Την ανησυχία του για τη διεύρυνση στο ωρολόγιο πρόγραμμα του Ολοήμερου Σχολείου, εκφράζει ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Μεσσηνίας , συγκεκριμένα σε ανακοίνωσή του αναφέρει:

“H εφαρμογή διευρυμένου ωραρίου στο Ολοήμερο 28 Δημοτικών Σχολείων της Μεσσηνίας δημιουργεί ανησυχία και αναστάτωση στη σχολική κοινότητα καθώς ανάμεσα στις αλλαγές που προβλέπονται,  τροποποιείται και  η ώρα αποχώρησης των μαθητών.

Κάνουμε σαφές πως  η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας και οι Σύλλογοι εκπαιδευτικών είναι αυτοί που έχουν  προτείνει το Ολοήμερο Σχολείο στην ελληνική κοινωνία, ως το σχολείο που απαντά ολοκληρωμένα στις εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών. Καμία πολιτική ηγεσία του υπουργείου δεν έχει ενδιαφερθεί περισσότερο για τη μόρφωση των μαθητών μας, δεν μας έχουν πείσει  σχετικές δηλώσεις.

Έχουμε ανάγκη και  προσβλέπουμε σε ένα Σχολείο που:

• Θα είναι σε θέση να προετοιμάσει τον ελεύθερο άνθρωπο, τον άνθρωπο που θ’ αναπτύξει πρωτοβουλίες, τον άνθρωπο που θ’ αγαπά τη μάθηση και τη γνώση, όχι για εξεταστικούς – ωφελιμιστικούς σκοπούς μόνο, αλλά για δική του ολοκλήρωση και για ουσιαστική πνευματική δημιουργία.
• Θα δίνει απαντήσεις στη σχολική αποτυχία παίρνοντας ουσιαστικά μέτρα στήριξης των μαθητών πριν αυτή καταστεί μη αναστρέψιμη.
• Θα σέβεται τον ελεύθερο χρόνο του μαθητή ολοκληρώνοντας τις εργασίες του σ’ αυτό.
• Θα αναδιοργανωθεί το ημερήσιο πρόγραμμά του σε ενιαία βάση, όπου εντάσσονται οργανικά τα μαθήματα του σημερινού πρωινού σχολείου, η εκμάθηση Η/Υ, ξένων γλωσσών, πρόσθετες δραστηριότητες αλλά και η προετοιμασία για την επόμενη μέρα, η ενισχυτική διδασκαλία και γενικότερα το πρόγραμμα υποστήριξης του πρωινού ωραρίου.
• Θα αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την παραπαιδεία, προσφέροντας ιδιαίτερο χρόνο ουσιαστικής προετοιμασίας του μαθητή για την επόμενη μέρα, ξένες γλώσσες, η διδασκαλία των οποίων μέσα στο σχολείο θα είναι αρκετή για να καταλήξει σε τίτλο επάρκειας, αθλητικές δραστηριότητες που θα ικανοποιούν τα ταλέντα και τις δεξιότητες των μαθητών ενώ παράλληλα θα προβλέπει δραστηριότητες για την ανάπτυξη της αισθητικής και μουσικής του καλλιέργειας.

Όλα αυτά όμως απέχουν από την τραγική πραγματικότητα.

Γι αυτό παρά τη σχετική παραφιλολογία που συνόδευε πέρσι την πιλοτική εφαρμογή του διευρυμένου ολοημέρου, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα πως δεν αγκαλιάστηκε  από τη σχολική κοινότητα. Προσπαθούσαν τότε  να μας πείσουν η κυβέρνηση με δηλώσεις τόσο του Πρωθυπουργού όσο και της Υπουργού Παιδείας  για ένα πρόγραμμα ολοημέρου που θα έλυνε το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας, τη στιγμή που τα νέα ζευγάρια κυριολεκτικά στενάζουν κάτω από το βάρος της ακρίβειας, των ενοικίων, των ανατιμήσεων στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, της αύξησης των τιμών των καυσίμων, της ενεργειακής φτώχειας.

