Την α­πό­λυ­τη θέ­ση της για την α­πο­τρο­πή κα­τα­στρο­φής των χη­μι­κών της Συ­ρί­ας στο θα­λάσ­σιο χώ­ρο της Με­σο­γεί­ου ε­ξέ­φρα­σε η Πε­ρι­φέ­ρεια Πε­λο­πον­νή­σου, ό­πως δι­α­τυ­πώ­θη­κε στην α­πό­φα­ση του Πε­ρι­φε­ρεια­κού Συμ­βου­λί­ου Πε­λο­πον­νή­σου, την ο­ποί­α ει­ση­γή­θη­κε η Θε­μα­τι­κή Αν­τι­πε­ρι­φε­ρειά­ρχης κα Κων­σταν­τί­να Νι­κο­λά­κου, θέ­τον­τας σει­ρά κρί­σι­μων πο­λι­τι­κών, πε­ρι­βαλ­λον­τι­κών και νο­μι­κών ζη­τη­μά­των.

Α­ξί­ζει να ση­μει­ω­θεί, ό­πως α­να­κοι­νώ­θη­κε στο Πε­ρι­φε­ρεια­κό Συμ­βού­λιο, η πο­λι­τι­κή πρω­το­βου­λί­α του Πε­ρι­φε­ρειά­ρχη Πε­λο­πον­νή­σου Πέ­τρου Τα­τού­λη να ε­νώ­σει τις δυ­νά­μεις της η Πε­ρι­φέ­ρεια Πε­λο­πον­νή­σου με την Πε­ρι­φέ­ρεια Κρή­της. «Ε­ξαρ­χής πα­ρα­κο­λου­θού­με το θέ­μα πο­λύ προ­σε­κτι­κά και βρι­σκό­μα­στε σε συ­νεν­νό­η­ση με τον Πε­ρι­φε­ρειά­ρχη Κρή­της κ. Αρ­να­ου­τά­κη ώ­στε να συν­το­νί­σου­με τις ε­νέρ­γει­ές μας ε­νάν­τια στην κα­τα­στρο­φή των χη­μι­κών της Συ­ρί­ας στις θά­λασ­σες μας».

Στην α­πό­φα­ση το­νί­ζε­ται ι­δι­αί­τε­ρα ό­τι «η κλει­στή θά­λασ­σα της Με­σο­γεί­ου, νό­τια της Πε­λο­πον­νή­σου και βο­ρει­ο­δυ­τι­κά της Κρή­της, αν­τεν­δεί­κνυ­ται α­πό­λυ­τα για τη σχε­δι­α­ζό­με­νη δι­α­δι­κα­σί­α υ­δρό­λυ­σης των χη­μι­κών και ε­νέ­χει ση­μαν­τι­κούς πε­ρι­βαλ­λον­τι­κούς κιν­δύ­νους για έ­να σπου­δαί­ο οι­κο­σύ­στη­μα. Εί­ναι σο­βα­ρός πλέ­ον ο κίν­δυ­νος ό­τι τα α­πο­τε­λέ­σμα­τα της υ­δρό­λυ­σης, τα κα­τά­λοι­πα ή ι­ζή­μα­τά της θα κα­τα­λή­ξουν στο θα­λάσ­σιο πε­ρι­βάλ­λον έ­στω και αν η  δι­α­βε­βαί­ω­ση εί­ναι ό­τι θα με­τα­φερ­θούν κά­που για α­σφα­λή δι­ά­θε­ση».

