Γράφει ο Θεόδωρος Σταυριανόπουλος*
Πολλά χρόνια ακούγαμε από τους εκάστοτε κυβερνώντες ότι η χώρα γυρίζει σελίδα. Η χώρα συνεχώς γύριζε σελίδα. Τελικά η χώρα γύριζε σελίδες σε βιβλίο που ή δεν έγραφε τίποτα ή είχε μόνο λευκές σελίδες ή έγραφε ονόματα μόνο κολλητών και φίλων. Εκείνο που είναι βέβαιο είναι ότι γύριζε σελίδες στο βιβλίο με τα βερεσέδια. Στην Ελλάδα τόσα χρόνια σίγουρα επικρατούσε μια ευημερία η οποία ήταν επίπλαστη και στηριζόταν στον δανεισμό μακριά από αναπτυξιακές υποδομές και μη ασχολούμενη επί της ουσίας με την επανίδρυση του κράτους.
Ο χρόνος σήμερα έχει πυκνώσει πολύ από ώρες ευθύνης. Καθημερινά συνεχίζεται να βρίσκουμε μπροστά μας την ψεύτικη υπόσχεση του χθες, την υπόσχεση της παρακμής. Δυστυχώς στη χώρα μας πολλοί έχουν πάρει διαζύγιο από την ευθύνη. Θεωρούν την ευθύνη υπόθεση άλλων. Μέρα με την μέρα οι ψεύτικες υποσχέσεις και εξαγγελίες τείνουν να μετεξελιχθούν σε πολιτική καθημερινότητα.
Το πολιτικό σύστημα απαξιώθηκε εκ των έσω. Η ελληνική τηλεόραση για τους δικούς της λόγους, εφάρμοσε τα τηλεοπτικά πάνελ και τα τηλεοπτικά παράθυρα. Στα μίντια υπάρχει πάντα χώρος για αλαφροΐσκιωτους περφόρμερ. Εκεί οι εκπρόσωποι των κομμάτων συμμετέχουν και με αμετροέπεια εκτοξεύουν κατηγορίες ο ένας για τον άλλο. Έτσι επικρατεί η άθλια, αισχρή και χωρίς όρια δημόσια αντιπαράθεσή. Η φραστική αυτή γελοία αντιπαράθεση μεταφέρθηκε εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα και στην Βουλή. Εκεί επικρατούν σκηνές απείρου κάλους με αυτά που λέγονται και με αυτά που συμβαίνουν.
Το επίπεδο του Κοινοβουλίου χρόνο με το χρόνο παρακμάζει και πολλές φορές μετατρέπεται σε «ζωολογικό κήπο» με αυτά που ακούγονται. Με όλα αυτά που συμβαίνουν αξιόλογοι άνθρωποι έπαψαν πλέον να ασχολούνται με την πολιτική. Φθάσαμε στο σημείο να ακούμε από Υπουργούς ότι η Σημαία αποτελεί εθνικό σύμβολο, μόνο, όταν είναι αναρτημένη σε δημόσιο κτήριο. Δηλαδή όταν έχει αναρτηθεί σε ένα μπαλκόνι τι είναι, είναι «μπουγάδα»; Να ακούμε επίσης ότι δεν «τρέχει» τίποτα αν μας πάρουν μερικά νησιά και ότι αυτό που ενδιαφέρει είναι να μην εγκαταλείψουμε την γλωσσική μας ταυτότητα και την λέξη μαλάκας να την εμφανίζουμε ως νεολογισμό με βαθιά εννοιολογική σημασία.
Σε όλα αυτά έχουν συντελέσει και οι ψηφοφόροι διότι έχουν αλλάξει τα κριτήρια αξιολόγησης στις επιλογές τους. Έτσι με μαθηματική ακρίβεια οδηγήθηκε στην απαξίωση η πολιτική και οι πολιτικοί.
Παρά τα όσα ευτράπελα παρακολουθούμε να συμβαίνουν, δεν είδαμε τον Πρωθυπουργό να ζητήσει παραίτηση από κανέναν. Βλέπεται η πλειοψηφία των 153 είναι επίπλαστη και εύθραυστη και η οποιαδήποτε παραίτηση μπορεί να οδηγήσει σε μια κατάσταση που δεν θα βγαίνουν τα «κουκιά». Κάποιοι πιστεύουν ότι τα «άσσετ» του Πρωθυπουργού κατέρρευσαν και φόρεσαν μάσκα μετατρέποντας εαυτούς σε Ερινύες.
