Tου Νί­κου Μπο­γι­ό­που­λου

Α­φού δεν μπο­ρού­με να α­πο­φύ­γου­με να βλέ­που­με τον κά­θε λο­γής«Η­ρό­στρα­το» της πο­λι­τι­κής ζω­ής να το παί­ζει «σω­τή­ρας». Α­φού δεν μπο­ρού­με να α­παλ­λα­γού­με α­πό τον κά­θε λο­γής κοι­νω­νι­κό «εμ­πρη­στή» που πα­ρι­στά­νει τον«πυ­ρο­σβέ­στη». Α­φού δεν φαί­νε­ται να μπαί­νει φρέ­νο στην τα­κτι­κή των «ντα­βα­τζή­δων» της ε­πι­κοι­νω­νί­ας να α­να­γά­γουν τον κά­θε κλό­ουν και γε­λω­το­ποι­ό σε «πο­λι­τι­κό μέ­γε­θος», τό­τε ας το… α­πο­λαύ­σου­με!

Α­κό­μα, λοι­πόν, κι αν κα­τη­γο­ρη­θού­με για πο­λι­τι­κό μα­ζο­χι­σμό, θέ­λου­με να ευ­χα­ρι­στή­σου­με τον κ.Γι­ώρ­γο Πα­παν­δρέ­ου. Τον άν­θρω­πο που α­πό το πά­νελ της βι­βλι­ο­πα­ρου­σί­α­σης στην ο­ποί­α συμ­με­τεί­χε χτες, συ­στή­θη­κε στο κοι­νό με τα ε­ξής λό­για: «Συ­νη­θί­ζω να σκέ­φτο­μαι και να δρω μη συμ­βα­τι­κά»… Και θέ­λου­με (ει­λι­κρι­νά) να ευ­χα­ρι­στή­σου­με τον κ.Πα­παν­δρέ­ου για­τί, με την χτε­σι­νή του εμ­φά­νι­ση, μας θύ­μι­σε ξα­νά τι ση­μαί­νει πραγ­μα­τι­κό ΠΑΣΟΚ! Ε­ξη­γού­μα­στε:

Λα­τρεύ­ου­με να α­κού­με τον κύ­ριο Πα­παν­δρέ­ου να κα­ταγ­γέλ­λει την… «ε­ξάρ­τη­ση της Ελ­λά­δας»! Ποι­ος; Αυ­τός που ως υ­πουρ­γός Ε­ξω­τε­ρι­κών δή­λω­νε: «Δεν έ­χου­με ταμ­πού στην εκ­χώ­ρη­ση ελ­λη­νι­κών κυ­ρι­αρ­χι­κών δι­και­ω­μά­των στην ΕΕ»!!!(Γ.Πα­παν­δρέ­ου, Τάμ­πε­ρε – Δε­κέμ­βρης 1999, Σύ­νο­δος Κο­ρυ­φής της ΕΕ). Ποι­ος; Αυ­τός για τον ο­ποί­ο ο αν­τι­πρό­ε­δρός του (ο αν­τι­πρό­ε­δρός του!), δή­λω­νε: «Με το που α­νέ­λα­βε (σ.σ.: ο Πα­παν­δρέ­ου ως υ­πουρ­γός Ε­ξω­τε­ρι­κών ε­πί Ση­μί­τη)εμ­φα­νί­στη­κε έ­να σύ­νο­λο αν­θρώ­πων που δε μι­λά­νε καν κα­λά ελ­λη­νι­κά -δι­ό­τι εί­ναι Ελ­λη­νο­α­με­ρι­κα­νοί – πάν­τες μέ­σα στο υ­πουρ­γεί­ο. Οι δι­πλω­μά­τες γε­λά­νε… “Στους δι­α­δρό­μους του υ­πουρ­γεί­ου” λέ­νε “ε­πί­ση­μη γλώσ­σα εί­ναι η αγ­γλι­κή με α­με­ρι­κα­νι­κή προ­φο­ρά”. Ο­χι ό­τι η χρή­ση της αγ­γλι­κής α­πο­τε­λεί κα­νε­νός εί­δους έν­δει­ξη για μει­ω­μέ­νη ε­θνι­κή συ­νεί­δη­ση, αλ­λά το να υ­πη­ρε­τείς στο υ­πουρ­γεί­ο Ε­ξω­τε­ρι­κών μιας χώ­ρας και η μη­τρι­κή σου γλώσ­σα να εί­ναι άλ­λη, ο­πωσ­δή­πο­τε σο­κά­ρει» (Θ.Πάγ­κα­λος για τον Γ.Πα­παν­δρέ­ου, «Βή­μα», 3/10/1999). Ποι­ος; Ο άν­θρω­πος που στο φόν­το των Ι­μί­ων και μι­λών­τας – εν μέ­σω «ζε­ϊμ­πέ­κι­κων» της συμ­φο­ράς – για την στά­ση της Ελ­λά­δας α­πέ­ναν­τι στις τουρ­κι­κές αι­τιά­σεις πε­ρί «γκρί­ζων ζω­νών», έ­λε­γε («Νέ­α», 23/10/2000): «Θα μου φαι­νό­ταν πε­ρί­ερ­γο να πε­τά­ξει μια σο­βα­ρή χώ­ρα μια ο­λό­κλη­ρη πο­λι­τι­κή στον κά­λα­θο των α­χρή­στων, δη­λα­δή να την υ­πο­βαθ­μί­σει, για κά­ποι­ες βρα­χο­νη­σί­δες»!!!

