Τις πε­ρισ­σό­τε­ρες η­μέ­ρες της ε­βδο­μά­δας ο 50χρονος Θα­νά­σης Τζι­όμ­πρας, ερ­γά­της στην ναυ­πη­γο­ε­πι­σκευ­α­στι­κή ζώ­νη του Πε­ρά­μα­τος, ση­κώ­νε­ται α­πό τις έ­ξι το πρω­ί, ό­χι για να πά­ει στη δου­λειά του, αλ­λά για να βρει δου­λειά.­..

Κά­ποι­α χι­λι­ό­με­τρα πιο μα­κρυ­ά, στο Ψυ­χι­κό, ο 54χρονος Κων­σταν­τί­νος Τσί­μας, σύμ­βου­λος μάρ­κε­τινγκ με σπου­δές στις Η­ΠΑ, ση­κώ­νε­ται για να στεί­λει βι­ο­γρα­φι­κά σε ε­ται­ρεί­ες που ζη­τούν υ­παλ­λή­λους.

Ι­στο­ρί­ες κα­θη­με­ρι­νές μιας Α­θή­νας που ζει πα­ράλ­λη­λους δρό­μους. Αυ­τές α­φη­γεί­ται το άρ­θρο της W­a­ll S­t­r­e­et J­o­u­r­n­al με τον τί­τλο «οι γη­ραι­ό­τε­ροι άν­θρω­ποι στην Ελ­λά­δα αν­τι­με­τω­πί­ζουν μια ζω­ή στην α­νερ­γί­α».

Α­νά­με­σα στους δύ­ο προ­α­να­φερ­θέν­τες άν­δρες υ­πάρ­χει μια κοι­νω­νι­κή δι­α­φο­ρά, ό­μως τους ε­νώ­νει έ­να πράγ­μα: η α­νερ­γί­α, η πί­ε­ση και το άγ­χος σε μια χώ­ρα που η οι­κο­νο­μί­α της μκραί­νει κά­θε μέ­ρα και η α­νερ­γί­α πιά­νει τα­βά­νι.

Σε αν­τί­θε­ση με άλ­λες χώ­ρες που υ­πήρ­χε δί­χτυ προ­στα­σί­ας, στον το­μέ­α της ερ­γα­σί­ας, για κά­ποι­ες κα­τη­γο­ρί­ες ερ­γα­ζο­μέ­νων, στην Ελ­λά­δα οι με­ταρ­ρυθ­μί­σεις δεν ά­φη­σαν κα­νέ­ναν α­νέ­πα­φο. Έ­τσι ά­παν­τες βγαί­νουν με τους ί­διους ό­ρους και προ­ϋ­πο­θέ­σεις στην α­γο­ρά με ε­λά­χι­στες ελ­πί­δες. Αυ­τό ε­πι­βε­βαι­ώ­νει και ο Ρέ­ι­μοντ Τό­ρες, υ­πεύ­θυ­νος της έ­ρευ­νας για λο­γα­ρια­σμό του Δι­ε­θνούς Ορ­γα­νι­σμού Ερ­γα­σί­ας του Ο­Η­Ε.

Τη στιγ­μή που η α­νερ­γί­α στους νέ­ους αγ­γί­ζει το 60%, το αν­τί­στοι­χο πο­σο­στό για τους με­γα­λύ­τε­ρους, στην Ελ­λά­δα, εί­ναι δι­πλά­σιο α­πό το αν­τί­στοι­χο της Ε­Ε.

Αυ­τή τη στιγ­μή το 18% των αν­θρώ­πων με­τα­ξύ 40-59, στην Ελ­λά­δα, εί­ναι ε­κτός ερ­γα­σί­ας α­πό τον πε­ρα­σμέ­νο χρό­νο, σύμ­φω­να με τα ε­πί­ση­μα στοι­χεί­α. Την ί­δια στιγ­μή στις Η­ΠΑ, που ε­πί­σης πλήτ­τε­ται α­πό ύ­φε­ση, το αν­τί­στοι­χο πο­σο­στό έ­χει πέ­σει στο 5,7% το 2013.

Μια στις πέν­τε δου­λει­ές που χά­θη­καν στην Ελ­λά­δα α­πό το 2008 μέ­χρι το 2013 ή­ταν για ερ­γα­ζό­με­νους αυ­τής της η­λι­κια­κής ο­μά­δας. Και να σκε­φτεί κα­νείς πως οι άν­δρες που έ­χα­σαν την ερ­γα­σί­α τους ή­ταν οι μό­νοι που έ­φερ­ναν ει­σό­δη­μα στο σπί­τι, τη στιγ­μή που η α­νερ­γί­α στις γυ­ναί­κες χτυ­πά­ει.­.. κόκ­κι­νο.

