Στις μισθολογικές δαπάνες των δημοσίων υπαλλήλων που φτάνουν τα 15 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, θα πρέπει να πέσει τσεκούρι που θα αγγίζει ακόμη και το 1,5 δισ. ευρώ!

Τα στοιχεία δείχνουν ότι τόσο το 2015 όσο και το 2016 υπάρχει υπέρβαση των εξόδων που προβλέπουν οι προϋπολογισμοί σε φορείς και οργανισμούς του Δημοσίου, ενώ δεν έχουν πληρωθεί οφειλές προς τρίτους…

Δρόμο στρωμένο με «κόφτες» και δημοσιονομικούς στόχους που φέρνουν νέα μέτρα πολλών δισ. ευρώ ακολουθεί ο Αλέξης Τσίπρας στην προσπάθειά του να συνεχίσει την κυβερνητική του πορεία. Τη νέα σκληρή διαπραγμάτευση της κυβέρνησης θα «γευτεί» αυτή τη φορά και ο δημόσιος τομέας στον οποίο αναμένεται να πέσει τσεκούρι που θα φτάσει ακόμη και το 1,5 δισ. ευρώ.

Την αποκάλυψη αυτή κάνουν τις τελευταίες ώρες στελέχη του ΔΝΤ που διαρρέουν ότι απαραίτητη προϋπόθεση για τη συμμετοχή του στο ελληνικό πρόγραμμα είναι να μειωθούν δραστικά και οι δαπάνες του δημοσίου τομέα στην Ελλάδα. Τα στοιχεία που διαθέτουν λένε οτι οι δαπάνες του Δημοσίου, συμπεριλαμβανομένης της μισθοδοσίας, αγγίζουν το 55% του ΑΕΠ που για πέρυσι κυμάνθηκε λίγο πάνω από τα περίπου 185 δισ. ευρώ.

Οι δαπάνες για μισθοδοσία των δημοσίων υπαλλήλων φτάνουν τα 15 δισ. ευρώ σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία. Συγκεντρωτικά, σε όλη την Ευρώπη η Ελλάδα εξακολουθεί να έχει ακόμη και μετά από επτά χρόνια μνημονίου την τρίτη θέση σε υψηλότερο κόστος δαπανών και την έκτη θέση σε μισθολογικό κόστος των υπαλλήλων του κράτους.

Υπό αυτές τις προϋποθέσεις και με αυξανόμενη την πίεση να κλείσει η αξιολόγηση, η κυβέρνηση γνωρίζει ήδη ότι μέσα στις αποφάσεις που πρέπει να πάρει το επόμενο διάστημα μετά τη συμφωνία με τους δανειστές είναι να ρίξει βαρύ πέλεκυ στο σταθερό εκλογικό της κοινό που είναι ο δημόσιος τομέας. Ήδη, μία πρώτη κανονιά που δεν έτυχε – ακόμα – ευρείας αποδοχής στην Αθήνα έπεσε από τον Γιώργο Χουλιαράκης ο οποίος μιλώντας στο ευρωκοινοβούλιο εντόπισε το συνολικό δημοσιονομικό κενό που ζητούν οι Ευρωπαίοι δανειστές στα 700 εκατ. ευρώ, κάνοντας κάπου εκεί και λόγο για τις δαπάνες του Δημοσίου, αναφερόμενος στο «spending review» (επισκόπηση δαπανών) που ήδη έχει ξεκινήσει η κυβέρνηση σε τρία υπουργεία και τους εποπτευόμενους από αυτά φορείς. Η επισκόπηση αυτή έχει ξεκινήσει από την κυβέρνηση με άλλο αρχικό στόχο. Είχε αποφασιστεί να εξοικονομηθούν κάποια χρήματα ώστε να δοθούν σε κοινωνική πολιτική, όταν τα περίφημο «παράλληλο πρόγραμμα» είχε πάει …περίπατο.

