Έχοντας ανεβάσει αναπάντεχα και ευθέως ανεδαφικά το στόχο στο διψήφιο ποσοστό για το Ποτάμι κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, ο Στ. Θεοδωράκης είναι σαν να προσπαθούσε να «εκβιάσει» τους ψηφοφόρους.Σαν να λέει, ή ταν ή επί τας!
Γιατί σε μια εκλογική αναμέτρηση μεγάλης πόλωσης που εξελίσσονταν – ολοφάνερα –σε μάχη για δύο, ήταν εντελώς παράδοξο να «απαιτεί» κάποιος αρχηγός μικρού και καινούριου μάλιστα κόμματος, 40% αύξηση σε σχέση με τα ποσοστά του Ιανουαρίου!
Θυμίζουμε ότι τον Ιανουάριο του 2015 το Ποτάμι στην «παρθενική» του εμφάνιση σε βουλευτικές εκλογές, έλαβε 373.934 ψήφους ή ποσοστό 6,05%, εξασφαλίζοντας 17 έδρες.
Στις χθεσινές εκλογές έχασε τουλάχιστον 150.000 ψήφους πέφτοντας στο 4,09% εξασφαλίζοντας μόλις 11 έδρες!
Πρόκειται για ένα πολύ κακό αποτέλεσμα, για ένα κόμμα που είχε καλλιεργήσει μεγάλες προσδοκίες και δικαίως.
Χθες, ο κ. Θεοδωράκης παραδέχτηκε ευθαρσώς ότι το Ποτάμι είναι πολύ μακριά από τους στόχους του.
Πρόκειται για ένα αρνητικό αποτέλεσμα, τόνισε, ενώ πρόσθεσε ότι το 4% μας δημιουργεί προβληματισμούς για τα λάθη που κάναμε.
«Ο επικεφαλής ευθύνεται πάντα για τα λάθη» συνέχισε, επισημαίνοντας ότι τις επόμενες μέρες θα ληφθούν οι απαιτούμενες αποφάσεις.
Δεν μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι με αυτό το αποτέλεσμα, τόνισε, εκφράζοντας την ελπίδα το Ποτάμι – έστω και με το 4% – να φανεί χρήσιμο.
Ποιες ήταν οι κύριες αιτίες της μείωσης των ποσοστών
Ποιοι ήταν όμως οι κύριοι παράγοντες που οδήγησαν στη συρρίκνωση των ποσοστών του Ποταμιού;
Παρ’ ότι είναι ακόμη πρόωρο για εντελώς ασφαλείς προσεγγίζεις, φαίνεται πως το Ποτάμι «πλήρωσε» την πόλωση και τη μάχη για… δύο που εξελίχθηκαν αυτές οι εκλογές. Είναι το μόνο από τα λεγόμενα μικρά κόμματα που είχε τόσες διαρροές, κυρίως προς τη Ν.Δ.
Αυτό δείχνει ότι δεν είχε ξεκάθαρο σημείο αναφοράς και κυρίαρχο – ξεχωριστό «στίγμα».
Το Ποτάμι έλαβε εντελώς ξεκάθαρη στάση υπέρ του «Ναι» και της Ευρώπης το περασμένο καλοκαίρι στο δημοψήφισμα και καλώς έπραξε, ως απόλυτα πατριωτικό καθήκον.
Η θέση αυτή, ήδη έχει δικαιωθεί και θα δικαιωθεί (και) ιστορικά.
Όμως, η αναφανδόν υπέρ του μνημονίου θέση, που ασφαλώς στόχευε στη μεγάλη εικόνα και στην παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη, φαίνεται πως από κάποιους ψηφοφόρους παρεξηγήθηκε.
Είναι ευθύνη του κόμματος το ότι δε διαχώρισε τη στόχευση ξεκάθαρα, ώστε να γίνει κατανοητή στους ανθρώπους – ψηφοφόρους.
