“Ο δεύτερος Προϋπολογισμός της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, όπως και ο πρώτος (του 2016), ενσωματώνει το κόστος που σώρευσε σε βάρος του Λαού, ο Κυβερνητικός τυχοδιωκτισμός, η πολιτική του λαϊκισμού, των ψεμάτων, των απατηλών υποσχέσεων και των αυταπατών”. Επεσήμανε μεταξύ άλλων στην ομιλία του επί του προσχεδίου του προϋπολογισμού, ο ειδικός αγορητής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Γιάννης Κουτσούκος, και συμπλήρωσε ότι:
“Hαναζήτηση «ενός νέου πολιτικού σχεδιασμού» στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, σύμφωνα με την «κομψή» έκφραση της Εισηγητικής Έκθεσης του Προϋπολογισμού 2016, δεν ήταν τίποτα άλλο παρά η πολιτική αποδοχή όσων βλέπουν σήμερα το φώς της δημοσιότητας, δηλαδή για το πως μεταξύ Πούτιν και Ομπάμα παίχτηκε το 2015 από τον κ. Τσίπρα και τους Υπουργούς που καθοδηγούσε, η τύχη της χώρας. Το ερώτημα είναι πότε θα μάθει την αλήθεια ο λαός, γι’ αυτή τη σκοτεινή περίοδο. Συμπεράσματα πάντως έχει βγάλει”.
Επίσης, τόνισε ότι: “Το αποτέλεσμα της περιπέτειας στην οποία η Κυβέρνηση των Τσίπρα – Καμμένου περιέπλεξε τη χώρα, εκτιμάται από διαφόρους οικονομολόγους, εκπροσώπους των θεσμών και ερευνητικά ιδρύματα από 45-86 δις €.”
Ακολουθούν τα βασικά σημεία εισήγησης του Γιάννη Κουτσούκου για το Προσχέδιο Προϋπολογισμού 2017:
– Ο δεύτερος Προϋπολογισμός της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, όπως και ο πρώτος (του 2016), ενσωματώνει το κόστος που σώρευσε σε βάρος του Λαού, ο Κυβερνητικός τυχοδιωκτισμός, η πολιτική του λαϊκισμού, των ψεμάτων, των απατηλών υποσχέσεων και των αυταπατών.
– Hαναζήτηση «ενός νέου πολιτικού σχεδιασμού» στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, σύμφωνα με την «κομψή» έκφραση της Εισηγητικής Έκθεσης του Προϋπολογισμού 2016, δεν ήταν τίποτα άλλο παρά η πολιτική αποδοχή όσων βλέπουν σήμερα το φώς της δημοσιότητας, δηλαδή για το πως μεταξύ Πούτιν και Ομπάμα παίχτηκε το 2015 από τον κ. Τσίπρα και τους Υπουργούς που καθοδηγούσε, η τύχη της χώρας. Το ερώτημα είναι πότε θα μάθει την αλήθεια ο λαός, γι’ αυτή τη σκοτεινή περίοδο. Συμπεράσματα πάντως έχει βγάλει.
– Το 3ο αχρείαστο και επαχθέστερο Μνημόνιο, ως αποτέλεσμα μιας διαπραγματευτικής τακτικής που «έκαιγε τα σπαρτά», έγινε με όρους εθνικής ήττας και είχε ως αποτέλεσμα νέα δυσβάσταχτα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής, ύψους 12,5 δις και πρωτοφανή ταπείνωση της χώρας που εκχώρησε στους δανειστές τον έλεγχο της Δημόσια Περιουσίας για 100 χρόνια.
– Το αποτέλεσμα της περιπέτειας στην οποία η Κυβέρνηση των Τσίπρα – Καμμένου περιέπλεξε τη χώρα, εκτιμάται από διαφόρους οικονομολόγους, εκπροσώπους των θεσμών και ερευνητικά ιδρύματα από 45-86 δις €.
– Όποια μέθοδο και να ακολουθήσει κανείς η ζημιά στην Ελληνική οικονομία μετριέται με την απώλεια του ΑΕΠ για την διετία 2015-2016 κατά 20 δις, εκροή καταθέσεων κατά 40 δις, το κόστος ανακεφαλαιοποίησης των Τραπεζών (απώλεια 25 δις της ανακεφαλαιοποίησης του 2015), επιδείνωση του οικονομικού κλίματος, απώλεια επενδύσεων και το κόστος των μέτρων 12,5 δις του νέου μνημονίου ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ για να επιστρέψουμε μετά από δύο χρόνια εκεί που ήμασταν στο τέλος του 2014.