Αν η κυβέρνηση ήθελε να αντιμετωπίσει ουσιαστικά και ριζικά το πρόβλημα της υπογεννητικότητας στη χώρα όφειλε να εξασφαλίσει σταθερή και μόνιμη εργασία με αξιοπρεπείς μισθούς και εργασιακά δικαιώματα για τους νέους ανθρώπους και να θεσμοθετήσει ένα πλαίσιο αυξημένης προστασίας των νέων εργαζόμενων που αποκτούν παιδιά (προστασία της μητρότητας και πατρότητας από τις απολύσεις, άδειες ανατροφής με αποδοχές στις/στους εργαζόμενους, επιδόματα ανατροφής που να εξασφαλίζουν τις ανάγκες διαβίωσης, μόρφωσης, υγείας των παιδιών κ.λπ.).

Το περιεχόμενο  αυτών των ρυθμίσεων  κινείται στη διαχρονική λογική των κυβερνήσεων «να παρουσιάσουμε κάτι που να φαντάζει όμορφο (με καθαρά επικοινωνιακή στόχευση) , αλλά κενού περιεχομένου.» Η σοβαρότητα, αλλά και η “παιδαγωγική” διάσταση με την οποία βλέπουν την επέκταση του ωραρίου στο Ολοήμερο Πρόγραμμα φαίνεται ξεκάθαρα από τα κριτήρια λειτουργίας, αλλά και την ίδια η λειτουργία (αριθμός και διάρκεια διδακτικών ωρών) και το περιεχόμενο (γνωστικά αντικείμενα, ειδικότητες εκπαιδευτικού προσωπικού) του Ολοήμερου  που μπορούν να αλλάζουν κατά το δοκούν με Υπουργικές αποφάσεις.

Από την παιδαγωγική οπτική είναι εξαιρετικά προβληματικό ένα παιδί προσχολικής ή σχολικής ηλικίας να παραμένει στο σχολικό χώρο από τις 07:00 το πρωί (συμμετέχοντας στην πρωινή ζώνη) ως τις 17:30 το απόγευμα (συμμετέχοντας και στο ολοήμερο πρόγραμμα), δίχως ξεκάθαρη παιδαγωγική στόχευση ιδιαίτερα μάλιστα με δεδομένο  πως τα δημοτικά σχολεία και νηπιαγωγεία στη χώρα μας δεν διαθέτουν την κτηριακή και υλικοτεχνική υποδομή  για να εξυπηρετήσουν με όρους  αξιοπρέπειας τις ανάγκες των παιδιών αυτών των ηλικιών. Επίσης, δεν διασφαλίζεται το ότι οι μαθητές δεν θα αναγκάζονται στη συνέχεια να συμμετέχουν σε σειρά εξωσχολικών δραστηριοτήτων  που θα αυξάνουν την κόπωσή τους.

Ουσιαστικά η κυβέρνηση και το Υ.ΠΑΙ.Θ. ανάγουν μια λύση ανάγκης (την παραμονή των παιδιών στο ολοήμερο σχολείο και νηπιαγωγείο, εφόσον δεν έχουν κάποιον/κάποια να τα κρατήσει και να τα επιβλέψει στο σπίτι τους) σε πανάκεια, βαφτίζοντάς την «κοινωνικό μέτρο» στήριξης των οικογενειών για την αντιμετώπιση του δημογραφικού, την ώρα που τα δημοτικά σχολεία και νηπιαγωγεία της χώρας  έχουν εγκαταλειφθεί χωρίς υποδομές και χωρίς το απαραίτητο εκπαιδευτικό, υποστηρικτικό (νοσηλευτές/νοσηλεύτριες, ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς κ.λπ.) και το επαρκές και μόνιμο βοηθητικό  προσωπικό (καθαρίστριες, τραπεζοκόμους κλπ.), ώστε να εξυπηρετούν αξιοπρεπώς τις/τους μαθήτριες/μαθητές μας.

Αποδεικνύεται πως το βασικό «ενδιαφέρον» για τη λειτουργία του Ολοήμερου είναι «κάπου να βρίσκονται τα παιδιά» την ώρα που οι γονείς θα πρέπει να εργάζονται με ωράρια λάστιχο και ζωή χωρίς δικαιώματα! Οι μορφωτικές ανάγκες των παιδιών, οι ίδιες οι ανάγκες της παιδικής ηλικίας για παιχνίδι, χαρά και κοινωνικοποίηση και πραγματικό οικογενειακό χρόνο, αγνοούνται.

