Ο θεσμός της πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης καθόλου δεν έχει σαν στόχο το «άνοιγμα» στο ευρωπαϊκό κοινό των πολιτιστικών πλευρών της συγκεκριμένης πόλης, περιοχής ή χώρας. Αντίθετα στοχεύει στην περιθωριοποίηση του λαϊκού πολιτισμού και της παράδοσης, στην εξαφάνιση της προοδευτικής καλλιτεχνικής δημιουργίας. Δηλαδή από το θεσμό δεν θα έχουμε σαν αποτέλεσμα να μάθουμε το λαϊκό πολιτισμό της Ιταλίας, το κινηματογράφο της Γαλλίας, την εικαστική παράδοση της Ισπανίας ή να μάθουν αυτοί το πολιτισμό της Ελλάδας και της Καλαμάτας αλλά θα γίνει ένα παιχνίδι μάνατζερ που κάτι ψίχουλα ίσως πέσουν και στο δικό μας τραπέζι. Εμείς είμαστε υπέρ του να υπάρχει εναγκαλισμός των λαϊκών πολιτισμών, να μαθαίνουμε για τις άλλες χώρες, να μορφωνόμαστε αλλά κάτι τέτοιο δεν προκύπτει από πουθενά.» Τόνισε στην τοποθέτησή του στο Δημοτικό Συμβούλιο από το Δημήτρη Οικονομάκο κατά την συζήτηση για την διεκδίκηση από την Καλαμάτα.
Συγκεκριμένα ο κ. Οικονομάκος επεσήμανε:
«Η «Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης» είναι ένας αντιδραστικός θεσμός. Είναι ένα από τα εργαλεία ιδεολογικής χειραγώγησης των λαών της Ευρώπης. Είναι χαρακτηριστικό πως από το 1999 δεν επιλέγεται η πολιτιστική απόφαση με ομόφωνη απόφαση των κυβερνήσεων αλλά δόθηκε η δυνατότητα επιλογής σε μια περίεργη ευρωπαϊκή επιτροπή.
Ο θεσμός καθόλου δεν έχει σαν στόχο το «άνοιγμα» στο ευρωπαϊκό κοινό των πολιτιστικών πλευρών της συγκεκριμένης πόλης, περιοχής ή χώρας. Αντίθετα στοχεύει στην περιθωριοποίηση του λαϊκού πολιτισμού και της παράδοσης, στην εξαφάνιση της προοδευτικής καλλιτεχνικής δημιουργίας. Δηλαδή από το θεσμό δεν θα έχουμε σαν αποτέλεσμα να μάθουμε το λαϊκό πολιτισμό της Ιταλίας, το κινηματογράφο της Γαλλίας, την εικαστική παράδοση της Ισπανίας ή να μάθουν αυτοί το πολιτισμό της Ελλάδας και της Καλαμάτας αλλά θα γίνει ένα παιχνίδι μάνατζερ που κάτι ψίχουλα ίσως πέσουν και στο δικό μας τραπέζι. Εμείς είμαστε υπέρ του να υπάρχει εναγκαλισμός των λαϊκών πολιτισμών, να μαθαίνουμε για τις άλλες χώρες, να μορφωνόμαστε αλλά κάτι τέτοιο δεν προκύπτει από πουθενά.
Διεκδικεί λοιπόν η Δημοτική Αρχή τη πολιτιστική Πρωτεύουσα την ίδια ώρα όμως θα πρέπει να προβληματιστεί ο λαός για τα εξής:
Σε μια περίοδο κρίσης και τεράστιων προβλημάτων, με 30% ανεργία, που εκατοντάδες οικογένειες ζουν σε συνθήκες πλήρους εξαθλίωσης και τρέφονται από τα συσσίτια του Δήμου, που η εργατική τάξη ζει σε εργασιακό μεσαίωνα και οι επαγγελματίες βάζουν λουκέτα στα καταστήματά τους στην Αναγνωσταρά , στη Παραλία και στις γειτονιές, την ίδια ώρα ζητάμε να κατασπαταληθούν 250.000 ευρώ μόνο για το γραφείο Υποψηφιότητας (τη προετοιμασία και το γραφειοκρατικό μέρος δηλαδή) χώρια τα μετά που είναι δεκάδες εκατομμύρια ευρώ. Από αυτά δήλωσε ο δήμαρχος πως θα βάλουμε 50000-70000 ευρώ σαν Δήμος και βέβαια κερδισμένοι από την όλη διαδικασία θα βγουν οι εργολάβοι, οι έμποροι της τέχνης, οι ατζέντηδες, οι χορηγοί, οι μεγάλοι τουριστικοί όμιλοι και θα πληρώσει ακριβά το μάρμαρο ο λαός.
