Γράφει ο Πέτρος Κωνσταντινέας
Πανικός και απόγνωση έχει καταλάβει τη Ν.Δ. και σύσσωμη την αντιπολίτευση, βλέποντας ότι η καταστροφολογία καταρρέει. Η 4η αξιολόγηση κλείνει και βγαίνουμε από τα Μνημόνια. Σύσσωμος ο ευρωπαϊκός πολιτικός κόσμος χαιρετίζει τα αποτελέσματα αυτής της κυβέρνησης, αναγνωρίζοντας την ικανότητα του Πρωθυπουργού να ολοκληρώσει ένα συμφωνημένο τριετές πρόγραμμα, πιάνοντας καλύτερους στόχους από τους προβλεπόμενους… Στόχοι, οι οποίοι δεν άφησαν στην άκρη τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα, όπως έκαναν οι προηγούμενοι! Η Ν.Δ. έχει ξεμείνει από αφήγημα. Όλα τελειώνουν τον Αύγουστο και οι μέρες μετρούν αντίστροφα…
Τι να πρωτοθυμηθούμε τα τελευταία τριάμισι χρόνια από την υπονομευτική στάση της Ν.Δ.. Να θυμηθούμε τη γνωστή καραμέλα για προσφυγή στις κάλπες κάθε δυο μήνες; Να θυμηθούμε τα γνωστά παπαγαλάκια που κραύγαζαν «βάστα Σόιμπλε, βάστα ΔΝΤ»; Να θυμηθούμε τις ευχές του αντιπροέδρου της ΝΔ, του κ. Γεωργιάδη, που ζητούσε επίμονα σε κάθε αξιολόγηση να υπάρξει εμπλοκή και να οδηγηθούμε σε εκλογές; Ήναθυμηθούμε, τώρα τελευταία, τη στάση του κυρίου Μητσοτάκη, ο οποίος βγήκε στο εξωτερικό για να υπονομεύσει τη χώρα και τον αγώνα για έξοδο από τα μνημόνια, εκτιμώντας στη συνάντηση με τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, πως η Ελλάδα εν ολίγοις δε θα τα καταφέρει…; Για ακόμη μία φορά ο κ. Μητσοτάκης και η παράταξή του εκτίθεται. Είναι άδικο για τον τόπο να υπονομεύεται το μέλλον των πολιτών αυτής της Χώρας σχετικά με τόσο σοβαρά ζητήματα.
Το 2015 βρεθήκαμε απέναντι σε ένα συμβιβασμό με την Ευρωπαϊκή Ένωση, με μια Γερμανία και έναν Σοϊμπλε, που έβλεπε πως ο Τσίπρας θα μπορούσε να γίνει το αποτρεπτικό παράδειγμα όσων επιθυμούσαν να σηκώσουν κεφάλι εντός της ένωσης. Με ενορχηστρωμένες κινήσεις μαζί με την «τρόικα εσωτερικού» επιδίωκαν να αναδείξουν την ενδεχόμενη, πολυπόθητη ,για αυτούς, αποτυχία της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ως παράδειγμα προς αποφυγήν. Δεν τα κατάφεραν όμως… Οι τελευταίες κραυγές ενός νεοφιλελεύθερου μοντέλου που έχει ήδη ξεκινήσει να ξηλώνεται στην Ε.Ε. δεν προκάλεσαν φόβο, ούτε τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Παρόλα αυτά, μπορεί ο συμβιβασμός να έφερε μαζί του κάποια επώδυνα μέτρα αλλά από την άλλη καταφέραμε να λάβουμε μέτρα ανακούφισης των ασθενέστερων ομάδων, όπως αυτά ορίζονταν στο παράλληλο πρόγραμμα.
Καταφέραμε να σταματήσουμε τη σχεδιασμένη αποδόμηση του συστήματος Υγείας, βάζοντας φρένο στις ρεμούλες και στη μάσα των «τρωκτικών». Ενισχύσαμε την Πρωτοβάθμια Φροντίδα, προχωρώντας σε μαζικές προσλήψεις. Αξιοποιήσαμε κάθε δημοσιονομικό περιθώριο καθώς και κάθε ευρωπαϊκό πρόγραμμα. Φτάνουμε στο τέλος ενός δύσκολου δρόμου, διεκδικώντας με αξιώσεις την αυτονομία μας, όταν την ίδια στιγμή η αξιωματική αντιπολίτευση πελαγοδρομεί σε αντιφάσεις που πέφτουν τα ίδια της τα στελέχη. Στελέχη της αντιπολίτευσης και ορισμένοι ευρωπαίοι αξιωματούχοι κάνουν λόγο για κόστος που κυμαίνεται από τα 86 μέχρι τα 200 δις ευρώ. Όσοι μιλούν για κόστος 86 δισ. ευρώ, εννοούν το συνολικό ποσό του δανείου, που υπεγράφη τον Ιούλιο του 2015. Υιοθετούν, δηλαδή, την άποψη ότι ολόκληρο το ποσό της δανειακής σύμβασης αποτελεί νέο χρέος. ΜΕΓΑ ΨΕΜΑ αν δούμε την κατανομή του ποσού που ουσιαστικά αναχρηματοδοτεί παλαιό χρέος.