– Δηλαδή μια διαπραγμάτευση με διαφορά ύψους 2,1 δις το 2014 για να κλείσει το πρόγραμμα (3 δις του ΔΝΤ – 900 εκατ. emailΧαρδούβελη) μετατράπηκε σε ένα τεράστιο – ανυπολόγιστο κόστος και μακροχρόνια δέσμευση της χώρας.
– Παράλληλα, η γενική οπισθοχώρηση της Ελληνικής οικονομίας και η αντίστροφη της δυναμικής που έδιναν τα οικονομικά δεδομένα στο τέλος του 2014, όπως την εκτιμούσαν οι Διεθνείς Οργανισμοί, είχε ως αποτέλεσμα μεταξύ άλλων και την επιδείνωση των όρων εξυπηρέτησης του χρέους και των όρων βιωσιμότητάς του, καθώς σύμφωνα με τη μελέτη του ΔΝΤ (24-5-2016) για την προοπτική της εξυπηρέτησης ως ποσοστό του ΑΕΠ το κόστος εξυπηρέτησης εκτινάχθηκε από 15% στο 60%.
– Σύμφωνα με το προσχέδιο τα δημοσιονομικά μέτρα για το 2017 ανέρχονται στα 3,9 δις από τα οποία 3,104,8 δις στα έσοδα και 871 εκατ. στις δαπάνες (πίνακας 2.7 σελ 47-48)
– Από τα 3,1 δις των εσόδων τα 2,5 δις είναι νέοι φόροι που επιβάλλονται από 1-1-2017 και σύμφωνα με το σχετικό πίνακα αναλύονται ως εξής :
1. Αναμόρφωση Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (μείωση αφορολόγητου, αύξηση συντελεστών κ.λπ) 988,0
2. Αναμόρφωση Συντελεστών και χρονική επέκταση της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης 736,0
3. Αύξηση συντελεστή ΦΠΑ στο 24% 437,0
4. Αναμόρφωση φορολογίας οχημάτων 30,0
5. Φόρος εισοδήματος σε εταιρικά αυτοκίνητα 91,0
6. Αναμόρφωση Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης (ΕΦΚ) ενεργειακών προϊόντων 422,0
7. Αναμόρφωση φορολογίας στα επενδυτικά οχήματα 19,3
8. Τέλος στη συνδρομητική τηλεόραση 25,0
9. Τέλος συνδρομητών σταθερής τηλεφωνίας 54,2
10. Αύξηση συμμετοχής Δημοσίου στα μικτά κέρδη από τυχερά παίγνια 56,8
11. Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης (ΕΦΚ) στο ζύθο 62,0
12. Αύξηση φόρου κατανάλωσης επί των τσιγάρων και του καπνού (συμπεριλαμβανομένων των ηλεκτρονικών τσιγάρων) 142,0
13. Φόρος επί του καφέ 62,0
14. Φορολογικές απαλλαγές από το νέο επενδυτικό νόμο -20,4
Σύνολο 3.104,8
– Τα 871 εκατ. περικοπές δαπανών προκύπτουν από τις νέες περικοπές για το 2017 που αθροίζονται σε 1,745 δις και αφορούν Συντάξεις και Κοινωνικά επιδόματα, αφαιρουμένων των παροχών 871 εκατ. (τα 571 εκατ. για το ΚΕΑ).
– Οι περικοπές αφορούν τις κύριες συντάξεις( νέοι συνταξιούχοι) περικοπές των επικουρικών συντάξεων, περικοπές στις συντάξεις χηρείας, περικοπές στο Εφάπαξ, την δραματική περικοπή του ΕΚΑΣ κατά 569,3 εκατ. τις αυξήσεις εισφορών μισθωτών και συνταξιούχων, ελεύθερων επαγγελματιών κατά 485,5 δις.