Με τη σειρά του ο καθένας αγανακτεί, αισθάνεται προδομένος και συγχρόνως επαναστατεί θέλοντας να συντριβεί ένα σύστημα που διαχρονικά αναπαράγει τη σαπίλα, που βαφτίζει Δημοκρατία το διεφθαρμένο του εαυτό, δικαιοσύνη την ατιμωρησία του, ευτυχία την κενότητα και τον ευδαιμονισμό και επαγγελματική αποκατάσταση την μετανάστευση και ανεργία των νέων παιδιών.
Λένε ότι πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Δυστυχώς οι πιο πολύ που ασχολούνται με αυτήν τη χρησιμοποιούν ως πρωτογενές υλικό για να χτίσουν το συμφέρον τους.
Η ανάγκη για επανίδρυση του κράτους στη χώρα μας προκειμένου να μεταβεί στον αναπτυγμένο κόσμο είναι εξαιρετικά έντονη. Η πρόοδος στην τεχνολογία και ιδιαίτερα στον τομέα της πληροφορικής μπορεί να συμβάλει τα μέγιστα σε αυτό. Όμως εμείς ως χώρα επί σειρά ετών έχουμε διαλέξει ως βηματισμό το σημειωτόν και την όπισθεν, καθώς και τα μεγάλα λόγια.
Το ερώτημα που τίθεται είναι: Μπορεί να μετασχηματιστεί το όλο κομματικό εποικοδόμημα, να αναιρέσει συστατικά του στοιχεία, να αντιστοιχηθεί στις κοινωνικές διεργασίες και εξελίξεις και να οδηγήσει τη χώρα μέσα από μια νέα αντίληψη διακυβέρνησης, στην οποία θα κυριαρχεί η συναίνεση, η σύνθεση των απόψεων αλλά και η ουσιαστικοποίηση του πολιτικού λόγου και της πολιτικής πράξης ;
Για τον επαναπροσδιορισμό του ρόλου του κράτους, πρέπει να γίνει σαφής διάκριση των επιτελικών αρμοδιοτήτων-δραστηριοτήτων του. Στο νέο κράτος, κεντρική επιδίωξη πρέπει να είναι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των φορολογουμένων πολιτών, που είναι και οι βασικοί χρηματοδότες του. Όσον αφορά τις κρατικές δημόσιες υπηρεσίες, πρέπει να υπάρχουν συστήματα μέτρησης της αποτελεσματικότητας και της αποδοτικότητας τους. Οι Διοικήσεις των Οργανισμών και των κρατικών υπηρεσιών να απολογούνται για το αποτέλεσμα. Στο παρελθόν οι Διοικήσεις έπαιρναν αυξήσεις και bonus ακόμα και στις περιπτώσεις που τα έσοδα των Οργανισμών τους πάτωναν! Απαιτείται η εφαρμογή μιας στρατηγικής σαφών στόχων-κινήτρων-επιβραβεύσεων και κυρώσεων.
Υ.Γ.1 «Σαλπάρω ήρεμος για τον άλλο κόσμο. Αυτόν που αφήνω πίσω μου σίγουρα δεν είναι πια η Ελλάδα μου. Αυτός είναι άλλος τόπος με ανθρώπους άλλης φυλής. Δεν με αφορούν. Τι θέλω εγώ ανάμεσά τους; Να ‘στε όλοι καλά.»
Αυτά δήλωσε φεύγοντας για το αιώνιο ταξίδι ο Γεώργιος –Αλέξανδρος Μαγκάκης πρώην Υπουργός.
ΥΓ.2 Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος εντυπωσίασε με την απλοτητά του και προέτρεψε τους πολιτικούς να μην είναι τόσο επίσημοι, να γίνουν πιο απλοί και ανθρώπινοι. Να σταματήσει ο συνωστισμός πολιτικών σε κάθε εκδήλωση που πραγματοποιείτε. Η παρουσία τους είναι πιο χρήσιμη εκεί για το οποίο εκλέχτηκαν να υπηρετήσουν .
ΥΓ.3 Οι υπερδανεισμοί έγιναν με την ανοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης που μέσα από αυτή την διαδικασία κάποιοι Ευρωπαίοι εταίροι μας που σήμερα κάνουν τον σκληρό, αποκόμισαν, τεράστια κέρδη, εκμεταλλευόμενοι την επιπολαιότητα των ελληνικών Κυβερνήσεων και τον ξέφρενο και απότομο καταναλωτισμό των ελλήνων.
*MSc Ηθ. Φιλοσοφίας – Μαθηματικός