Τα 86 δισ. ευρώ του νέου δανείου κατανέμονται ως εξής:
- 54 δισ. ευρώ θα πάνε στην αναχρηματοδότηση του παλαιού χρέους.
- 25 δισ. ευρώ είχαν υπολογιστεί για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Εξ αυτών μόνο τα 5 δισ. ευρώ χρειάστηκαν
- 7 δισ. ευρώ θα πάνε στις ληξιπρόθεσμες οφειλές του ελληνικού δημοσίου. Σε ένα, δηλαδή, προϋπάρχον διαφορετικό χρέος.
Μια άλλη προσέγγιση αναφέρει ότι εκτός από το δάνειο πρέπει να συνυπολογιστούν και τα διαφυγόντα κέρδη της Ελλάδας από την μη επιστροφή στην ανάπτυξη! Το πιο σημαντικό σφάλμα, όσων ακολουθούν αυτή τη μέθοδο, είναι ότι συγκρίνουν την πραγματικότητα με τις προβλέψεις για να δείξουν πόσο έξω έπεσε… η πραγματικότητα. Θυμίζουμε ότι οι προβλέψεις των θεσμών για την ανάπτυξη, την περίοδο 2010 – 2014, έπεφταν κατά πολύ και συστηματικά έξω. Με την ίδια λογική και ακριβώς την ίδια μεθοδολογία, τα έτη 2011, 2012 και 2013 χάσαμε ακόμη περισσότερα.
Η υπεραπόδοση των στόχων προέρχεται από 3 παράγοντες :
- Από τη σημαντική μείωση της Ανεργίας
- Από τη μεγαλύτερη από την αναμενόμενη απόδοση των παρεμβάσεων, που έχουν ήδη συμφωνηθεί με τους θεσμούς
- Από τη μείωση της φοροδιαφυγής και της αδήλωτης εργασίας.
Τώρα που έχουμε φτάσει τον δημοσιονομικό μας στόχο του 3,5%, όλες οι θετικές παρεμβάσεις που κάνουμε μειώνουν την λιτότητα. Και θα την μειώνουν κάθε χρόνο όλο και περισσότερο. Τα πλεονάσματα λοιπόν, δεν επετεύχθησαν με την επιβολή περεταίρω μέτρων από τα συμφωνημένα αλλά από την υπεραπόδοση των συμφωνημένων. Μεγάλο μέρος της υπεραπόδοσης επέστρεψε στην κοινωνία και την οικονομία.
Μέχρι τώρα επιστρέφαμε την υπεραπόδοση, με το κοινωνικό μέρισμα, στο τέλος του χρόνου, πλέον οι θετικές παρεμβάσεις αποκτούν μόνιμη μορφή. Για αυτό το μεσοπρόθεσμο που καταθέσαμε είναι ένα μεσοπρόθεσμο μείωσης της λιτότητας. Από τώρα μέχρι και το 2022 θα έχουμε κάθε χρόνο ένα μόνιμο «πακέτο θετικών παρεμβάσεων».
Από το 2023 και μετά όμως, η μείωση της λιτότητας θα είναι ακόμα μεγαλύτερη, αφού θα έχουμε μείωση των στόχων για το πλεόνασμα, κάτι που θα σημαίνει άλλα 3,5 δις θετικές παρεμβάσεις.
Κατανοούμε λοιπόν, την αγωνία της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης γιατί ξεμένουν από παραμύθια. Κατανοούμε επίσης και τη δυσκολία των μελών της να εκφράσουν, λόγω της κομματικής τους πειθαρχίας, τη διαφαινόμενη ανικανότητα του Προέδρου τους να διαχειριστεί ακραία στοιχεία, που έχουν κάνει κατάληψη στο κόμμα του. Άγεται και φέρεται δηλαδή, από τα απομεινάρια μιας παρηκμασμένης νεοφιλελεύθερης «παρέας», που η μόνη της έννοια είναι η συναναστροφή της με την εγχώρια ελίτ.
Φτάνουμε στο τέλος των επώδυνων χρόνων. Η αυλαία πέφτει. Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες πλήρωσαν βαρύ τίμημα. Ένα τίμημα το οποίο προήλθε από τις ανεύθυνες πολιτικές των διεφθαρμένων προηγούμενων κυβερνήσεων. Δυστυχώς για αυτούς, ο ελληνικός λαός το γνωρίζει πολύ καλά. Στη μεταμνημονιακή Ελλάδα δεν υπάρχουν περιθώρια για ανοιχτές εκκρεμότητες. Πρέπει να επιταχύνουμε με επίκεντρο τον άνθρωπο.
Ο Πέτρος Κωνσταντινέας είναι Βουλευτής Μεσσηνίας-ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