Σε άλ­λο ση­μεί­ο η α­πό­φα­ση του Πε­ρι­φε­ρεια­κού Συμ­βου­λί­ου α­να­φέ­ρει ό­τι «η κα­τα­στρο­φή των χη­μι­κών ό­πλων της Συ­ρί­ας σε δι­ε­θνή ύ­δα­τα της α­να­το­λι­κής Με­σο­γεί­ου και ι­δί­ως στην Ελ­λη­νι­κή Α­ΟΖ, σε θα­λάσ­σιο χώ­ρο δη­λα­δή της Ε.Ε., θέ­τει σει­ρά κρί­σι­μων πο­λι­τι­κών, πε­ρι­βαλ­λον­τι­κών και νο­μι­κών ζη­τη­μά­των. Ά­πο­ψή μας εί­ναι ό­τι η δι­α­χεί­ρι­ση των χη­μι­κών και εν γέ­νει ό­πλων πρέ­πει να γί­νε­ται στον τό­πο που εν­το­πί­ζον­ται ή ε­πι­κου­ρι­κά στον τό­πο της πα­ρα­γω­γής τους» και θέ­τει ως κρί­σι­μους πα­ρά­γον­τες την αρ­χή της εγ­γύ­τη­τας, την αρ­χή «ο ρυ­παί­νων πλη­ρώ­νει», αλ­λά και την αρ­χή της ευ­θύ­νης του πα­ρα­γω­γού τους, σύμ­φω­να με την ο­ποί­α ε­πι­βάλ­λε­ται η δι­α­χεί­ρι­σή τους εί­τε στη Συ­ρί­α εί­τε στη χώ­ρα α­πό την ο­ποί­α πα­ρά­νο­μα έ­χουν ε­ξα­χθεί.

Στην α­πό­φα­ση γί­νε­ται ε­πί­σης α­να­φο­ρά στη Σύμ­βα­ση της Βαρ­κε­λώ­νης, για την προ­στα­σί­α της Με­σο­γεί­ου, η ο­ποί­α πα­ρα­βι­ά­ζε­ται, κα­θώς και ό­τι μπο­ρεί η δι­α­χεί­ρι­σή τους να γί­νε­ται υ­πό την αι­γί­δα των Η­νω­μέ­νων Ε­θνών, δεν συ­νε­πά­γε­ται ω­στό­σο ό­τι θα πρέ­πει να πα­ρα­καμ­φθούν οι κα­νό­νες του δι­ε­θνούς και ευ­ρω­πα­ϊ­κού πε­ρι­βαλ­λον­τι­κού δι­καί­ου.

Η α­πό­φα­ση κα­τα­λή­γει «η προ­στα­σί­α του θα­λάσ­σιου πε­ρι­βάλ­λον­τός μας α­πο­τε­λεί α­ναμ­φί­βο­λα προ­τε­ραι­ό­τη­τά μας και σε κα­μί­α πε­ρί­πτω­ση δεν θα ε­πι­τρέ­ψου­με πρά­ξεις ή πα­ρα­λεί­ψεις που μπο­ρούν να το θέ­σουν σε αμ­φι­σβή­τη­ση. Συ­νε­χί­ζου­με να πι­έ­ζου­με προς κά­θε κα­τεύ­θυν­ση, ώ­στε να υ­πάρ­ξει και ε­πί­ση­μη ε­νη­μέ­ρω­ση για τις λε­πτο­μέ­ρει­ες και τις εν­δε­χό­με­νες συ­νέ­πει­ες μιας τέ­τοι­ας ε­νέρ­γειας. Α­να­μέ­νου­με κά­θε εμ­πλε­κό­με­νο μέ­ρος σε ε­θνι­κό και Ευ­ρω­πα­ϊ­κό ε­πί­πε­δο να τα­χθεί στο πλευ­ρό μας ξε­κά­θα­ρα και α­πο­φα­σι­στι­κά. Σε μια δύ­σκο­λη πε­ρί­ο­δο για τη χώ­ρα ο­φεί­λου­με να ε­νώ­σου­με τις δυ­νά­μεις μας και να α­πο­δεί­ξου­με την α­πο­φα­σι­στι­κό­τη­τά μας, να προ­α­σπί­σου­με το φυ­σι­κό μας πε­ρι­βάλ­λον, αλ­λά και τη δι­εκ­δι­κη­τι­κό­τη­τά μας για έ­να κα­λύ­τε­ρο μέλ­λον για τους πο­λί­τες και τον τό­πο».