Άρθρο του Αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής της ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρη Παπαδημούλη, για την ανάγκη η Ευρωπαϊκή Ένωση να προχωρήσει σε προοδευτικές αλλαγές, φιλοξενεί  η εφημερίδα «Documento».

Σε αυτό ο Δημήτρης Παπαδημούλης σημειώνει ότι «η επιβολή των πολιτικών λιτότητας από τη γερμανική πολιτική ηγεσία, η διαρκής απομάκρυνση από τα αιτήματα της πλειοψηφίας των Ευρωπαίων πολιτών και η πρόσδεση ενός μεγάλου τμήματος της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας στον νεοφιλελεύθερο άξονα, έχουν οδηγήσει στην εφαρμογή μιας σειράς ελλειμματικών και διαλυτικών πολιτικών για την ΕΕ», προσθέτοντας πως «οι πολιτικές αυτές έχουν τροφοδοτήσει την άνοδο της λαϊκιστικής και ξενοφοβικής ακροδεξιάς στην πλειοψηφία των κρατών-μελών της ΕΕ και της Ευρωζώνης και έχουν αποδυναμώσει αισθητά τις πολιτικές συνοχής και κοινωνικής σύγκλισης».

Ο Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τόνισε επίσης ότι «η μετατόπιση ενός σημαντικού τμήματος του ευρωπαϊκού εκλογικού σώματος προς τα δεξιότερα του πολιτικού φάσματος δημιουργεί συνθήκες σύγκρουσης και διαλυτικές τάσεις εντός του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, ξυπνώντας μνήμες της δεκαετίας του 1930», συμπληρώνοντας πως «πρέπει να προωθηθούν πολιτικές για την κοινωνική συνοχή και ανάπτυξη, τον αποτελεσματικό έλεγχο της φοροδιαφυγής και την εμβάθυνση του διαλόγου με τους πολίτες».

Αναφερόμενος στις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο Δημήτρης Παπαδημούλης υπογράμμισε ότι «είναι αδύνατο να επιτευχθούν οι στόχοι που έχουν τεθεί για την κοινωνική ανάπτυξη, την καταπολέμηση των ανισοτήτων και την ενίσχυση της εργασίας μέσα από την εφαρμογή του υπάρχοντος οικονομικού μοντέλου, ειδικά όταν σε πολλά κράτη-μέλη έχουμε υψηλούς δείκτες ανεργίας, φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, από-επένδυση και αναιμική ανάπτυξη», ενώ δεν παρέλειψε να σημειώσει για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πως «περνά σταδιακά και με σταθερό ρυθμό από τη φάση της καλύτερης δυνατής διαχείρισης της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, στη φάση νομοθέτησης προοδευτικών πολιτικών στο εσωτερικό και προώθησης προοδευτικών προτάσεων στο πλαίσιο του διαλόγου που έχει ξεκινήσει για το μέλλον της Ευρώπης».

Για τα Paradise Papers, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρθηκε στο «έλλειμμα πολιτικής βούλησης και στην αδυναμία της Κομισιόν και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου να προωθήσουν έναν αποτελεσματικό μηχανισμό ελέγχου και διαφάνειας», προσθέτοντας πως υπάρχουν «συγκεκριμένες λύσεις και νομοθετικές πρωτοβουλίες που μπορούν να προωθηθούν από τους παραπάνω θεσμούς για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και την προστασία των ‘μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος’ (whistleblowers)».

Τέλος, για την εμβάθυνση του διαλόγου με τους Ευρωπαίους πολίτες, ο Δημήτρης Παπαδημούλης επέμεινε στην ανάγκη ανάπτυξης «μόνιμων καναλιών επικοινωνίας και διαλόγου μεταξύ των πολιτικών και των πολιτών», τονίζοντας πως οι Ευρωπαίοι πολίτες «έχουν να επιλέξουν μεταξύ της συντήρησης και της προόδου», με τις νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις και πολιτικές επιλογές να είναι εκείνες «που μας οδήγησαν στο τέλμα και είναι βέβαιο ότι δεν μπορούν να προσφέρουν μια βιώσιμη, συνολική λύση για το μέλλον».