Να τον α­κού­με να μι­λά­ει για την Ελ­λά­δα του μό­χθου. Ποι­ος; Ο άν­θρω­πος που (στις 19 Μάρ­τη 2010, ο­μι­λί­α στο συ­νέ­δριο της ΓΣΕΕ) δή­λω­νε: «Ό­μως, με γνω­ρί­ζε­τε και σας γνω­ρί­ζω, πο­τέ μου δεν θα α­δι­κού­σα τους αν­θρώ­πους της κα­θη­με­ρι­νής μά­χης, τους αν­θρώ­πους της ερ­γα­σί­ας. Πο­τέ μου δεν θα έ­παιρ­να ο­ποι­α­δή­πο­τε α­πό­φα­ση, ά­δι­κη για τους πολ­λούς»! Κι ό­μως! Λί­γες μέ­ρες πριν (3 Μάρ­τη) ή­ταν αυ­τός που εί­χε πά­ρει το πρώ­το «πα­κέ­το» της λε­η­λα­σί­ας, με τις πρώ­τες μει­ώ­σεις μι­σθών, πε­ρι­κο­πές σε ε­πι­δό­μα­τα Χρι­στου­γέν­νων, Πά­σχα και ά­δειας, «πά­γω­μα» συν­τά­ξε­ων», αύ­ξη­ση του ΦΠΑ και α­να­τί­μη­ση της βεν­ζί­νης…

Να τον α­κού­με να μι­λά­ει, ό­πως έ­κα­νε χτες, πε­ρί «προ­ό­δου και συν­τή­ρη­σης». Ποι­ος; Ο άν­θρω­πος που έ­λε­γε (Γ.Πα­παν­δρέ­ου, ο­μι­λί­α στη Βου­λή, 17 Α­πρί­λη 2010) ό­τι «α­πό την εμ­πει­ρί­α μου έ­χω γί­νει και πιο σο­σι­α­λι­στής α­π’ ό,τι ή­μουν πριν»! Κι ό­μως, ού­τε μια βδο­μά­δα αρ­γό­τε­ρα, στις 23 Α­πρί­λη, ή­ταν ο ί­διος άν­θρω­πος που α­να­κοί­νω­σε α­πό το Κα­στε­λό­ρι­ζο την «Ο­δύσ­σεια» του ελ­λη­νι­κού λα­ού και την υ­πα­γω­γή της χώ­ρας στα Μνη­μό­νια…

Να τον α­κού­με να μι­λά­ει για… «σο­σι­α­λι­σμό». Ποι­ος; Ο άν­θρω­πος για τον ο­ποί­ο το «Βή­μα» (11/9/2009), πα­ρα­μο­νές των ε­κλο­γών, έ­γρα­φε: «…βε­βαί­ως δεν εί­ναι τυ­χαί­ο ό­τι τού­τες τις μέ­ρες ό­λοι οι τρα­πε­ζί­τες και οι ε­πι­χει­ρη­μα­τί­ες, μι­κροί και με­γά­λοι, εύ­χον­ται την αυ­το­δυ­να­μί­α του ΠΑΣΟΚ και προ­σβλέ­πουν στη δι­α­κυ­βέρ­νη­ση του Γι­ώρ­γου Πα­παν­δρέ­ου»…

