Η αιρετή Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση πρέπει να βρει δικιά της περπατησιά.

staurianopoulos theodoros.pngΤου Θό­δω­ρου Σταυ­ρι­α­νό­που­λου*

Η με­γα­λύ­τε­ρη με­ταρ­ρύθ­μι­ση των τε­λευ­ταί­ων ε­τών στη χώ­ρα μας ή­ταν ο Καλ­λι­κρά­της και η δη­μι­ουρ­γί­α της αι­ρε­τής Πε­ρι­φε­ρεια­κής Δι­οί­κη­σης. Τώ­ρα οι Πε­ρι­φε­ρεια­κές Δι­οι­κή­σεις σε αυ­τήν την δύ­σκο­λη οι­κο­νο­μι­κή συγ­κυ­ρί­α που δι­έρ­χε­ται η χώ­ρα μέ­νουν ά­φραγ­κες. Πρέ­πει ό­μως να βρε­θεί τρό­πος να ξε­πε­ρά­σουν την κρα­τι­κο­δί­αι­τη οι­κο­νο­μι­κή τους αυ­το­τέ­λεια και να βγά­λουν δι­κά τους φτε­ρά α­νά­πτυ­ξης.

        Ο θε­σμός της αι­ρε­τής Πε­ρι­φε­ρεια­κής Αυ­το­δι­οί­κη­σης πολ­λές δε­κα­ε­τί­ες α­πο­τε­λεί τον βα­σι­κό πυ­λώ­να δι­οί­κη­σης σε χώ­ρες της Ευ­ρώ­πης. Στη χώ­ρα μας η αι­ρε­τή Πε­ρι­φε­ρεια­κή Αυ­το­δι­οί­κη­ση αν και α­πο­τε­λού­σε αί­τη­μα δε­κα­ε­τι­ών μό­λις πρό­σφα­τα α­πο­τέ­λε­σε με το νό­μο 3852  την ε­πο­νο­μα­ζό­με­νη αρ­χι­τε­κτο­νι­κή Καλ­λι­κρά­τη το νέ­ο μον­τέ­λο δι­άρ­θρω­σης της Δι­οί­κη­σης. Η ταυ­τό­χρο­νη ό­μως δη­μι­ουρ­γί­α της Γ.Γ. Α­πο­κεν­τρω­μέ­νης Δι­οί­κη­σης έ­δει­ξε ό­τι πά­λι η Κεν­τρι­κή ε­ξου­σί­α δεν θέ­λει να α­πο­κεν­τρώ­σει ό­σο θα έ­πρε­πε την δι­οί­κη­ση του Κρά­τους. Έ­δει­ξε ό­τι δεν θέ­λει να α­πεμ­πο­λή­σει τον έ­λεγ­χο της δι­οι­κη­τι­κής α­πό­φα­σης. Δη­μι­ουρ­γών­τας έ­τσι μί­α σύγ­χυ­ση στον πο­λί­τη.

Για να μπο­ρέ­σει η πε­ρι­φε­ρεια­κή αυ­το­δι­οί­κη­ση να α­ξι­ο­ποι­ή­σει τα συγ­κρι­τι­κά της πλε­ο­νε­κτή­μα­τα θα πρέ­πει πριν α­πό ό­λα να θε­με­λι­ώ­σει την οι­κο­νο­μι­κή και την πο­λι­τι­κή της «αυ­το­νο­μί­α». Η πε­ρι­φέ­ρεια με τον νέ­ο θε­σμό δι­οί­κη­σης πρέ­πει να πά­ρει αυ­τό που της α­νή­κει α­πό τους φό­ρους πρέ­πει να πά­ρει αυ­τά που της α­νή­κουν α­πό το Α­θη­νο­κεν­τρι­κό κρά­τος. Σε αν­τί­θε­τη πε­ρί­πτω­ση θα βρε­θεί σε φθί­νου­σα ο­ρια­κή χρη­σι­μό­τη­τα.

Δυ­στυ­χώς ό­μως οι ση­με­ρι­νές πο­λι­τι­κές ε­ξε­λί­ξεις μέ­σω των συ­νε­χό­με­νων πε­ρι­κο­πών των δα­πα­νών ο­δη­γούν και τους δύ­ο βαθ­μούς της Αυ­το­δι­οί­κη­σης στην πτώ­χευ­ση και στην α­να­πο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα. Ο­δη­γούν την Αυ­το­δι­οί­κη­ση α­πό το «πάρ­τη» που γι­νό­ταν ε­πί σει­ρά ε­τών με τους δι­πλούς και τρι­πλούς μι­σθούς των αι­ρε­τών στην ε­ξα­θλί­ω­ση.

Οι μο­να­δι­κοί που θα α­σχο­λούν­ται σε λί­γο με την Αυ­το­δι­οί­κη­ση θα εί­ναι «τα τζά­κια», «οι τη­λε­κα­τευ­θυ­νό­με­νοι» και «οι έ­χον­τες και κα­τέ­χον­τες». Η ε­να­σχό­λη­σή τους με αυ­τήν θα α­μεί­βε­ται με αν­τα­πο­δο­τι­κά ο­φέ­λη άλ­λης μορ­φής. Εί­ναι δυ­να­τόν έ­νας πε­ρι­φε­ρεια­κός σύμ­βου­λος αν δεν παίρ­νει ού­τε τα ο­δοι­πο­ρι­κά του να έ­χει υ­γι­ή κί­νη­τρα ε­να­σχό­λη­σης με τα κοι­νά; Κά­τι άλ­λο φυ­σι­κά θα έ­χει στο πί­σω μέ­ρος του μυα­λού του ως κί­νη­τρο.

