που δημιούργησε. Η ευθύνη του ανήκει εξ ολοκλήρου. Ας μην ψάχνει εξιλαστήρια θύματα και ας έχει την πολιτική εντιμότητα και την ειλικρίνεια να το παραδεχτεί. Διαφορετικά ο δρόμος που επέλεξε είναι ολισθηρός και μπορεί να οδηγήσει στο στιγματισμό της άλλης άποψης, στην πολιτική εξόντωση και στο ανάθεμα. Αυτό το έχει πληρώσει πολύ ακριβά στο παρελθόν η αριστερά. Επιστροφή, όμως, σε αυτή τη λογική δε θα υπάρξει. Ας το καταλάβει καλά.
*εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας.