Την ίδια ώρα που στη Καλαμάτα η «Ηλέκτρα» παραμένει ερείπιο και δεν υπάρχουν χρήματα να φτιαχτεί, δεν έχουμε δημοτικό κινηματογράφο, στο Πνευματικό κέντρο το κόστος για τις παραστάσεις είναι τεράστιο, οι σχολές της «Φάρις» έχουν πολλά προβλήματα προσωπικού, κτιριακά και υψηλά δίδακτρα, το Μέγαρο Χορού που χρυσοπληρώσαμε τώρα δεν μπορούμε να το λειτουργήσουμε και το πάμε προίκα στο μεγάλο κεφάλαιο, όπως και να λέγεται, το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ. έχει να παρουσιάσει έργο εδώ και χρόνια, τη στέγη μας τη φτιάχνει ο γνωστός Ρώσος μεγιστάνας που τελευταία ξανααπασχολεί τα τοπικά ΜΜΕ. Τα τοπικά σχήματα πολιτισμού που πράγματι παρουσιάζουν σπουδαίο έργο τα βγάζουν πέρα χάρη στον εθελοντισμό των μελών τους.
Επίσης, θα πρέπει να πάρουμε υπόψη μας την προηγούμενη ελληνική εμπειρία: Στη Θεσσαλονίκη το 1997 έγινε ένα τεράστιο πάρτι με πάνω από εκατό δις δραχμές (η συναυλία των U2 στοίχισε γύρω στα 600 εκ. δραχμές). Απασχολήθηκε για χρόνια το
ΔΣ, μπήκαν στη μέση εισαγγελείς , μέχρι και η Ένωση εισαγγελέων και από υποδομές τίποτα. Στη Πάτρα το 2006 κατασπαταλήθηκαν 25 εκατ. Ευρώ και έμειναν ψίχουλα για τη πόλη.
Οι παρατάξεις της μειοψηφίας εμφανίστηκαν βασιλικότεροι του βασιλέως υπερθεματίζοντας σε αρκετά σημεία. Υποστήριζαν μάλιστα το ΔΣ να διαμορφώσει τη θεματολογία της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας κάτι που βεβαίως δεν ισχύει αφού το πλαίσιο της ΕΕ είναι ασφυκτικό και αυτό αποφασίζεται από συγκεκριμένες επιτροπές. Κάνουν ότι δεν βλέπουν την εμπειρία που υπάρχει ότι ο θεσμός όχι μόνο φθίνει συνεχώς τις συνειδήσεις των λαών , αλλά ουσιαστικά η πολιτιστική πρωτεύουσα χρησιμοποιείται για την ευρωπαϊκή πολιτιστική ομογενοποίηση και κυρίως την ισοπέδωση και εξαφάνιση του λαϊκού πολιτισμού, την περιθωριοποίηση προοδευτικής καλλιτεχνικής έκφρασής και δημιουργίας .
Η Δημοτική Αρχή ουσιαστικά εκμεταλλεύεται τον αγνό ενθουσιασμό και την αγάπη του Καλαματιανού για το πολιτισμό και κάτω από μεγαλόπνοες εξαγγελίες πάει να μας μπλέξει σε περίεργα μονοπάτια. Είναι άλλο πράγμα άρτος και θεάματα και άλλο πραγματική βοήθεια και στήριξη του πολιτισμού και των πολλών προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε.
Με βάση τα παραπάνω καταψηφίσαμε τη πρόταση της Δημοτικής Αρχής.»