Στην πορεία η αξιολόγηση αυτή πήγε πίσω και τώρα ο στόχος είναι να έχει ολοκληρωθεί έως τον Ιούνιο του 2018. Ο σκοπός και πάλι ήταν να ενσωματωθεί στον προϋπολογισμό του 2018 που η κυβέρνηση πίστευε, στις αρχές του 2016, ότι θα μπορεί με χαμηλότερα πλεονάσματα να εξοικονομήσει χρήματα γιά να αρχίσει να τα δίνει στο εκλογικό έτος 2019. Ωστόσο, ο ερασιτεχνισμός, οι καθυστερήσεις και η αδυναμία κατανόησης των δεδομένων οδήγησε σε διασύνδεση της β’ αξιολόγησης με το χρέος και την είσοδο του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα. Έτσι, εκτός από τα τρία αυτά υπουργεία, στο στόχαστρο μπαίνει πλέον το συνολικό κόστος των δημοσίων δαπανών. Οι δανειστές γνωρίζοντας ότι η κυβέρνηση καθυστερεί σκοπίμως να συμφωνήσει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα (έπρεπε να είχε γίνει απο τον Σεπτέμβριο) άφησαν τον κ. Τσακαλώτο και το επιτελείο του να ροκανίσουν τον χρόνο ώστε οι δαπάνες του Δημοσίου μαζί με τις προβλέψεις και τα στοιχεία από την επισκόπηση δαπανών να συμπεριληφθούν στο μεσοπρόθεσμο που θα κατατεθεί όταν υπάρξει η συνολική συμφωνία με τους δανειστές.

Ο κ. Χουλιαράκης αποκάλυψε ότι το ΔΝΤ ζητά μέτρα που φτάνουν το 2% του ΑΕΠ, το οποίο μεταφράζεται σε περίπου 4 δισ. ευρώ μέτρα προσαρμογής μόνο για το 2018, αφού σήμερα αυτό είναι συμφωνημένο στο Εurogroup και δεν αλλάζει. Απομένει να φανεί η κατάληξη της διαπραγμάτευσης για τους στόχους πέραν του 2018, τους οποίους ο κ. Τσίπρας σκοπεύει να τους εντάξει σε «κόφτες» για να αποφύγει να ψηφίσει νέα ονομαστικά μέτρα.

Το μεγάλο ζητούμενο σήμερα είναι πως ο κ. Τσίπρας, γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει περίπτωση να βάλει ούτε ένα λεπτό του ευρώ νέο φόρο, είναι αναγκασμένος να στραφεί στο λιβάδι του δημοσίου τομέα με αλωνιστική μηχανή. Τα υπουργεία και οι εποπτευόμενοι φορείς τους θα δεχτούν σημαντικές μειώσεις στους προϋπολογισμούς τους, οι οποίες, σύμφωνα με παράγοντες της οικονομίας, θα στραφούν με μαθηματική ακρίβεια και στα μισθολόγια των δημοσίων υπαλλήλων.

Τα στελέχη της τρόικας που αποδεσμεύουν αυτές τις πληροφορίες, το τελευταίο διάστημα επισημαίνουν ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν και σημαντικά υψηλότερους μισθούς από αυτούς που επικρατούν στον ιδιωτικό τομέα αλλά και στρεβλή τροχιά έχουν αφού στην Ελλάδα του 2016 ένας κλητήρας υπουργείου ή οργανισμού αμείβεται ίσα ή και καλύτερα από έναν καθηγητή.

Ο συνδυασμός της μείωσης του κόστους λειτουργίας του δημόσιου τομέα σε συνδυασμό με την αξιολόγηση όλων των υπαλλήλων που πρέπει να συμπεριληφθεί στην επερχόμενη συμφωνία δημιουργεί ένα εκρηκτικό κοκτέιλ για το προστατευόμενο από την κυβέρνηση κέλυφος του Δημοσίου που θα κληθεί να σηκώσει ένα τεράστιο βάρος, όπως με τη δίνη της διαθεσιμότητας και κινητικότητας που έγιναν επί κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου και προκάλεσαν θύελλα αντιδράσεων.

Τα στοιχεία δείχνουν ότι τόσο το 2015 όσο και το 2016 υπάρχει υπέρβαση των εξόδων που προβλέπουν οι προϋπολογισμοί σε φορείς του Δημοσίου και εποπτευόμενους οργανισμούς ενώ μάλιστα δεν έχουν εκπληρωθεί και βασικές υποχρεώσεις σε τρίτους, λόγω της άτυπης στάσης πληρωμών στην οποία έχει προχωρήσει η κυβέρνηση. Όλα αυτά οι δανειστές αναμένουν ώστε να έχουν πλήρη συγκεντρωτική και αναλυτική εικόνα για τη χρονιά που πέρασε ώστε να συμπεριληφθούν στο σύνολό τους στις προβλέψεις για περικοπές που θα περιλαμβάνει το νέο επικαιροποιημένο πρόγραμμα, ή αλλιώς το «συμπληρωματικό μνημόνιο» για το οποίο πρώτο το «Καρφί» αποκάλυψε προ τριών εβδομάδων.

