Αποχαιρετώντας  την ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ

Γράφει ο Γιάννης Λάσκαρης

«Οι ποιητές δεν πεθαίνουν παρά μεταναστεύουν σε κόσμους ονειρικούς όπως αυτοί που μας ταξιδεύουν με τον στίχο τους.»

Η Κική Δημουλά υπήρξε μια σπουδαία ποιήτρια και συνάμα μια σημαντική προσωπικότητα. Η πόλη της Μεσσήνης έχει να καμαρώνει για άλλο ένα πνευματικό της τέκνο που  άφησε την σφραγίδα της στις τέχνες και τον πολιτισμό της χώρας μας. Η απώλεια της συμπατριώτισσας μας, μας γεμίζει με θλίψη και περισυλλογή. Ο λόγος της, η σεμνότητα της και ο στωικός τρόπος που αντιμετώπισε την ζωή είναι μια αχτίδα φωτός που οφείλουμε να διατηρήσουμε σε μια εποχή πεζή.  Η βραβευμένη ποιήτρια και ακαδημαϊκός είναι και ένας πνευματικός άνθρωπος που μέσα από το έργο της οι νέοι όχι μόνο ξανασυνδέθηκαν με την  ποίηση –η ποίηση της υπήρξε άλλωστε το αντίδοτο στους αιώνιους προβληματισμούς της νεότητας –  αλλά και βρήκαν έννοιες και ιδέες που γεννούν ζωή και ελπίδα. Η πατρίδα της θα κλιθεί να την τιμήσει με ποικίλους τρόπους γιατί ποτέ δεν την ξέχασε και την τίμησε και αυτή  σε μεγάλο βαθμό. Οι ποιητές δεν πεθαίνουν παρά μεταναστεύουν σε κόσμους ονειρικούς όπως αυτοί που μας ταξιδεύουν με τον στίχο τους.

Ο Γιάννης Λάσκαρης είναι Γραμματέας Δ .Σ . Μεσσήνης-Δημοτικός Σύμβουλος.