“Το χρέος της γενιάς μου μέσα από το Ευρωκοινοβούλιο”

Εί­ναι νέ­ος και ε­πι­στή­μο­νας με στό­χους για το Ευ­ρω­κοι­νο­βού­λιο. Ε­κεί θέ­λει να πα­λέ­ψει για τη γε­νιά του, την ο­ποί­α οι προ­η­γού­με­νες γε­νι­ές την θε­ω­ρούν ” χα­μέ­νη”. Με στα­ρά­τες κου­βέν­τες, α­πορ­ρί­πτον­τας την…ξύ­λι­νη γλώσ­σα της “υ­παρ­κτής” πο­λι­τι­κής, το­νί­ζει πως εί­ναι α­νάγ­κη για την πα­τρί­δα και τους πο­λί­τες η εν­δυ­νά­μω­ση της Κεν­τρο­α­ρι­στε­ράς.

Υ­πο­γραμ­μί­ζει πως εί­ναι χρέ­ος της νέ­ας γε­νιάς μέ­σα α­πό την α­να­γέν­νη­ση της Κεν­τρο­α­ρι­στε­ράς να ΗΤΤΗΘΕΙ ο Λα­ϊ­κι­σμός που εκ­φρά­ζει ο ΣΥΡΙΖΑ, ε­νώ ταυ­τό­χρο­να υ­πο­στη­ρί­ζει πως πρέ­πει να υ­ψω­θεί η άρ­νη­ση και το ΟΧΙ, στη συν­τή­ρη­ση, στη γρα­φει­ο­κρα­τί­α, στην α­τολ­μί­α και α­δε­ξι­ό­τη­τα της Νέ­ας Δη­μο­κρα­τί­ας!

Ακολουθεί η συνέντευξή που μας παραχώρησε στην farenews με ιδιαίτερη χαρά:

Αρ­κε­τοί υ­πο­στη­ρί­ζουν πως η Ε­λιά- Δη­μο­κρα­τι­κή Πα­ρά­τα­ξη δεν εί­ναι κά­τι νέ­ο αλ­λά το ΠΑΣΟΚ με νέ­ο ό­νο­μα. Τι λέ­τε για αυ­τό;

Το ΠΑΣΟΚ για αρ­κε­τά χρό­νια ε­ξέ­φρα­ζε πολ­λά τμή­μα­τα της ελ­λη­νι­κής κοι­νω­νί­ας και της πο­λι­τι­κής, που συ­νυ­πήρ­χαν υ­πό την ί­δια σκέ­πη. Σας θυ­μί­ζω πως το 2009 κέρ­δι­σε τις ε­κλο­γές με πο­σο­στό κον­τά στο 45%. Η Δη­μο­κρα­τι­κή Πα­ρά­τα­ξη που με­τά τη Με­τα­πο­λί­τευ­ση εκ­φρά­στη­κε α­πό το ΠΑΣΟΚ, βρί­σκε­ται σή­με­ρα σε πα­ρακ­μή για­τί δι­α­χει­ρί­στη­κε μό­νη της την οι­κο­νο­μι­κή κρί­ση, ε­νώ οι άλ­λοι δη­μα­γω­γού­σαν, προ­πη­λά­κι­ζαν, ορ­γά­νω­ναν τα Ζάπ­πεια και πα­ρα­σκεύ­α­ζαν τα νέ­α μείγ­μα­τα, χω­ρίς ό­πως α­πο­δει­κνύ­ε­ται να εί­χαν στο μυα­λό τους κά­τι χρή­σι­μο και δι­α­φο­ρε­τι­κό. Στή­θη­καν στις δη­μο­τι­κές ε­κλο­γές τα δή­θεν αν­τι­μνη­μο­νια­κά μέ­τω­πα και ήλ­θαν οι ε­κλο­γές του 2012 που ο­δή­γη­σαν την Πα­ρά­τα­ξή μας σε συν­τρι­βή. Και η ε­κλο­γι­κή συν­τρι­βή ο­δή­γη­σε σε έλ­λει­ψη αλ­λη­λο-α­νο­χής, σε αυ­στη­ρο­ποί­η­ση των α­πό­ψε­ων του κα­θε­νός μας, και τε­λι­κά σε χω­ρι­στές πο­ρεί­ες. Ήλ­θε ό­μως σή­με­ρα η ώ­ρα να ξα­να­δώ­σου­με τις μά­χες α­πό το ί­διο χα­ρά­κω­μα. Ήλ­θε η ώ­ρα να ε­νώ­σου­με τις δυ­νά­μεις μας. Ι­δρύ­σα­με την ΕΛΙΑ και ε­νώ­σα­με δυ­νά­μεις, α­ξι­ο­ποι­ών­τας κι έ­να κα­λό που έ­φε­ρε το κα­κό του κα­τα­κερ­μα­τι­σμού: τη συ­νεύ­ρε­ση του κα­θε­νός μας χω­ρι­στά με πολ­λούς νέ­ους αν­θρώ­πους. Εί­τε νέ­ους στην η­λι­κί­α, εί­τε νέ­ους στην πο­λι­τι­κή α­νε­ξαρ­τή­τως η­λι­κί­ας.

