Ήρθε ο καιρός του ρεαλισμού και του συμβιβασμού; Ο Gurdian αφιερώνει το κεντρικό του άρθρο στην Ελλάδα και τον αγώνα που δίνει, διά της κυβέρνησης, να σταθεί στα πόδια της οικονομικά και να βρει έναν κοινό τόπο με τους εταίρους της.
Το μότο του άρθρου είναι: «ρεαλισμός, συμβιβασμός» και υπό αυτή την έννοια δεν μπορεί παρά να στρέψει την προσοχή του στον Αλέξη Τσίπρα και στον τρόπο που έχει επιλέξει μέχρι τώρα να διαπραγματευτεί με τους πιστωτές. Γράφει συγκεκριμένα: «Η διαπραγμάτευση με τους δανειστές ήταν καταδικασμένη να εξελιχθεί σε μάχη για την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. Ο Έλληνας πρωθυπουργός ήλπιζε, όχι μόνο να τραβήξει την Ελλάδα από τα προγράμματα λιτότητας που έχουν προκαλέσει τόση κοινωνική δυστυχία, αλλά και να θέσει το σύνολο της Ευρώπης σε μια νέα οικονομική πορεία. Αυτό ήταν πάντα ένα φιλόδοξο σχέδιο, και τώρα αποκαλύπτει σε με γοργούς ρυθμούς».
Οι λόγοι της αναταραχής
Τι προκάλεσε όλη αυτή την αναταραχή; Ο Guardian θέτει τα δεδομένα που λίγο πολύ ήταν γνωστά και από πριν: «Η απειρία της νέας ηγεσίας στην Ελλάδα έπαιξε, σίγουρα, κάποιο ρόλο. Αλλά οι πιθανότητες ήταν δύσκολες από την αρχή: οι Ευρωπαίοι εταίροι ήταν ανένδοτοι, κατά τους τελευταίους δύο μήνες, ως προς το ότι δεν υπήρχε κανένας τρόπος να τροποποιηθεί τρέχον πρόγραμμα διάσωσης, έτσι όπως είχες συναφθεί το 2012 – τουλάχιστον όχι χωρίς σαφή απόδειξη ότι οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεων θα είναι επικείμενες. Όταν η Ελλάδα επέτυχε μια παράταση στις 20 Φεβρουάριου, μαζί έλαβε και τους επισυναπτόμενους όρους που ήταν απόλυτα σαφείς: για κάθε επιπλέον δαπάνη για τις συντάξεις ή τους μισθούς, θα πρέπει να προγραμματίζεται για ισοδύναμη περικοπή. Όπως είχε πει ωμά και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε: «Δεν θα υπάρχει δωρεάν γεύμα για την Ελλάδα». Και δεν είναι τυχαίο ότι το δήλωσε ο άνθρωπος που φέρει σημαντικό βάρος σε αυτά τα θέματα και έχει φροντίσει να επικρατήσει στην Ευρωζώνη η δημοσιονομική ορθοδοξία».
Η δύσκολη εξίσωση
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει μπροστά του μια δύσκολη εξίσωση που πρέπει να λύσει και έχει να κάνει με τη διαπραγμάτευση και τα μέτρα που με εντατικό τρόπο ζητάει από εκείνον η Ευρωζώνη. Ως άλλος μαθηματικός τύπος, η συγκυβέρνηση στην Ελλάδα ακολούθησε μια «καμπύλη μάθησης» που πήρε, όμως, απότομη κλίση το τελευταίο διάστημα.
Γράφει ο Guardian: «Την προηγούμενη εβδομάδα, στο Βερολίνο, ο Τσίπρας έπειτα από μακρά συνομιλία με τη Μέρκελ, βρήκε ελάχιστο περιθώριο ελιγμών. Ίσως να έχει καθυστερήσει να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις με μόνο σκοπό να εξευμενίσει τις αριστερές δυνάμεις μέσα στο κόμμα του που τον κατηγορούν ότι έχει αποχωρήσει από τις προεκλογικές δεσμεύσεις του. Από την άλλη, η κυβερνητική ομάδα του έχει κάνει λάθη και έχει προχωρήσει σε μια σειρά προκλήσεων που οδήγησαν την Ελλάδα σε μια επικίνδυνη απομόνωση στην Ευρώπη. ΠράγματΙ, δεν ήταν δύσκολο για τη Γερμανία να αναφέρει τις προσπάθειες που έχουν γίνει από όλες χώρες της Ευρωζώνης, μόνο και μόνο για να αποδείξει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να περιμένει καμία ιδιαίτερη μεταχείριση ή κάποια μορφή γενναιοδωρίας από την ΕΕ».
Το Grexit και ο πολιτικός κίνδυνος
Το συμπέρασμα της βρετανικής εφημερίδας είναι αυτή τη στιγμή υπάρχουν δύο διακυβεύματα: το ένα έχει να κάνει με τον Τσίπρα και το άλλο με την Ελλάδα. «Η επιβίωση της κυβέρνησης Τσίπρα δεν είναι το μοναδικό που διακυβεύεται. Εάν η Ελλάδα βγει εκτός Ευρωζώνης, μέσω ατυχήματος, οι συνέπειες θα είναι πολύ σοβαρές. Όχι μόνο θα καταστρέψει τη νομισματική ένωση, αλλά και η ίδια η ΕΕ θα αποδυναμωθεί γεωπολιτικά. Ο Τσίπρας πρέπει να αποδείξει ότι έχει τα διαπιστευτήρια για να είναι ένας ρεαλιστικός εταίρος. Αλλά, εξίσου, οι δανειστές πρέπει να περπατήσουν μια λεπτή γραμμή για να αποφύγουν τη διάλυση του ευρωπαϊκού σχεδίου. Εξίσου σημαντικό για τη δημοκρατική αξιοπιστία της ΕΕ, θα πρέπει αν υπάρχει χώρος για μια διαπραγμάτευση. Στην Ελλάδα, όπως και σε κάθε χώρα, δεν είναι ποτέ καλό πράγμα όταν οι επιλογές των ψηφοφόρων καταλήγουν να αγνοούνται», καταλήγει το άρθρο του Guardian.
iefimerida.gr
