Την πρό­τα­σή του για τη δι­α­γρα­φή με­γά­λου μέ­ρους της ο­νο­μα­στι­κής α­ξί­ας του ελ­λη­νι­κού χρέ­ους, ό­πως συ­νέ­βη για την Γερ­μα­νί­α το 1953, ε­πα­νέ­φε­ρε ο πρό­ε­δρος της Κ.Ο. του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Α­λέ­ξης Τσί­πρας.­..

O Α­λέ­ξης Τσί­πρας μό­λη­σε το Σάβ­βα­το το βρά­δυ στο Βε­ρο­λί­νο, στο Συ­νέ­δριο του κόμ­μα­τος της γερ­μα­νι­κής Α­ρι­στε­ράς (D­ie L­i­n­ke), το ο­ποί­ο και ευ­χα­ρί­στη­σε για την στή­ρι­ξή του στο ζή­τη­μα των πο­λε­μι­κών ε­πα­νορ­θώ­σε­ων και του α­ναγ­κα­στι­κού κα­το­χι­κού δα­νεί­ου. Τό­νι­σε δε ό­τι η υ­πο­ψη­φι­ό­τη­τά του για την προ­ε­δρί­α της Ευ­ρω­πα­ϊ­κής Ε­πι­τρο­πής α­πο­τε­λεί τι­μή τό­σο για τον ί­διο ό­σο και για τον ελ­λη­νι­κό λα­ό που υ­πο­φέ­ρει α­πό την λι­τό­τη­τα.

“Πα­ρά τη τρο­μα­κτι­κή λι­τό­τη­τα, το δη­μό­σιο χρέ­ος της Ελ­λά­δας δεν εί­ναι βι­ώ­σι­μο. Για­τί πο­τέ δεν ή­ταν στό­χος να γί­νει βι­ώ­σι­μο. Στό­χος ή­ταν η ί­δια η λι­τό­τη­τα, οι ι­δι­ω­τι­κο­ποι­ή­σεις και οι νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες με­ταρ­ρυθ­μί­σεις”, δή­λω­σε ο κ. Τσί­πρας και πρό­σθε­σε ό­τι, για να γί­νει βι­ώ­σι­μο, χρει­ά­ζον­ται τολ­μη­ρές πρω­το­βου­λί­ες, “ό­πως η δι­α­γρα­φή με­γά­λου μέ­ρους της ο­νο­μα­στι­κής α­ξί­ας του, ό­πως έ­γι­νε για τη Γερ­μα­νί­α το 1953 – σε μια κο­ρυ­φαί­α στιγ­μή αλ­λη­λεγ­γύ­ης για την Ευ­ρώ­πη”. Ο αρ­χη­γός της Α­ξι­ω­μα­τι­κής Αν­τι­πο­λί­τευ­σης προ­ει­δο­ποί­η­σε πάν­τως ό­τι, αν το χρέ­ος δεν κα­τα­στεί βι­ώ­σι­μο, θα εί­ναι πραγ­μα­τι­κό βά­ρος και α­πει­λή, ό­χι μό­νο για την Ελ­λά­δα, αλ­λά για ό­λη την ευ­ρω­ζώ­νη. “Ό­σοι νο­μί­ζουν ό­τι η υ­περ­χρέ­ω­ση της Ελ­λά­δας και η εκ­κρε­μό­τη­τα της βι­ω­σι­μό­τη­τας τους χρέ­ους της εί­ναι δι­α­πραγ­μα­τευ­τι­κό ό­πλο τους, ας γνω­ρί­ζουν α­πό τώ­ρα ό­τι δεν κρα­τούν ε­ξά­σφαι­ρο, αλ­λά μπού­με­ρανγκ”, δή­λω­σε χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά.