– Επομένως, είναι απολύτως φανερό από την ανάλυση των νέων πρόσθετων φόρων και των νέων επιπλέον περικοπών, ότι όχι μόνο δεν ευσταθεί κανένα Κυβερνητικό επιχείρημα για πολιτική αναδιανομής και κοινωνικής δικαιοσύνης, αλλά πρόκειται για μια νέα προσπάθεια εξαπάτησης φτωχών και αδύναμων συμπολιτών μας, αφού το μακρύ χέρι της Κυβέρνησης τους αφαιρεί από την τσέπη με φόρους και περικοπές που αφορούν τα πλατιά λαϊκά στρώματα αθροιστικά 4,849 δις για να τους δώσει πίσω λιγότερα από 900 εκατ.
– Η αδυναμία των πολιτών να ανταποκριθούν στα νέα βάρη, καθώς είναι ήδη εξαντλημένη η φοροδοτική τους ικανότητα, όπως αποδεικνύεται από την αύξηση κατά 16,139 δις (Γενάρης 2015- Σεπτέμβρης 2016) των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο, που ανέρχονται πλέον στα 91,47 δις θα επιδεινωθεί, καθώς μέσω των νέων φόρων αφαιρούνται εισοδήματα από την κατανάλωση, ενώ το σύνολο των ΜΜΕ, των ελεύθερων επαγγελματιών και των αγροτών θα επιβαρυνθεί και από τις πρόσθετες ασφαλιστικές εισφορές.
– Το υπέρογκο πρωτογενές αποτέλεσμα του Σεπτεμβρίου μόνο για πανηγυρισμούς δεν προσφέρεται καθώς προέρχονται από τους πρόσθετους φόρους του 2016 και από την τεχνητή συγκράτηση δαπανών, όπως δείχνουν τα στοιχεία για την αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου προς τους ιδιώτες που ανέρχονται σε 6,89 δις (από 3,77 δις το Δεκέμβριο του 2014). Το φάντασμα του «κόφτη» πλανάται πάνω από την Κυβέρνηση και την αναγκάζει σε μεθοδεύσεις λογιστικού χαρακτήρα και τακτοποιήσεις για να αποφύγει την εφαρμογή του, σε βάρος όμως της πραγματικής οικονομίας που στενάζει από έλλειψη ρευστότητας.
– Με βάση τα παραπάνω, η επίτευξη του στόχου για πρωτογενές αποτέλεσμα το 2016, σύμφωνα με τις προβλέψεις του προσχεδίου, κατά 1.610 δις ή 0,9% του ΑΕΠ είναι αποτέλεσμα επαχθών μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής και μάλιστα υστερεί, καθώς αυτά τα μέτρα για το 2015 – 2016 σωρευτικά ανέρχονται στο ύψος των 7.273 δις (1.541,2 δις το 2015 και 5.732 δις το 2016).
– Ενδιαφέρον πάντως παρουσιάζει η παρατήρηση του Γ.Π.τ.Β. για την απόκλιση μεταξύ των Δημοσιονομικών μέτρων και της απόδοσης τους,(αύξηση των εσόδων και εξοικονόμηση δαπανών), καθώς τα ποσοστά απόκλισης είναι ιδιαίτερα σημαντικά(σελ 11, Έκθεση Γ.Π.τ.Β).Το ερώτημα πρέπει να απαντηθεί από την Κυβέρνηση, καθώς το Προσχέδιο δεν περιλαμβάνει Κωδικούς ανά δαπάνη, ώστε να είναι δυνατή η ανάλυση της προέλευσης των αποκλίσεων.
– Προφανώς, κα το πρωτογενές πλεόνασμα του 2016 δεν έχει καμία σχέση, ούτε με ανάπτυξη, ούτε με πάταξη της φοροδιαφυγής, ούτε με νοικοκύρεμα, το αντίθετο μάλιστα.
– Κατά συνέπεια ο «πρώτος αριστερός» Προϋπολογισμός εκτελείται με καθόλα «αριστερή πολιτική», αφού το σύνολο των πολιτικών που συνάρθρωσε, ως αποτέλεσμα του 3ου Μνημονίου μόνο αριστερές δεν τις λες. Κίβδηλο το «Αριστερό αποτύπωμα»
– Τα ίδια πολιτικά χαρακτηριστικά έχει και ο Προϋπολογισμός του 2017 καθώς το προβλεπόμενο πρωτογενές πλεόνασμα των 4.000,3 δις ή 2,2% του ΑΕΠ προέρχεται από την σωρευτική επίδραση των δημοσιονομικών μέτρων του 2015-2016-2017 της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ των 12,5 δις του 3ου Μνημονίου.