Ακόμη:

• Τα σχολεία τη φετινή χρονιά λειτούργησαν με πολλές χιλιάδες συμβασιούχους,  που “αναπληρώνουν” τους εαυτούς τους. Ενώ οι νεοδιόριστοι εκβιάζονται ξεκάθαρα από το υπουργείο για να αποκτήσουν «διαπιστωτική πράξη».
• Πάνω από τα μισά ολοήμερα υπολειτουργούν, μιας και τα κενά είναι τεράστια και κάθε τρεις και λίγο ολοήμερα κλείνουν για να καλυφθούν κενά του πρωινού προγράμματος.
• Οι μαθητές μας στοιβάζονται σε 25αρια τμήματα, είτε σε ένα από τα χιλιάδες κοντέινερ που έχουν φυτρώσει στις αυλές, είτε σε σχολεία που στην πλειοψηφία τους ξεπερνούν σε ηλικία, την 30ετία.
• Στις περισσότερες περιπτώσεις οι μαθητές/τριές μας διαβάζουν, τρώνε και μελετούν για την επόμενη μέρα στο ίδιο θρανίο από τις 8.15 έως τις 16.00. Τα νήπια μας παίζουν και μαθαίνουν, τρώνε και αναπαύονται στους ίδιους μικρούς χώρους, που καθαρίστριες μειωμένου ωραρίου πασχίζουν να κρατήσουν καθαρούς.
• Οι εκπαιδευτικοί, όπως και οι γονείς, βάλαμε πολλές φορές το χέρι στην τσέπη για να στηρίξουμε τους μαθητές μας, αφού η κυβέρνηση, ακολουθώντας τα βήματα όλων των προκατόχων της, επιμένει στην επιλογή της υποχρηματοδότησης της Παιδείας.

Το δημόσιο σχολείο δεν προσφέρεται για πειραματισμούς και δεν πρόκειται να επιτρέψουμε να μετατραπεί σε «σύγχρονο παιδοφυλακτήριο», πέρα από κάθε παιδαγωγική θεωρία. Δε θα επιτρέψουμε την παραπέρα υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου που έχει σημαντικό έργο να επιτελέσει για όλους τους μαθητές και όχι να τους «κρατάει» όσο περισσότερο χρόνο επιλέγει η κυβέρνηση στον σχολικό χώρο χωρίς να υπάρχει η δυνατότητα να ανταποκριθεί στις πολλαπλές κοινωνικές, μορφωτικές και ψυχοσυναισθηματικές ανάγκες τους.

 Αυτό που πραγματικά έχουμε ανάγκη, εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές είναι:

• Σύγχρονη και ασφαλή σχολική στέγη, με όλες τις αναγκαίες υποδομές και εξοπλισμό.
• Δωρεάν, πλήρη γεύματα για όλα τα παιδιά.
• Σύγχρονα αναλυτικά προγράμματα, που θα συμβάλλουν στην ολόπλευρη μόρφωση των μαθητών μας.
• Κατάργηση της ελαστικής εργασίας – μαζικούς διορισμούς μόνιμους εκπαιδευτικών (σύμφωνα με τις θέσεις του κλάδου), υποστηρικτικού και βοηθητικού προσωπικού για την κάλυψη των αναγκών όλων των μαθητών μας και τη λειτουργία των σχολείων.
• Γενναία αύξηση της χρηματοδότησης για την Παιδεία από τον κρατικό προϋπολογισμό.
• Άμεση επαναφορά του υπεύθυνου για το Ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο και σύσταση οργανικών θέσεων ολοήμερου σε κάθε Νηπιαγωγείο ανεξάρτητα από την οργανικότητα.
• Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους τους εργαζόμενους γονείς, επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς, όχι στα ευέλικτα ωράρια προκειμένου να μπορούν να εξασφαλίζουν όλο τον αναγκαίο ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά τους.”