 Ποι­ος εί­ναι ο στό­χος σας για τις ε­κλο­γές του Μα­ΐ­ου;

Δεν εί­μα­στε αι­θε­ρο­βά­μο­νες. Γνω­ρί­ζου­με τις δυ­σκο­λί­ες. Τώ­ρα ο­φεί­λου­με να δώ­σου­με μια σκλη­ρή μά­χη για την ύ­παρ­ξη του χώ­ρου. Θε­ω­ρού­με πως τον χώ­ρο της κεν­τρο­α­ρι­στε­ράς τον έ­χει α­νάγ­κη η πα­τρί­δα τον έ­χουν α­νάγ­κη οι πο­λί­τες. Θα α­γω­νι­στού­με λοι­πόν ώ­στε να α­να­συγ­κρο­τη­θεί ο χώ­ρος που θα  εκ­φρά­σει τη με­σαί­α τά­ξη, την τά­ξη που έ­χει πλη­γεί πε­ρισ­σό­τε­ρο α­πό την κρί­ση.

Η Ε­λιά που α­νή­κει ι­δε­ο­λο­γι­κά;

Ε­πι­δι­ώ­κου­με να κα­λύ­ψου­με το χώ­ρο με­τα­ξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ.  Ο ΣΥΡΙΖΑ εί­ναι το κόμ­μα του λα­ϊ­κι­σμού. Χρέ­ος ει­δι­κά της δι­κής μου γε­νιάς εί­ναι να πα­λέ­ψου­με ο λα­ϊ­κι­σμός να ητ­τη­θεί στην αν­τι­πο­λί­τευ­ση, για να μην βλά­ψει τη χώ­ρα και τους πο­λί­τες. Με το λα­ϊ­κι­σμό, τη δη­μα­γω­γί­α και τη σκό­πι­μη α­σά­φεια δεν έ­χου­με κα­μί­α σχέ­ση. Δεν έ­χου­με κοι­νά πο­λι­τι­κά σύ­νο­ρα. Τον λα­ϊ­κι­σμό σή­με­ρα ε­νι­σχύ­ουν η λα­ϊ­κή ορ­γή, αλ­λά και οι πο­λι­τι­κοί ο­πορ­του­νι­στές, οι ω­φε­λη­μέ­νοι της με­τα­πο­λί­τευ­σης που μό­λις ήρ­θαν τα δύ­σκο­λα πή­γαν στον ΣΥΡΙΖΑ και οι ο­ποί­οι εί­μαι σί­γου­ρος πως μό­λις κου­νη­θεί η βάρ­κα του ΣΥΡΙΖΑ θα τον εγ­κα­τα­λεί­ψουν α­μέ­σως. Το κόμ­μα αυ­τό ο­ρί­ζει το αν­τί­θε­τό μας. Έ­τσι το κα­τα­λα­βαί­νου­με και έ­τσι ο­ρί­ζου­με με πο­λι­τι­κή ά­νε­ση τις πο­λι­τι­κές και τη στρα­τη­γι­κή μας. Λέ­με ό­χι στο λα­ϊ­κι­σμό του ΣΥΡΙΖΑ και των υ­πο­λοί­πων αλ­λά λέ­με ό­χι και στη συν­τή­ρη­ση, την υ­πο­τα­γή στη γρα­φει­ο­κρα­τί­α, την α­να­δί­πλω­ση μπρός στα κα­τε­στη­μέ­να, την α­τολ­μί­α και την α­δε­ξι­ό­τη­τα της Νέ­ας Δη­μο­κρα­τί­ας. Αυ­τά τα δύ­ο ό­χι ο­ρί­ζουν το χώ­ρο μας.

Ποι­α εί­ναι η βα­σι­κή σας θέ­ση για την Ευ­ρώ­πη.