– Συγκεκριμένα το Προσχέδιο προβλέπει σύνολο εσόδων 52.444 δις και δαπανών 56.822 δις.
– Στο σκέλος των εσόδων το Προσχέδιο προβλέπει αύξηση των τακτικών εσόδων κατά 2.098 δις έναντι του Προϋπολογισμού του 2016, από τα οποία 328 εκατ. άμεσοι φόροι και 1.53 δις έμμεσοι φόροι.
– Σε σχέση με τις προβλέψεις για την Εκτέλεση του Προϋπολογισμού του 2016 η προβλεπόμενη αύξηση των φορολογικών εσόδων είναι 1.352 δις.
– Τα συνολικά όμως έσοδα προβλέπονται μειωμένα κατά 1.209 δις, καθώς καταγράφεται η απώλεια των ANFAκατά 1.346 δις (αποτέλεσμα της περήφανης διαπραγμάτευσης), απώλεια Π.Δ.Ε. και εισροών από Ε.Ε. κατά 265 εκατ. €.
– Στο σκέλος των Δαπανών το Προσχέδιο προβλέπει μείωση δαπανών κατά 1.298 δις € έναντι του σχεδίου του 2016 και 1.332 δις € έναντι των εκτιμήσεων για το 2016.
– Η μείωση αυτή προέρχεται, κατά κύριο λόγο, από τις δαπάνες για συντάξεις, ασφάλιση, περίθαλψη και κοινωνική προστασία. Μειωμένοι επίσης, προβλέπονται να είναι οι τόκοι κατά 100 εκατ. (λόγω P.S.I.) και αυξημένο το Εθνικό σκέλος του Π.Δ.Ε. κατά 250 εκατ. ενώ δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη η αύξηση κατά 152 εκατ. € των λειτουργικών δαπανών.
– Είναι επίσης χαρακτηριστικό για τον άδικο χαρακτήρα των φορολογικών μέτρων ότι επιδεινώνεται η σχέση άμεσης και έμμεσης φορολογίας, μετά τη βελτίωση από το 2012 έως το 2015(σελ 11 Έκθεσης Γ.Π.τ.Β).
– Κατά συνέπεια, το successstory της Κυβέρνησης για το 2017 στηρίζεται στο υπεραισιόδοξο σενάριο για ανάπτυξη 2,8% το 2017. Όμως, τα επιμέρους στοιχεία δεν επιτρέπουν αυτή την υπεραισιόδοξη εκτίμηση, καθώς οι προβλέψεις για Ιδιωτική Κατανάλωση με αύξηση 1,8 % Δημόσια Κατανάλωση – 0,3% βρίσκονται πολύ χαμηλά, ενώ το κλίμα στην αγορά, τα λουκέτα και το ύψος της ανεργίας, η χαμηλή ανταγωνιστικότητα, τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια και η έλλειψη ρευστότητας δεν επιτρέπουν αυτή την αισιοδοξία. Ούτε βέβαια αυτή μπορεί να επέλθει από τη μικρή αύξηση του Π.Δ.Ε..
– Τις ίδιες επιφυλάξεις εκφράζει και το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής αναφερόμενο επιπρόσθετα στις υφεσιακές επιδράσεις των προκυκλικών μέτρων, του φορολογικού χαρακτήρα του Προϋπολογισμού του 2017 και στις επιδράσεις της παρατεταμένης λιτότητας και του αισθήματος της κοινωνικής αδικίας.
– Εξάλλου και η ίδια η Εισήγηση του Προσχεδίου αναγνωρίζει τις αβεβαιότητες και τους κινδύνους. Ουσιαστικά πρέπει να «συνωμοτήσει το σύμπαν» για να επιτευχθούν οι στόχοι του Προϋπολογισμού.