Ακολουθεί το άρθρο:

Η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται μεγάλες προοδευτικές αλλαγές

Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει συνολικά το ευρωπαϊκό οικοδόμημα είναι πολλές και σύνθετες. Για την αποτελεσματική τους διαχείριση απαιτείται πρωτίστως πολιτική βούληση, αναγνώριση της δεσμευτικότητας των συλλογικών αποφάσεων και της βαθύτατης απογοήτευσης των Ευρωπαίων πολιτών, όπως επίσης και αλλαγή της ευρωπαϊκής πολιτικής ατζέντας και των πολιτικών προτεραιοτήτων.

Η επιβολή των πολιτικών λιτότητας από τη γερμανική πολιτική ηγεσία, η διαρκής απομάκρυνση από τα αιτήματα της πλειοψηφίας των Ευρωπαίων πολιτών, και η πρόσδεση ενός μεγάλου τμήματος της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας στο νεοφιλελεύθερο άξονα, έχουν οδηγήσει στην εφαρμογή μιας σειράς ελλειμματικών και διαλυτικών πολιτικών για την ΕΕ.

Οι πολιτικές αυτές, όπως αναπτύσσονται από τις συντηρητικές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές ηγεσίες, έχουν τροφοδοτήσει την άνοδο της λαϊκιστικής και ξενοφοβικής ακροδεξιάς στην πλειοψηφία των κρατών-μελών της ΕΕ και της Ευρωζώνης, έχουν αποδυναμώσει αισθητά τις πολιτικές συνοχής και κοινωνικής σύγκλισης, εγκλωβίζοντας τις προσπάθειες για ανάδειξη πολιτικών που στοχεύουν στη δίκαιη και βιώσιμη ανάπτυξη.

Η μετατόπιση ενός σημαντικού τμήματος του ευρωπαϊκού εκλογικού σώματος προς τα δεξιότερα του πολιτικού φάσματος δημιουργεί συνθήκες σύγκρουσης και διαλυτικές τάσεις εντός του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, ξυπνώντας μνήμες της δεκαετίας του 1930. Οι τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις σε Γαλλία, Αυστρία και Γερμανία έρχονται να επαληθεύσουν αυτή την εκλογική τάση, να προβληματίσουν ακόμη περισσότερο τις προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις και να διαμορφώσουν τον τρόπο με τον οποίο αυτές οι δυνάμεις οφείλουν να κινηθούν το επόμενο διάστημα, με ορίζοντα τις ευρωεκλογές του 2019.

Κοινωνικές Πολιτικές και Δίκαιη Ανάπτυξη

Οι στόχοι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την κοινωνική ανάπτυξη, την καταπολέμηση των ανισοτήτων και την ενίσχυση της εργασίας, με ορίζοντα το 2020, είναι αδύνατο να επιτευχθούν μέσα από την εφαρμογή του υπάρχοντος οικονομικού μοντέλου. Ειδικά όταν σε πολλά κράτη-μέλη έχουμε υψηλούς δείκτες ανεργίας, φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, από-επένδυση και αναιμική ανάπτυξη.

Η ελληνική κυβέρνηση ξεκίνησε το 2015 μια πολύ μεγάλη προσπάθεια αλλαγής της πολιτικής ατζέντας στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, μέσα σε ένα πλαίσιο δυσμενών πολιτικών συσχετισμών, χτίζοντας σταδιακά συμμαχίες που δεν θα απεγκλώβιζαν μόνο την ίδια τη χώρα από την πολυετή και επώδυνη επιτροπεία, αλλά θα έθεταν και τα θεμέλια ανάδειξης προοδευτικών πολιτικών και συμμαχιών σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Μετά από τρία περίπου χρόνια, παρά τις μεγάλες δυσκολίες, τα λάθη και τις παραλείψεις, η χώρα έχει εισέλθει σε τροχιά ανάμψης και οικονομικής σταθεροποίησης. Η ελληνική κυβέρνηση περνά σταδιακά και με σταθερό ρυθμό από τη φάση της καλύτερης δυνατής διαχείρισης της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, στη φάση νομοθέτησης προοδευτικών πολιτικών στο εσωτερικό, και προώθησης προοδευτικών προτάσεων στο πλαίσιο του διαλόγου που έχει ξεκινήσει για το μέλλον της Ευρώπης. Η μετάβαση αυτή  αποτυπώνεται, μεταξύ άλλων, και μέσα από τις πρωτοβουλίες και τις πολιτικές σύγκλισης που αναπτύσσονται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μεταξύ της Αριστεράς, των Σοσιαλιστών και των Πράσινων, σε σειρά ζητημάτων, όπως είναι οι διεθνείς εμπορικές συμφωνίες, ο ευρωπαϊκός κοινωνικός πυλώνας και η αλλαγή των οικονομικών πολιτικών στην Ευρωζώνη.