Εί­μα­στε Έλ­λη­νες στην Ε­νω­μέ­νη Ευ­ρώ­πη και την Ευ­ρω­ζώ­νη. Στρα­τευ­ό­μα­στε για τη δη­μι­ουρ­γί­α της πο­λι­τι­κής έ­νω­σης, για τη δη­μι­ουρ­γί­α της Ο­μο­σπον­δια­κής Ευ­ρώ­πης. Η Ευ­ρω­πα­ϊ­κή Έ­νω­ση, ό­πως εί­ναι σή­με­ρα, α­πο­δεί­χτη­κε α­δύ­να­μη να αν­τι­με­τω­πί­σει την κρί­ση. Η ε­κρη­κτι­κή κα­τά­στα­ση στη Με­σό­γει­ο, αλ­λά και η α­νάγ­κη να ε­λεγ­χθεί η α­συ­δο­σί­α της πλα­νη­τι­κής χρη­μα­το­πι­στω­τι­κής α­γο­ράς, ε­πι­βάλ­λουν την πο­λι­τι­κή έ­νω­ση της Ευ­ρώ­πης. Η συγ­κυ­ρί­α α­νέ­δει­ξε τις εγ­γε­νείς α­δυ­να­μί­ες, θε­σμι­κές και πο­λι­τι­κές, του ση­με­ρι­νού οι­κο­δο­μή­μα­τος της Ευ­ρω­πα­ϊ­κής Έ­νω­σης και ο­δη­γεί σε μια νέ­α «με­γά­λη δι­α­πραγ­μά­τευ­ση», τους ό­ρους της ο­ποί­ας προ­σπα­θεί να ε­πι­βάλ­λει η συν­τη­ρη­τι­κή πο­λι­τι­κή πλει­ο­ψη­φί­α, πα­ρα­βι­ά­ζον­τας κά­θε θε­σμι­κή-συλ­λο­γι­κή Ε­νω­σια­κή δι­α­δι­κα­σί­α.

Η κα­τά­στα­ση αυ­τή ε­πι­φέ­ρει σο­βα­ρά ρήγ­μα­τα στην έ­στω και λει­ψή δη­μο­κρα­τι­κή ορ­γά­νω­ση και συλ­λο­γι­κή λει­τουρ­γί­α της Ευ­ρω­πα­ϊ­κής Έ­νω­σης, ε­πι­βάλ­λον­τας κα­νό­νες «ι­σχύ­ος» και ό­χι δη­μο­κρα­τι­κής αν­τι­πα­ρά­θε­σης, στη λή­ψη των Ε­νω­σια­κών α­πο­φά­σε­ων. Ε­μείς οι ευ­ρω­παί­οι σο­σι­α­λι­στές θα α­γω­νι­στού­με για να ξα­να­γί­νουν οι λί­γοι εν­το­λο­δό­χοι των πολ­λών.

Για­τί να ψη­φί­σου­με ε­λιά, για­τί να ψη­φί­σου­με ε­σάς;

Για­τί ήρ­θε η ώ­ρα να πι­στέ­ψου­με στους νέ­ους αν­θρώ­πους. N­α τους φέ­ρου­με στην πο­λι­τι­κή και να τους α­φή­σου­με να μας κα­θο­δη­γή­σουν στη νέ­α ε­πο­χή. Ε­μείς οι νέ­οι πο­λι­τι­κοί έ­χου­με α­να­λά­βει να λύ­σου­με το πιο ου­σι­α­στι­κό και ση­μαν­τι­κό πρό­βλη­μα της γε­νιάς μας. Να α­νοί­ξου­με νέ­ους δρό­μους για τους αν­θρώ­πους που η οι­κο­νο­μι­κή κρί­ση έ­φε­ρε σε α­δι­έ­ξο­δο. Να βο­η­θή­σου­με και να εμ­πνεύ­σου­με τη λε­γό­με­νη και ως “χα­μέ­νη γε­νιά”, η ο­ποί­α πλήτ­τε­ται με πο­σο­στά α­νερ­γί­ας που ξε­περ­νούν το 50% στις νέ­ες η­λι­κί­ες, και να τη με­τα­τρέ­ψου­με στην ε­πό­με­νη γε­νιά των πε­τυ­χη­μέ­νων ε­πι­χει­ρη­μα­τι­ών.

 Βιογραφικό

Ο Ευ­θύ­μης Καρ­δά­ρας γεν­νή­θη­κε το 1981 και με­γά­λω­σε στην Α­θή­να με κα­τα­γω­γή α­πό την Ι­τέ­α Φω­κί­δας. Πτυ­χι­ού­χος του τμή­μα­τος Πο­λι­τι­κής Ε­πι­στή­μης και Ι­στο­ρί­ας του Παν­τεί­ου Πα­νε­πι­στή­μιου και κά­το­χος με­τα­πτυ­χια­κού δι­πλώ­μα­τος στην πο­λι­τι­κή ε­πι­κοι­νω­νί­α α­πό το Πα­νε­πι­στή­μιο City του Λον­δί­νου. Ερ­γά­ζε­ται στον χώ­ρο της πο­λι­τι­κής ε­πι­κοι­νω­νί­ας.