Α­να­φε­ρό­με­νος στις ε­πι­κεί­με­νες ευ­ρω­ε­κλο­γές, ο κ. Τσί­πρας ση­μεί­ω­σε ό­τι τα βλέμ­μα­τα ό­λων εί­ναι και πά­λι στραμ­μέ­να στην Ελ­λά­δα, “αλ­λά αυ­τήν την φο­ρά προ­σβλέ­πουν σε μας με αι­σι­ο­δο­ξί­α”, εί­πε και πρό­σθε­σε: “Α­πό την Ελ­λά­δα ξε­κί­νη­σε ο φαύ­λος και μαύ­ρος κύ­κλος της λι­τό­τη­τας και της κοι­νω­νι­κής α­πελ­πι­σί­ας. Α­πό την Ελ­λά­δα θα ξε­κι­νή­σει τώ­ρα ο νέ­ος κύ­κλος της αλ­λα­γής”. Σε αυ­τή την προ­σπά­θεια, συ­νέ­χι­σε, ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ προ­σβλέ­πει ι­δι­αί­τε­ρα στο γερ­μα­νι­κό λα­ό και το α­δελ­φό κόμ­μα “D­ie L­i­n­ke”, το ο­ποί­ο ο Α­λέ­ξης Τσί­πρας ευ­χα­ρί­στη­σε “για την ει­λι­κρι­νή στή­ρι­ξή του στην ευ­ρω­πα­ϊ­κή εκ­κρε­μό­τη­τα – η­θι­κή και πο­λι­τι­κή – των πο­λε­μι­κών ε­πα­νορ­θώ­σε­ων και ει­δι­κό­τε­ρα του α­ναγ­κα­στι­κού κα­το­χι­κού δα­νεί­ου”. Δεν πρό­κει­ται για δι­με­ρή ελ­λη­νο­γερ­μα­νι­κή δι­α­φο­ρά, ε­πα­νέ­λα­βε ο κ. Τσί­πρας και πρό­σθε­σε: “Εί­ναι ευ­ρω­πα­ϊ­κή εκ­κρε­μό­τη­τα που πρέ­πει να πά­ρει τέ­λος. Και η ε­πί­λυ­σή της θα εί­ναι η­θι­κή δι­καί­ω­ση για ό­λους τους λα­ούς της Ευ­ρώ­πης”.

Σε ό,τι α­φο­ρά την υ­πο­ψη­φι­ό­τη­τά του για την προ­ε­δρί­α της Κο­μι­σιόν, ο αρ­χη­γός του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ έ­κα­νε λό­γο για τι­μή τό­σο για τον ί­διο ό­σο και “για τον ελ­λη­νι­κό λα­ό που υ­πο­φέ­ρει α­πό τη λι­τό­τη­τα, αλ­λά και για ό­λους τους λα­ούς του Νό­του, ό­πως και ό­λης της Ευ­ρώ­πης, που εί­ναι ε­νάν­τια στη λι­τό­τη­τα”.