Να τον α­κού­με να (ξα­να)μι­λά­ει πε­ρί «Δε­ξιάς». Ποι­ος; Ο άν­θρω­πος που έ­λε­γε:«”Εί­ναι και­ρός για λι­τό­τη­τα”, μας λέ­νε (σ.σ.: οι “συν­τη­ρη­τι­κοί”). Τι εν­νο­ούν, ό­μως, με την έν­νοι­α “λι­τό­τη­τα”; Εν­νο­ούν την πε­ρι­κο­πή των συν­τά­ξε­ων, της Πρό­νοι­ας, των ε­πι­δο­μά­των α­νερ­γί­ας, των δα­πα­νών για την Παι­δεί­α – αυ­τοί οι το­μείς εί­ναι οι υ­παί­τιοι, που θα πλη­ρώ­σουν (…). Ε­τσι, η Δε­ξιά μάς προ­κα­λεί. Προ­βάλ­λει τη λι­τό­τη­τα ως τη μό­νη λύ­ση» (Γ. Πα­παν­δρέ­ου, ο­μι­λί­α στο Ευ­ρω­πα­ϊ­κό Σο­σι­α­λι­στι­κό Κόμ­μα, 2 Δε­κέμ­βρη 2010). Κι, ό­μως, ο άν­θρω­πος που ε­φτά μή­νες αρ­γό­τε­ρα έ­βγα­ζε «πύ­ρι­νους λό­γους» κα­τά της «Δε­ξιάς», εί­ναι ο ί­διος που ε­φτά μή­νες πριν, το Μά­η του 2010, ε­πέ­βα­λε στη χώ­ρα το Μνη­μό­νιο, και έ­κτο­τε ε­φάρ­μο­σε «την πε­ρι­κο­πή των συν­τά­ξε­ων, της πρό­νοι­ας, των ε­πι­δο­μά­των α­νερ­γί­ας, των δα­πα­νών για την Παι­δεί­α» και κά­θε εί­δους λι­τό­τη­τα, σαν ε­κεί­νη για την ο­ποί­α (ως… «προ­ο­δευ­τι­κός» που εί­ναι)… κα­τήγ­γει­λε τους «συν­τη­ρη­τι­κούς»!

Να τον α­κού­με να λέ­ει ό­τι «ε­νο­χλεί­ται» α­πό τη σύμ­πρα­ξη του ΠΑΣΟΚ με τη «Δε­ξιά» του κ.Σα­μα­ρά. Α­λή­θεια, ό­ταν έ­γι­νε πρω­θυ­πουρ­γός ο Πα­πα­δή­μος, με τη σύμ­πρα­ξη του ΠΑΣΟΚ με την ΝΔ και με το α­κρο­δε­ξιό ΛΑΟΣ, ε­κεί­νος- ο κ. Πα­παν­δρέ­ου- με ποι­ον συ­νερ­γά­στη­κε;…

Να τον α­κού­με να μας ε­ξη­γεί τι έ­πρε­πε να έ­χουν κά­νει οι κυ­βερ­νή­σεις στην Ελ­λά­δα ώ­στε να μην φτά­σου­με στο Μνη­μό­νιο. Ποι­ος; Αυ­τός που κυ­βερ­νά­ει α­πό «γεν­νη­σι­μιού» του! Αυ­τός που ή­δη 5 χρό­νια πριν α­πό το Μνη­μό­νιο δή­λω­νε: «Οι νέ­οι ά­νερ­γοι να προσ­λαμ­βά­νον­ται χω­ρίς οι ε­πι­χει­ρή­σεις να κα­τα­βάλ­λουν α­σφα­λι­στι­κές ει­σφο­ρές» (Γ.Πα­παν­δρέ­ου, Λαύ­ριο, 20/1/2004). Αυ­τός που έ­λε­γε ό­τι το Μνη­μό­νιο ή­ταν… «σο­σι­α­λι­σμός» (!) και ο­μο­λο­γού­σε ό­τι ήρ­θε να ε­φαρ­μό­σει μια πο­λι­τι­κή προ­σχε­δι­α­σμέ­νη πο­λύ πριν α­πό το Μνη­μό­νιο. Θαυ­μά­στε: «Πολ­λοί μας κα­τη­γό­ρη­σαν ό­τι πολ­λά α­πό αυ­τά που κά­να­με δεν ή­ταν σο­σι­α­λι­στι­κά. Ό­μως, η συν­τρι­πτι­κή πλει­ο­ψη­φί­α ό­σων κά­να­με ή­ταν στο προ­ε­κλο­γι­κό πρό­γραμ­μά μας» (Γ. Πα­παν­δρέ­ου, ο­μι­λί­α στην Κοι­νο­βου­λευ­τι­κή Ο­μά­δα του ΠΑΣΟΚ 26/1/2011).