– Προφανώς και το υπεραισιόδοξο Κυβερνητικό σενάριο για το 2017, εκτός των οικονομικών δεδομένων και του κλίματος, έχει αντίπαλο τις Κυβερνητικές αμφιθυμίες, την πολιτική αβεβαιότητα, τους Κυβερνητικού τακτικισμούς και την αδυναμία του ετερόκλητου κυβερνητικού σχηματισμού να προσελκύσει επενδύσεις και να αξιοποιήσει ακόμα και αυτή την περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου
– Δυστυχώς η Κυβέρνηση, αφού πρώτα ως αντιπολίτευση υπονόμευσε την πορεία της χώρας, αυτοϋπονομεύθηκε με τις γνωστές αυταπάτες και τώρα είναι δέσμια των όσων συμφώνησε και υπόγραψε ο κ. Τσίπρας.
– Χαρακτηριστικό παράδειγμα, πέρα από την τρέχουσα διαχείριση, αποτελεί το ζήτημα του χρέους, της απομείωσης του και της βιωσιμότητας του. Από το «επαχθές και επονείδιστο» που κόστισε στη χώρα σε αξιοπιστία και δημοσιονομικά περάσαμε στο Υπερταμείο και στην πρωτοφανή δέσμευση της δημόσιας περιουσίας για 100 χρόνια, στη δέσμευση του κ. Τσίπρα για μη περικοπή του χρέους και στην απόφαση του Μαΐου 2016, που ουσιαστικά επαναλαμβάνει τις αποφάσεις του 2012, για περεταίρω βελτίωση των παραμετρικών και των όρων βιωσιμότητας του (που δεν υλοποίησαν, ως όφειλαν, οι εταίροι μας). Δηλαδή, η Κυβέρνηση μόλις ανέλαβε, αντί να αξιοποιήσει την βελτίωση των όρων εξυπηρέτησης του χρέους, ως αποτέλεσμα του P.S.I. και του O.S.I. που τώρα αναγνωρίζει (σελ. 51 του Προσχεδίου) επιδείνωσε τα μεγέθη και κατά συνέπεια τους όρους εξυπηρέτησης του χρέους, παρέδωσε την επιστροφή των κερδών από την διακράτηση των ελληνικών ομολόγων (ANFAs και SMPs).
– Τώρα η διεκδίκηση του «καθαρού διαδρόμου» για το 2018, όπως λέει ο κ. Τσακαλώτος, εντάσσοντας την υπόθεση της διαπραγμάτευσης για το χρέος στους πολιτικούς σχεδιασμούς της Κυβέρνησης, κινδυνεύει να εγκλωβίσει τη χώρα σε νέες περιπέτειες και στο 4ο Μνημόνιο, που ζητά το Δ.Ν.Τ.
– Συμπερασματικά το προσχέδιο του Προϋπολογισμού του 2017, με τα νέα φορολογικά βάρη και περικοπές που περιέχει δεν μπορεί να κάνει κανέναν αισιόδοξο, παρά μόνο τα Κυβερνητικά στελέχη, για την πορεία της Οικονομίας και της χώρας, καθώς δεν υπάρχει κινητήρια δύναμη και έμπνευση που θα ωθούσε τις υγιείς παραγωγικές και κοινωνικές δυνάμεις να συνταχθούν σε ένα σχέδιο μακράς πνοής, εξόδου της χώρας από την κρίση και σταθερού πολιτικού περιβάλλοντος.
– Αυτός ο κρίσιμος συντελεστής απουσιάζει και προφανώς δεν μπορεί να προκύψει από μια λογιστικού χαρακτήρα αντιπαράθεση μεταξύ των δύο μεγαλύτερων κομμάτων που περιορίζονται μόνο στην κατάταξη δαπανών και εσόδων.
– Η διαμόρφωση αυτού του κρίσιμου συντελεστή, από τον οποίο εξαρτάται και η επαναδιαπραγμάτευση του μακροοικονομικού και δημοσιονομικού σχεδιασμού για τη χώρα όπως τον συνομολόγησε ο κ. Τσίπρας, προϋποθέτει να υπερβούμε την λογική του «επισπεύδοντος» κάθε φορά Πρωθυπουργίσιμου, που στο τέλος τους τρώει η κρίση και αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών για τη μετατροπή της πολιτικής του «φύγε εσύ, να έρθω εγώ» σε πολιτική εθνικής συνεννόησης και μακροχρόνιου σχεδίου εξόδου από τα μνημόνια.
Αυτό είναι το σχέδιο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και σε αυτή την κατεύθυνση εργαζόμαστε συστηματικά