Βγήκε δηλαδή ως «τυφλά» μνημονιακό κόμμα, οπότε αρκετοί ψηφοφόροι έκριναν ότι δεν υπήρχε καμιά άλλη διαφορά από τη Ν.Δ. την οποία και προτίμησαν.
Παράλληλα, υπάρχει μια αίσθηση ότι το κόμμα έγινε πιο… συστημικό, ότι κυρίλεψε, (υπερ)οργανώθηκε, έχασε την… (όποια) αγνότητά του!
Η ψήφος στο Ποτάμι τον Ιανουάριο ήταν εν πολλοίς αυθόρμητη, καθώς έβγαζε το φρέσκο, το καινούριο.
Αυτό, δεν μπόρεσε να το συνεχίσει και να «χτίσει» πάνω σ’ αυτό το momentum.
Επίσης, ο κ. Θεοδωράκης, μετά την επιτυχία του Ιανουαρίου και το 6%, φαίνεται πως εντρύφησε σε σαφώς πιο… στρογγυλεμένες απόψεις! Δεν συγκρούστηκε.
Σε σχέση με το δημόσιο, δεν πήρε ξεκάθαρη ρηξικέλευθη στάση. Απέφυγε την ευθεία σύγκρουση.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στην πρόσφατη ομιλία στο Μαρούσι, σε ερώτηση πολίτη για το τη θέση του σε ότι αφορά το δημόσιο, ο Στ. Θεοδωράκης «ξεγλίστρησε» με τρόπο που δεν έκανε καλή εντύπωση.
Δεν απάντησε ευθέως για το αν χρειάζονται απολύσεις, απεναντίας είπε «θα σας πω και κάτι άλλο για το δημόσιο. Έχει δικαίωμα και η νέα γενιά στο δημόσιο. Να μπουν σε θέσεις καινούριες νέοι άνθρωποι».
Η άποψη αυτή είναι κατ’ εξοχήν άποψη… πολιτικού που δεν θέλει να σπάσει… αυγά, δε θέλει να συγκρουστεί, ενώ πασχίζει να στρογγυλέψει την κατάσταση, καθαρά για ψηφοθηρικούς λόγους. Άλλωστε, ποιος διαφωνεί από τη γενική θέση “να μπουν και νέοι άνθρωποι στο δημόσιο”;
Παράλληλα, το Ποτάμι έβγαζε κάτι… ελιτίστικο, κάτι που συνδυαστικά με την πάγια – εξ αρχής – κατηγορία για κόμμα των εργολάβων, λειτούργησε αποτρεπτικά για ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού,κυρίως ανθρώπων χαμηλού μορφωτικού ή βιοτικού επιπέδου. Αυτό δείχνει άλλωστε και το γεγονός ότι το κόμμα ηττήθηκε στην περιφέρεια και δεν μπόρεσε επ’ ουδενί να μεταδώσει το μήνυμά του. Τα ποσοστά του Ποταμιού στην περιφέρεια ήταν μικρά…
Υ.Γ. : Ο μεταρρυθμιστικός χώρος, είναι ένας… δύσκολος χώρος, ένας χώρος που δεν ελκύει την… οργισμένη ψήφο και δεν κεφαλαιοποιεί την αγανάκτηση (όπως κάνουν τα… άκρα), αλλά είναι ένας χώρος συνειδητής και «ψαγμένης» επιλογής. Αυτό όμως σημαίνει ότι η συνειδητή και ψαγμένη επιλογή, θέλει και… συνέχεια για να ακολουθήσει. Δεν λειτουργεί οπαδικά. Αυτό, φαίνεται πως δεν το πέτυχε το Ποτάμι, τουλάχιστον στο βαθμό που θα αναμένονταν.
Γιατί, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μέσα σε συνθήκες πόλωσης, κατάφερε και μπήκε στη Βουλή για δεύτερη φορά σε οκτώ μήνες, ένα κόμμα χωρίς πελατειακή «μαγιά», ένα κόμμα που άνοιξε μια «αγορά» στο μεταρρυθμιστικό χώρο που δεν υπήρχε…
Toυ Απόστολου Σκουμπούρη
bankingnews.gr