Ο κ. Τσί­πρας κά­λε­σε ό­λους τους πο­λί­τες που εί­ναι κρι­τι­κοί στην Ευ­ρώ­πη με προ­ο­δευ­τι­κό προ­βλη­μα­τι­σμό “να πά­νε πρώ­τοι στην κάλ­πη” και “να α­πο­δο­κι­μά­σουν πρώ­τοι ε­κεί­νες τις πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις που συ­νέ­βα­λαν στη ση­με­ρι­νή νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη και αν­τι­δη­μο­κρα­τι­κή Ευ­ρώ­πη του φό­βου και των Μνη­μο­νί­ων”. Ε­ξέ­φρα­σε δε την πε­ποί­θη­ση ό­τι η Ευ­ρω­πα­ϊ­κή Α­ρι­στε­ρά “θα μπει σφή­να στην νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη συ­ναί­νε­ση των τρι­ών, θα α­να­δει­χτεί τρί­τη πο­λι­τι­κή δύ­να­μη και θα δι­α­δρα­μα­τί­σει πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρό­λο στις ε­ξε­λί­ξεις”, για να προ­σθέ­σει ό­τι “κά­θε ψή­φος στους Γι­ούν­κερ, Σουλ­τς και Φερ­χόφ­σταντ εί­ναι έ­να πρό­θυ­μο ‘­ναι’, ε­νώ κά­θε ψή­φος που χά­νε­ται με την α­πο­χή, για ο­ποι­ο­δή­πο­τε σε­βα­στό λό­γο, εί­ναι κι αυ­τή έ­να α­να­πάν­τε­χο ‘­ναι’ στη λι­τό­τη­τα” και συ­νέ­χι­σε, λέ­γον­τας ό­τι τώ­ρα μπο­ρεί και πρέ­πει η Ευ­ρώ­πη να στρί­ψει Α­ρι­στε­ρά. “Για­τί ε­κεί­νοι που σή­με­ρα κα­ταγ­γέλ­λουν τον α­κρο­δε­ξιό ευ­ρω­σκε­πτι­κι­σμό, τον ε­θνι­κι­σμό και τον νε­ο­να­ζι­σμό, εί­ναι οι ί­διοι που με την ε­πι­λο­γή των βάρ­βα­ρων μέ­τρων της λι­τό­τη­τας, τον τρο­φο­δό­τη­σαν. Και το μό­νο αν­τί­βα­ρο στον ε­φιά­λτη της α­κρο­δε­ξιάς και της ε­πα­νεμ­φά­νι­σης του φαν­τά­σμα­τος του φα­σι­σμού στην Ευ­ρώ­πη, εί­μα­στε ε­μείς, εί­ναι η Ευ­ρω­πα­ϊ­κή Α­ρι­στε­ρά”, τό­νι­σε ο Α­λέ­ξης Τσί­πρας και δή­λω­σε βέ­βαι­ος για την ε­κλο­γι­κή νί­κη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στις ευ­ρω­ε­κλο­γές. “Μια νί­κη που θα ση­μά­νει το τέ­λος της κυ­βέρ­νη­σης Σα­μα­ρά και την αρ­χή του τέ­λους της λι­τό­τη­τας σε ό­λη την Ευ­ρώ­πη”, α­νέ­φε­ρε και συ­νέ­χι­σε: “Η α­γα­πη­μέ­νη κυ­βέρ­νη­ση της Μέρ­κελ, η κυ­βέρ­νη­ση Σα­μα­ρά, σε λί­γες μέ­ρες θα έ­χει χά­σει τη δε­δη­λω­μέ­νη στο λα­ό. Και λυ­πά­μαι που θα το πω ε­δώ στο Βε­ρο­λί­νο και θα το α­κού­σει η Καγ­κε­λά­ριος και θα στε­να­χω­ρη­θεί. Δε θα αρ­γή­σει πο­λύ η ώ­ρα που α­πέ­ναν­τί της θα έ­χει μια κυ­βέρ­νη­ση της Α­ρι­στε­ράς. Μια κυ­βέρ­νη­ση που σας υ­πό­σχο­μαι θα δι­α­πραγ­μα­τευ­τεί μα­ζί της και για δι­κό σας λο­γα­ρια­σμό. Για­τί οι δι­κές μας δι­α­φο­ρές με την κυ­ρί­α Μέρ­κελ δεν έ­χουν ε­θνι­κό, αλ­λά τα­ξι­κό, πο­λι­τι­κό και κοι­νω­νι­κό πρό­ση­μο. Και ο τερ­μα­τι­σμός της στρα­τη­γι­κής της λι­τό­τη­τας στον Νό­το θα εί­ναι το πιο αι­σι­ό­δο­ξο μή­νυ­μα για τους ερ­γα­ζό­με­νους στο Βορ­ρά. Ό­τι θα στα­μα­τή­σει η υ­πο­τί­μη­ση της ερ­γα­τι­κής τους δύ­να­μης. Ό­τι θα προ­στα­τευ­θούν τα δι­και­ώ­μα­τά τους”. Δή­λω­σε μά­λι­στα ό­τι το δί­λημ­μα σε αυ­τές τις ε­κλο­γές εί­ναι ξε­κά­θα­ρο για τους πο­λί­τες της Ευ­ρώ­πης: “Ή με την Ευ­ρώ­πη των λα­ών ή με την Ευ­ρώ­πη των τρα­πε­ζι­τών. Ή με τη λι­τό­τη­τα που σκο­τώ­νει την Ευ­ρώ­πη ή με τη Δη­μο­κρα­τί­α και την αλ­λη­λεγ­γύ­η που ε­νώ­νει την Ευ­ρώ­πη. Ή με την Ευ­ρω­πα­ϊ­κή Α­ρι­στε­ρά ή με την κυ­ρί­α Μέρ­κελ”.

Α­να­φε­ρό­με­νος στην κρί­ση της Ου­κρα­νί­ας, ο Αρ­χη­γός του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ έ­κα­νε λό­γο για φα­σι­στι­κά στοι­χεί­α στην κυ­βέρ­νη­ση, τα ο­ποί­α δεν εί­ναι δυ­να­τόν να γί­νον­ται α­πο­δε­κτά και α­νέ­δει­ξε την α­νάγ­κη η Ευ­ρώ­πη να α­παι­τή­σει αυ­τά τα στοι­χεί­α να α­πο­μα­κρυν­θούν προ­κει­μέ­νου να α­πο­κα­τα­στα­θεί η ει­ρή­νη στη χώ­ρα.

Πη­γή: ΑΜΠΕ