Ο κόσμος μας έχει γεμίσει Σειρήνες. Τα πάθη μας και ο πλάνος και πλανεμένος μας κόσμος γλυκοτραγουδάει το άσμα της συνθηκολόγησης. Και εμείς; Χαμένοι μεταξύ φόβων, λαθών και παθών. Τι μπορούμε να κάνουμε;

Μια λύση είναι να κλείσουμε τα αυτιά στις Σειρήνες. Να αποτραβηχτούμε, να προσπαθήσουμε, να σώσουμε τις ψυχές μας από την οργανωμένη υποδούλωση που γίνεται προσπάθεια να εφαρμοστεί. Μια λύση είναι όντως αυτή.

Μα υπάρχει και η μέθοδος του Οδυσσέα. Αλήθεια αναρρωτηθήκαμε ποτέ γιατί ο Οδυσσέας δεν έκλεισε απλά τα αυτιά του όπως οι σύντροφοί του αλλά θέλησε να δεθεί στο κατάρτι με τα αυτιά ανοιχτά;

Ίσως επειδή δεν ισχύει το ρητό πως η άγνοια είναι ευλογία. Ίσως επειδή πρέπει κανείς να γνωρίζει τι πολεμά. Ίσως γιατί έχουμε χρέος να παρακολουθούμε το κοινωνικό ”γίγνεσθαι”. Να μην κλείνουμε απλά τα αυτιά μας προστατεύοντας τους εαυτούς μας, αλλά έχοντας τα αυτιά και τα μάτια μας ανοιχτά και δεμένοι στο κατάρτι των πεποιθήσεων μας να ζούμε και να αγωνιζόμαστε σε αυτόν τον κόσμο. Κι ας μας μειώνουν ,κι ας μας λοιδορούν. Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία. Και αν η αρετή έγκειται στην καθαρή συνείδηση και ψυχή, η τόλμη είναι το θάρρος να ομολογούμε δημόσια όσα πιστεύουμε.

Γιατί εδώ, σε αυτόν τον κόσμο μαίνεται μια ανείπωτη μάχη.Μια μάχη πνευματική που μας συμπεριλαμβάνει όλους… Είναι μια πάλη συνεχόμενη, καθημερινή και αδιάκοπη. Πολεμάμε εναντίον του εαυτού μας πρώτα αλλά και εναντίον του πνευματικά συμβιβασμένου κόσμου μας… Και αυτή η μάχη είναι αν και άσημη η πιο σημαντική πάλη… Είναι ”η πάλη”…!!!