Αποτελεσματικός έλεγχος της φοροδιαφυγής

Οι πρόσφατες αποκαλύψεις για τα Paradise Papers αναδεικνύουν για ακόμη μία φορά το έλλειμμα πολιτικής βούλησης και την αδυναμία της Κομισιόν και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου να προωθήσουν έναν αποτελεσματικό μηχανισμό ελέγχου και διαφάνειας που θα καταπολεμά το ζήτημα της φοροδιαφυγής σε επίπεδο ΕΕ.

Υπάρχουν συγκεκριμένες λύσεις και νομοθετικές πρωτοβουλίες που μπορούν να προωθηθούν και αφορούν στην επιβολή κυρώσεων στις πολυεθνικές που δεν δημοσιεύουν τα βασικά οικονομικά τους στοιχεία, στον έλεγχο των διοικητικών υπηρεσιών των φορολογικών παραδείσων, ακόμη και κίνητρα που μπορούν να οδηγήσουν στην εθελοντική αποκάλυψη διαφυγόντων εσόδων, μέσα από τη συνεργασία μεταξύ Κομισιόν και κρατών-μελών.

Εξίσου σημαντική προς αυτή την κατεύθυνση είναι και η ενίσχυση και προστασία τόσο της δημοσιογραφικής έρευνας που ασχολείται με τα θέματα αυτά, όσο και των «μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος» (whistleblowers) που διευκολύνουν τη δημοσιοποίηση περιστατικών τέτοιου είδους. Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχουμε θέσει το θέμα αυτό με ιδιαίτερη επιμονή το τελευταίο διάστημα, ασκώντας πιέσεις προς την Κομισιόν για να προωθήσει συγκεκριμένη, δεσμευτική νομοθετική πρωτοβουλία.

Εμβάθυνση διαλόγου με τους πολίτες

Πολλές έρευνες, ακόμη και από το ίδιο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αναδεικνύουν την απογοήτευση των Ευρωπαίων πολιτών απέναντι στις κοινωνικές και οικονομικές πολιτικές που προωθούνται.

Η ανάπτυξη μόνιμων καναλιών επικοινωνίας και διαλόγου μεταξύ των πολιτικών και των πολιτών είναι απαραίτητο στοιχείο μιας δημοκρατικής κοινωνίας, και είναι αυτό το πεδίο το οποίο θέλουμε να ενισχύσουμε και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η απομόνωση και η περιχαράκωση έχουν αναδείξει ως ψευδεπίγραφη «λύση» για την αμφισβήτηση των ασκούμενων πολιτικών την υποστήριξη ακροδεξιών μορφωμάτων που επιθυμούν τη διάλυση της ΕΕ και την επιστροφή στους εθνικισμούς, όχι την κοινωνική σύγκλιση και την καταπολέμηση των οικονομικών ανισοτήτων.

Απέναντι σε αυτές τις προκλήσεις, το δίπολο «συντήρηση-πρόοδος» νοηματοδοτείται εκ νέου, και διαμορφώνει τις επιλογές που έχουν μπροστά τους οι Ευρωπαίοι πολίτες. Η συντήρηση και οι οπισθοδρομικές και νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις και πολιτικές επιλογές είναι εκείνες που μας οδήγησαν στο τέλμα, και είναι βέβαιο ότι αυτές οι πολιτικές δεν μπορούν να προσφέρουν μια βιώσιμη, συνολική λύση για το μέλλον.