Αυτό το συμπληρωματικό μνημόνιο καταγράφεται πια στα συμπεράσματα του πρόσφατου Εurogroup τα οποία επί λέξει αναφέρουν ότι «η πλήρης εφαρμογή όλων των προαπαιτούμενων ενεργειών που σχετίζονται με τη δεύτερη αξιολόγηση και η ολοκλήρωση των ψηφοφοριών στη Βουλή θα ανοίξουν το δρόμο για τον ESM να εγκρίνει το συμπληρωματικό MoU».

Η κυβέρνηση διαβεβαιώνει σε κάθε ευκαιρία ότι δεν υπάρχει περίπτωση να βάλει χέρι σε μισθούς και επιδόματα του Δημοσίου όπως αυτά έχουν διαμορφωθεί σήμερα και ότι οι όποιες περικοπές δαπανών θα γίνουν από άλλες πηγές του λειτουργικού κόστους. Ωστόσο, αυτό θα εξαρτηθεί από το ύψος του κόστους που θα χρειαστεί να εξοικονομηθεί και γενικότερα από το μείγμα των μέτρων που θα κληθεί να πάρει η κυβέρνηση για να καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό του 2018 τουλάχιστον.

Από κει και πέρα, εξαρτάται και από το αν ο νέος κόφτης που η κυβέρνηση επιθυμεί να υπάρξει για να γλιτώσει την άμεση νομοθέτηση των μέτρων, θα περιλαμβάνει στην πρώτη θέση και το μισθολογικό κόστος. Σε κάθε περίπτωση οι δημόσιοι υπάλληλοι θα αντιμετωπίσουν τώρα το σκληρό πρέσινγκ των δανειστών, οι οποίοι όπου βρεθούν και όπου σταθούν παραδέχονται δημοσίως ότι περιθώρια για περαιτέρω φορολογικά μέτρα στην Ελλάδα δεν πρόκειται να αποδώσουν.

Τα σκληρά μέτρα με τα υψηλά πλεονάσματα που ζητούν οι δανειστές προκαλούν ισχυρό πονοκέφαλο στο Μέγαρο Μαξίμου. Ο πρωθυπουργός έχει ως κεντρική στόχευση τη συνέχιση της κυβέρνησής του και είναι αποφασισμένος να κλείσει την αξιολόγηση για να προχωρήσει παρακάτω. Σήμερα, η δέσμευση της κυβέρνησης ότι δεν πρόκειται να δεχτεί νέα μέτρα για το 2018 περιλαμβάνει ένα κενό. Αυτό της αποφυγής να ψηφιστούν ονομαστικά από τώρα εν όψει της συμφωνίας. Η συγκεκριμένη δυνατότητα παρέχεται στον Αλέξη Τσίπρα, αν γίνει δεκτό από τους θεσμούς, μόνο με τη λειτουργία νέου κόφτη που θα είναι προσαρτημένος στο ύψος του πρωτογενούς πλεονάσματος. Με πιο απλά λόγια, η κυβέρνηση θα δώσει μάχη ώστε τα όποια ποσά απαιτηθούν λόγω δημοσιονομικού κενού να μην περάσουν στη Βουλή με συγκεκριμένα μέτρα αλλά με έναν «κόφτη» που θα ενεργοποιηθεί σε περίπτωση που δεν πιαστούν οι στόχοι.

Επιπλέον, η κυβέρνηση σκοπεύει να εξαντλήσει τα περιθώρια διαπραγμάτευσης για τη συνολική συμφωνία ακόμα και μέχρι την άνοιξη εφόσον δεν έχει άμεσες ταμειακές ανάγκες ώστε να χρειαστεί τη δόση από τους δανειστές. Αυτή η πρακτική των καθυστερήσεων, που χρησιμοποίησαν πάντως και προηγούμενες κυβερνήσεις, αποδεδειγμένα οδηγεί σε ασφυκτικές καταστάσεις τη χώρα και ακολούθως σε πιο σκληρά μέτρα. Σε πολιτική ανάλυση ενδεχομένως ο κ. Τσίπρας να φτάσει στο σημείο να δεσμεύσει με ένα πακέτο την οικονομία και να ζητήσει με εκλογές την έγκρισή του με το σκεπτικό ότι κι αν ακόμα χάσει, η επόμενη κυβέρνηση θα έχει το ίδιο ακριβώς πακέτο στο τραπέζι και ελάχιστο χρόνο για να το υιοθετήσει.

Πηγή: tokarfi.gr