Να τον α­κού­με να μι­λά για «κοι­νω­νι­κή δι­και­ο­σύ­νη». Ποι­ος; Ο ί­διος που ε­νώ με­θό­δευ­ε την α­πό­βα­ση της τρό­ι­κας στην Ελ­λά­δα, ό­ταν τον ρω­τού­σαν πώς γί­νε­ται να ζη­τεί­ται α­πό το λα­ό να πλη­ρώ­σει την κρί­ση τη στιγ­μή που το κρά­τος μό­λις πριν με­ρι­κούς μή­νες εί­χε δώ­σει το α­στρο­νο­μι­κό πο­σό των 28 δισ. ευ­ρώ στις τρά­πε­ζες, ε­κεί­νος (Γ.Πα­παν­δρέ­ου, συ­νέν­τευ­ξη Τύ­που, 13/1/2010) α­παν­τού­σε: «Οι τρά­πε­ζες πλή­ρω­σαν και συ­νέ­βα­λαν (…)»!

Ε, ναι λοι­πόν! Αυ­τό εί­ναι το ΠΑΣΟΚ που γνω­ρί­σα­με, που λα­τρέ­ψα­με, που α­γα­πή­σα­με! Αυ­τό εί­ναι το αυ­θεν­τι­κό ΠΑΣΟΚ, που έ­κα­νε ε­πι­στή­μη το «άλ­λα λέ­ω, άλ­λα εν­νο­ώ, άλ­λα πι­στεύ­ω κι άλ­λα κά­νω»! Κα­λός και ο Βε­νι­ζέ­λος, κα­λές και οι «Ε­λι­ές», κα­λοί και οι «58», κα­λά και τα «πο­τά­μια», αλ­λά τί­πο­τα μα τί­πο­τα δεν μπο­ρεί να συγ­κρι­θεί με τον γνή­σιο, με τον βέ­ρο, με τον πη­γαί­ο «Πα­σο­κι­σμό». Με ε­κεί­νο το εί­δος πο­λι­τι­κής ε­ξα­πά­τη­σης , δη­λα­δή, που ε­νώ έ­χει βου­λιά­ξει στο βάλ­το του φα­ρι­σα­ϊ­σμού και της δι­ε­στραμ­μέ­νης με­τάλ­λα­ξης λέ­ξε­ων και εν­νοι­ών, θέ­λει ταυ­τό­χρο­να να κα­μώ­νε­ται την α­φρό­κρε­μα της… φι­λα­λή­θειας και της πο­λι­τι­κής εν­τι­μό­τη­τας!

Ό­λα τού­τα μό­νο έ­νας Πα­παν­δρέ­ου μπο­ρεί να τα εκ­προ­σω­πή­σει με το μπρί­ο που αρ­μό­ζει στο κόμ­μα του «θα δι­ώ­ξου­με τις βά­σεις – ζή­τω οι βά­σεις». Στο κόμ­μα του «έ­ξω α­πό την ΕΟΚ – ζή­τω η ΕΟΚ». Στο κόμ­μα του «κά­τω το ΔΝΤ – ζή­τω το ΔΝΤ»!

Να για­τί – α­κό­μα και τώ­ρα που το σύ­νο­λο του κα­θε­στω­τι­κού πο­λι­τι­κού οι­κο­δο­μή­μα­τος έ­χει «πα­σο­κο­ποι­η­θεί» – εί­ναι ό­χι α­πλώς ω­φέ­λι­μο, αλ­λά και ε­πι­βε­βλη­μέ­νο να εμ­φα­νί­ζε­ται ο κ.Γι­ώρ­γος Πα­παν­δρέ­ου και να μι­λά­ει. Κά­θε μέ­ρα.Τρεις φο­ρές την η­μέ­ρα! Για να μα­θαί­νουν οι νέ­οι. Και να θυ­μούν­ται οι πα­λιοί…”.

enikos.gr