Η Άν Σο­νέ, οι­κο­νο­μο­λό­γος στον Ο­Ο­ΣΑ, α­να­φέ­ρει πως, «αν αυ­τοί οι άν­θρω­ποι δεν έ­χουν δου­λειά και δεν μπο­ρούν να βγουν ά­με­σα στη σύν­τα­ξη, τι θα κά­νουν στο εν­δι­ά­με­σο της ζω­ής τους;­». Α­πό την με­ριά του ο κα­θη­γη­τής ψυ­χι­α­τρι­κής, Κυ­ριά­κος Κα­τσα­δώ­ρος δί­νει μια άλ­λη δι­ά­στα­ση, «η α­νερ­γί­α σε αυ­τές τις η­λι­κί­ες ο­δη­γεί στην κα­τά­θλι­ψη, η ο­ποί­α με τη σει­ρά της μπο­ρεί να ο­δη­γή­σει στη βί­α και τον αλ­κο­ο­λι­σμό».

Ο Θα­νά­σης Τζι­όμ­πρας α­πό το Πέ­ρα­μα λέ­ει με πό­νο: «Έ­χου­με συ­νη­θί­σει να δου­λεύ­ου­με για να ζού­με τις οι­κο­γέ­νει­ες μας. Εί­μα­στε πε­ρή­φα­νοι για τη δου­λειά μας και τώ­ρα κα­θό­μα­στε και αυ­τό εί­ναι ντρο­πή. Η έ­νω­ση των ερ­γα­τών μας προ­σφέ­ρει σι­γου­ριά και ψυ­χο­λο­γι­κή υ­πο­στή­ρι­ξη». Σε μια πε­ρι­ο­χή, ό­πως το Πέ­ρα­μα, που μοιά­ζει με φάν­τα­σμα του πα­λιού ε­αυ­τού της και σε τί­πο­τα δεν θυ­μί­ζει τα πα­λαι­ό­τε­ρα χρό­νια που έ­σφυ­ζε α­πό ζω­ή και ερ­γα­σί­α.

Ο Θα­νά­σης Τζι­όμ­πρας, λέ­ει πως η γυ­ναί­κα του α­ναγ­κά­στη­κε να βγει για δου­λειά, μια κα­κο­πλη­ρω­μέ­νη δου­λειά ως κα­θα­ρί­στρια σε έ­να σχο­λεί­ο. Α­πό την άλ­λη, ε­κεί­νος προ­σπα­θεί να βρει ό,τι δου­λειά υ­πάρ­χει για λί­γα ευ­ρώ, «ό,τι μας εί­χε μεί­νει ως κα­τα­θέ­σεις και πε­ρι­ου­σί­α φα­γώ­θη­κε για να ε­πι­βι­ώ­σου­με

Α­πό την άλ­λη ο Κων­σταν­τί­νος Τσί­μας πα­ρα­δέ­χε­ται πως, «ό­σο και αν φαί­νε­ται ντρο­πή, αλ­λά α­ναγ­κά­στη­κα να ζη­τή­σω χρή­μα­τα α­πό τη γυ­ναί­κα μου που δου­λεύ­ει σε μια τρά­πε­ζα ε­πεν­δύ­σε­ων. Πα­ρό­λα αυ­τά τα ει­σο­δή­μα­τα στο σπί­τι έ­χουν μει­ω­θεί ση­μαν­τι­κά». Έ­χει έ­να παι­δί που σπου­δά­ζει στην Αγ­γλί­α και άλ­λο έ­να που πη­γαί­νει σε ι­δι­ω­τι­κό σχο­λεί­ο.

Μια κοι­νή ρί­ζα ε­νώ­νει τους δύ­ο άν­δρες. Έ­χουν πε­ρι­ο­ρί­σει στο ε­λά­χι­στο τις προ­σω­πι­κές χα­ρές, τις μι­κρές στιγ­μές που η κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα μπο­ρεί να προ­σφέ­ρει σε αν­θρώ­πους. Εί­ναι δε­μέ­νοι στον ί­διο ζυ­γό, χω­ρίς να γνω­ρί­ζον­ται, αλ­λά και χω­ρίς να θέ­λει να τους γνω­ρί­σει. Εί­ναι άν­δρες στην πιο πα­ρα­γω­γι­κή τους η­λι­κί­α. Φευ, όμως, είναι άνεργοι…

iefimerida.gr