Οι Αι­ρε­τές Πε­ρι­φε­ρεια­κές Αυ­το­δι­οι­κή­σεις πρέ­πει να λει­τουρ­γή­σουν αν­τα­γω­νι­στι­κά ως «κρα­τί­δια» που θα πα­ρέ­χουν φο­ρο­λο­γι­κές και α­να­πτυ­ξια­κές δι­ευ­κο­λύν­σεις στον πο­λί­τη και τον ε­πεν­δυ­τή δί­νον­τας έ­τσι κί­νη­τρα εγ­κα­τά­στα­σης στον τό­πο της. Σί­γου­ρα βρι­σκό­μα­στε πο­λύ κον­τά στην δι­α­μόρ­φω­ση ε­νός και­νούρ­γιου πλη­θυ­σμια­κού το­πί­ου που θα προ­κύ­ψει μέ­σα α­πό μια νέ­α ε­σω­τε­ρι­κή με­τα­νά­στευ­ση του ελ­λη­νι­κού πλη­θυ­σμού λό­γω των πα­ρε­χό­με­νων Δη­μο­σί­ων Α­γα­θών και Υ­πη­ρε­σι­ών. Η δύ­σκο­λη οι­κο­νο­μι­κή κα­τά­στα­ση που βι­ώ­νου­με έ­χει ε­ξα­ναγ­κά­σει σε με­τα­κί­νη­ση προς το ε­ξω­τε­ρι­κό νέ­ους αν­θρώ­πους αλ­λά και ε­πεν­δυ­τές. Αυ­τό θα συμ­βεί σύν­το­μα και με­τα­ξύ Πε­ρι­φε­ρει­ών με στό­χο την κα­λύ­τε­ρη ι­κα­νο­ποί­η­ση των α­ναγ­κών τους.

Ο  T­i­e­b­o­ut θε­ω­ρεί ό­τι ό­πως στη λα­ϊ­κή α­γο­ρά, η νοι­κο­κυ­ρά πριν προ­βεί σε ο­ποι­α­δή­πο­τε α­γο­ρά τρι­γυρ­νά­ει ό­λους τους πάγ­κους κά­νον­τας μί­α μι­κρή έ­ρευ­να α­γο­ράς, έ­τσι και ο δη­μό­της, πριν χω­ρο­θε­τή­σει το νοι­κο­κυ­ριό του ή ο ε­πεν­δυ­τής την ε­πέν­δυ­ση του, έ­χει τη δυ­να­τό­τη­τα να α­να­ζη­τή­σει και να α­πο­κα­λύ­ψει τον κα­λύ­τε­ρο, συν­δυα­σμό προ­σφε­ρό­με­νων Το­πι­κών Δη­μό­σι­ων Υ­πη­ρε­σι­ών και κό­στους. Με τον τρό­πο αυ­τό, ο πο­λί­της εκ­φρά­ζει τις προ­τι­μή­σεις του ή κα­λύ­τε­ρα ε­πι­λέ­γει τον συν­δυα­σμό ε­κεί­νον που του ται­ριά­ζει. Η ψη­φο­φο­ρί­α αυ­τή ό­μως δεν γί­νε­ται κά­θε τέσ­σε­ρα χρό­νια, αν­τί­θε­τα, πραγ­μα­το­ποι­εί­ται με τη με­τα­κί­νη­ση του. Για το λό­γο αυ­τό, η συγ­κε­κρι­μέ­νη θε­ω­ρί­α ο­νο­μά­στη­κε “ψη­φο­φο­ρί­α με τα πό­δια”.

Η κά­θε Πε­ρι­φε­ρεια­κή Αυ­το­δι­οί­κη­ση θα πρέ­πει να δι­α­μορ­φώ­σει το δι­κό της α­να­πτυ­ξια­κό και αυ­το­δι­οι­κη­τι­κό προ­φίλ και να α­να­δεί­ξει τα συγ­κρι­τι­κά της πλε­ο­νε­κτή­μα­τα. Το ση­μαν­τι­κό­τε­ρο πο­λι­τι­κό πλε­ο­νέ­κτη­μα της α­πο­κεν­τρω­μέ­νης Αυ­το­δι­οί­κη­σης εί­ναι ό­τι η ε­ξου­σί­α πλη­σιά­ζει πε­ρισ­σό­τε­ρο στον λα­ό.

ΥΓ.1 Στους πε­ρι­φε­ρεια­κούς συμ­βού­λους α­φ’ ε­νός κα­λό εί­ναι να α­να­τε­θούν θε­μα­τι­κές αρ­μο­δι­ό­τη­τες και α­φ’ ε­ταί­ρου να εκ­φρά­ζουν δη­μό­σια την ά­πο­ψή τους για ε­πί­και­ρα θέ­μα­τα. Έ­τσι θα εί­ναι πιο χρή­σι­μοι στην κοι­νω­νί­α α­πό το να κά­νουν πολ­λές φο­ρές τις «γλά­στρες» στο Πε­ρι­φε­ρεια­κό Συμ­βού­λιο.

ΥΓ.2 Η δι­α­μαρ­τυ­ρί­α και η δι­εκ­δί­κη­ση για να έ­χει προ­στι­θέ­με­νη α­ξί­α θα πρέ­πει να δι­α­θέ­τει α­να­πτυ­ξια­κό ο­ρί­ζον­τα και αν­τα­πο­δο­τι­κά ο­φέ­λη. Δι­α­μαρ­τυ­ρί­α και δι­εκ­δί­κη­ση παν­τού και για ό­λα πρέ­πει να τε­λει­ώ­σει.

*Μα­θη­μα­τι­κός – Πε­ρι­φε­ρεια­κός Σύμ­βου­λος