Της Στέλλας Σωφρονά-Καρλαύτη*
Είναι αδιαμφισβήτητο, ότι το τελευταίο που είχε στο μυαλό και τον σχεδιασμό της η κυβέρνηση Τσίπρα, ήταν οι εκλογές. Απέναντι σε όλα τα ανοιχτά ζητήματα της διαπραγμάτευσης, της ελάφρυνσης του χρέους, της χάραξης στρατηγικής για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, τέθηκε -με δραματικό τρόπο, από μια ομάδα βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, ο απευθείας και με κάθε τρόπο διεμβολισμός της κοινοβουλευτικής του πλειοψηφίας. Κατά συνέπεια, η χώρα προχωρά υποχρεωτικά σε εκλογές, λαβωμένη και αμήχανη από τόσους μήνες διαπραγμάτευσης, από τα capital controls και την στασιμότητα που επέφεραν στην ελληνική οικονομία.
Ωστόσο, οφείλουμε όλοι, σε αυτή την πορεία προς τις εκλογές, να εκτιμήσουμε με λογική και νηφαλιότητα, τις δυνατότητες που υπήρχαν στην διαπραγματευτική πορεία της κυβέρνησης και να μην γινόμαστε «μετά Χριστόν προφήτες» , τώρα που κόπασε η τρικυμία και μπήκαμε σε πιο ήρεμα νερά.
Θεωρώ ότι οι περισσότεροι Έλληνες συμφωνούν ότι το κύριο δίλημμα για συμφωνία ή ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ, δεν ήταν πλαστό, όπως ευαγγελίζονται οι εκπρόσωποι της ΛΑΕ αβασάνιστα, αλλά υπαρκτό. Η απάντηση σε αυτό το δίλημμα δεν μπορούσε παρά να είναι, μια συμφωνία και όχι η αυτοκτονική επιλογή του αποστειρωμένου μύθου περί ιδεολογικής καθαρότητας. Άλλωστε, δεν υπήρχε δημοκρατική νομιμοποίηση για αυτήν την επιλογή, ούτε προεκλογική ή μετεκλογική δέσμευση της κυβέρνησης γι΄αυτό.
Μέσα σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο, των απανωτών πιέσεων και των εκβιασμών, με αποκορύφωμα το κλείσιμο των τραπεζών και την οικονομική ασφυξία, ο πρωθυπουργός επέλεξε στην ασύμμετρη μάχη που έδωσε, να σώσει τη χώρα, να την κρατήσει όρθια, κάνοντας, τη γνωστή συμφωνία, με συμβιβασμό για την οικονομική επιβίωση της χώρας.
Σε καμιά περίπτωση όμως δεν αλλάζει ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός της κοινωνίας, η απεμπλοκή από τα μνημόνια, η αλλαγή των συσχετισμών σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, γιατί τα αδιέξοδα είναι ούτως ή άλλως ορατά, κυρίως στους λαούς του ευρωπαϊκού νότου.
Αυτόν τον δύσκολο δρόμο της απεμπλοκής από τα μνημόνια, μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να τον ανοίξει. Κι αυτό γιατί, μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να εγγυηθεί ότι η εφαρμογή αυτής της συμφωνίας, θα γίνει με δίκαιη κατανομή των βαρών και ελάφρυνση των ασθενέστερων στρωμάτων.
Μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, με την ηθική καθαρότητα των στελεχών του, μπορεί να συγκρουστεί με την ντόπια ολιγαρχία, τα ισχυρά οργανωμένα συμφέροντα και την διαπλοκή.
Μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να δημιουργήσει εκείνες τις προϋποθέσεις κοινωνικής ωρίμανσης και συνειδητοποίησης για βαθιές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, που απεγνωσμένα χρειάζεται η χώρα μας.
Είναι αναρίθμητοι οι λόγοι που πρέπει το παλιό πολιτικό σύστημα να μείνει μακριά από την εξουσία , αν θέλουμε να πάει μπροστά η Ελλάδα. Αυτήν την ώρα, ο ιδεολογικός οπλισμός της Αριστεράς, έχει υποχρέωση να συγκρουστεί με το τέρας της διεθνούς και εγχώριας πραγματικότητας, που λέγεται νεοφιλελευθερισμός.
Όποιος νομίζει ότι ο κοινωνικός μετασχηματισμός, σε ένα τόσο δυσμενές διεθνές περιβάλλον, σε περίοδο ειρήνης, επιτυγχάνεται με το κλείσιμο του ματιού στη δραχμή και ότι η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, η αναδιανομή του πλούτου, το κράτος πρόνοιας, η δικαιοσύνη, συντελούνται κατά τρόπο μαγικό, επειδή τα ευαγγελίζεται, είναι γελασμένος.
Μόνο μια κυβέρνηση της Αριστεράς μπορεί να δώσει τον χρόνιο και επίπονο αυτόν αγώνα, ώστε το όραμά της για την κοινωνία, η έλλογη αγάπη της για τον άνθρωπο, να αντιπαλέψει την ζοφερή κοινωνική πραγματικότητα της φτώχειας και της ανισότητας και τις συνέπειες του ακραίου νεοφιλελευθερισμού.
Ο χρόνος είναι σύντομος και μας δοκιμάζει όλους. Οφείλουμε να ξεπεράσουμε τις πικρίες και την αμηχανία μας και να δώσουμε την ευκαιρία, επιτέλους, στην Αριστερά να κυβερνήσει :
Η Αριστερά είναι στάση ζωής, αλλά πάνω απ΄όλα, είναι πολιτική ιδεολογία και κοινωνική θεωρία και μόνο στο πεδίο της εφαρμογής δοκιμάζεται. Αλλιώς, γίνεται η Αριστερά του αποστειρωμένου μύθου, που παλεύει συνέχεια με τον εαυτό της και κυνηγάει την ουρά της, που είναι η Αριστερά για την Αριστερά και όχι η Αριστερά για την κοινωνία και τον άνθρωπο.
*Περιφερειακή Σύμβουλος Πελοποννήσου
