Η «ελληνική τραγωδία συνεχίζεται» παρά το γεγονός ότι επισκιάζεται σε μεγάλο βαθμό από την προσφυγική κρίση, παρατηρεί ο Αντρέας Φράιταγκ, καθηγητής Οικονομικής Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο Friedrich-Schiller της Ιένας, που διατηρεί μόνιμη στήλη στο οικονομικό περιοδικό Wirtschaftswoche.
Όπως σημειώνει στην ανάλυση που δημοσιεύθηκε στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού, «εξακολουθεί να είναι πολύ δύσκολο να πείσει κανείς την ελληνική κυβέρνηση ότι οι μεταρρυθμίσεις είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας και όχι αυτοσκοπός». Ο Γερμανός οικονομολόγος, που εστιάζει ερευνητικά μεταξύ άλλων στο πεδίο της ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής, εκτιμά ότι η ελληνική κυβέρνηση επιχειρεί να διαπραγματευθεί με τους δανειστές ελαφρύνσεις στην εφαρμογή του προγράμματος «επειδή οι συμφωνηθείσες μεταρρυθμίσεις δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες ορισμένων Ελλήνων ψηφοφόρων, αλλά κυρίως επειδή δεν ταυτίζονται με τις επιθυμίες των ελληνικών ομάδων συμφερόντων».
Τέσσερις λόγοι για να «χαίρεται ο Αλέξης Τσίπρας»
Ο Γερμανός οικονομολόγος αναφέρεται στην καθυστέρηση που παρατηρείται στην εφαρμογή των προαπαιτούμενων μέτρων και στις πιέσεις που ασκούν οι δανειστές για ταχεία εφαρμογή των συμφωνηθέντων. Πάντως, «πρέπει να αμφιβάλλει κανείς ότι οι δανειστές εννοούν στα σοβαρά την πίεση που ασκούν στην ελληνική κυβέρνηση», σχολιάζει ο Αντρέας Φράιταγκ επικαλούμενος οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες – «Τέσσερις λόγους για τους οποίους μπορεί να χαίρεται ο Αλέξης Τσίπρας».
Πρώτον, είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι οι δανειστές θα μπορούσαν να επωμιστούν το κόστος ενδεχόμενης ξαφνικής ματαίωσης του τρέχοντος προγράμματος που συμφωνήθηκε με την Ελλάδα «μόνο επειδή δεν εφαρμόζονται μεμονωμένα μεταρρυθμιστικά μέτρα».
Ο Γερμανός αναλυτής επικαλείται ένα πολιτικό επιχείρημα που αυτή τη στιγμή δεν βρίσκεται στο προσκήνιο, όπως λέει, ωστόσο παίζει πάντα έναν ρόλο. «Ενδεχόμενη έξοδος μιας χώρας από την ευρωζώνη θα λειτουργούσε ως μήνυμα για άλλα κράτη. Αυτό ισχύει κυρίως για την περίπτωση που αυτή η έξοδος οδηγούσε μεσοπρόθεσμα σε αύξηση της ευημερίας στην ‘πρώην’ χώρα-μέλος», υπογραμμίζει ο Αντρέας Φράιταγκ, τονίζοντας ότι «σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να υπάρχει ο φόβος μιας αλυσιδωτής αντίδρασης».
Τρίτον, σχολιάζει ο αναλυτής, «είναι σαφές στον καθένα ότι τα ελληνικά χρέη πρόκειται να παραγραφούν από τους δανειστές. Μόνο που δεν μπορεί κανείς να το παραδεχθεί επισήμως, διότι ενδέχεται να έχει μεγάλο πολιτικό κόστος». Ως εκ τούτου, παρατηρεί ο Αντρέας Φράιταγκ, εξακολουθεί να απορρίπτεται κατηγορηματικά του κούρεμα χρέους, αλλά η στάθμη του χρέους αυξάνεται – «Κατά συνέπεια το πρόβλημα μετατίθεται στο μέλλον».
Τέλος, η «αναμφίβολα μεγάλη επιβάρυνση» της Ελλάδας εξαιτίας της προσφυγικής κρίσης λειτουργεί ήδη ως «δικαιολογία» για περισσότερη επιείκεια εκ μέρους των δανειστών στην εφαρμογή των όρων του προγράμματος.
Ο Γερμανός οικονομολόγος εκτιμά ότι όλοι αυτοί οι παράγοντες έχουν γίνει αντιληπτοί από την ελληνική πλευρά και ότι σίγουρα έχει καταστεί σαφές ότι «η σκληρότητα των Ευρωπαίων είναι περισσότερο ρητορική παρά πραγματική ισχύς». Ως εκ τούτου, «δεν θα πρέπει να υπολογίζει κανείς ότι η ελληνική κυβέρνηση θα εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της έναντι των δανειστών. Η ελληνική τραγωδία θα συνεχιστεί – η Ευρώπη δεν θα βρει ησυχία».
