Γράφει ο Γιάννης Λάσκαρης
Τοποθέτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο –Γνωμοδότηση για Καλαμάτα – Ριζόμυλος»
Σήμερα καλούμαστε να αποφανθούμε και να προτείνουμε βελτιώσεις πάνω στη Μελέτη που έρχεται από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και όχι από το Υπουργείο Υποδομών. Κάπως πιεστικά, με το δίλλημα ναι ή όχι στον δρόμο όπως κάποιοι που ζουν πέρα του Δήμου μας και το έχουν θέσει έτσι ακριβώς και φαντάζει να έχουν δίκιο εμείς σήμερα καλούμαστε να γνωμοδοτήσουμε.
Από την ανάληψη των καθηκόντων μας και μετά τις εκλογές δεν έγινε άμεσα διαβούλευση με φορείς της πόλης, τους κατοίκους και δεν δρομολογήθηκε τίποτα από μηδενική βάση όπως είχαν δοθεί προεκλογικά υποσχέσεις.
Προτάσεις και ενστάσεις θα μπορούσαν να έχουν διατυπωθεί εδώ και πολύ καιρό ενώ με διαπαραταξιακή συνεννόηση θα μπορούσαμε σήμερα να προτείνουμε ομόφωνα βελτιώσεις και όχι να καταψηφισθεί υποκριτικά και έντεχνα η μελέτη. Σιωπήσαμε την ώρα που μεγάλο μέρος της τοπικής κοινωνίας και κυρίως οι επιχειρηματίες αγωνιούν για τις εξελίξεις. Αγωνία υπάρχει όμως και για τα χωριά που θίγονται άμεσα αλλά και τν ενδοχώρα του Δήμου όπου η νέα χάραξη θα διαταράξει τις σχέσεις τους με την μητρόπολη του Δήμου τη Μεσσήνη. Η χάραξη που έχουμε πέρα των σημείων των κόμβων δεν δίνουν προσβάσεις.
Αφού δεν κατορθώσαμε να κάνουμε την πόλη προορισμό και δεν έχουμε θέσει υψηλούς στόχους για αυτό (θυμίζω προτάσεις για Δημοπρατήρια Αγροτικών Προϊόντων-Ενεργοποίηση Εφυους Γεωργίας-Δημιουργία Αγροτικού ΚΕΚ, αξιοποίηση του αεροδρομίου της Τριόδου, Μετατροπή του πάρκου της πόλης σε βοτανικό κήπο και διαμόρφωση σε μια πράσινη φιλική πόλη κ.λπ.) που από καιρό έχω προτείνει, οδηγούμαστε λοιπόν στην κατεύθυνση να καταθέσουμε προτάσεις που δεν θα αποκόπτουν την πόλη από την νέα χάραξη.
Συμπυκνωμένα και λόγο χρόνου καταθέτω πως πρέπει να εξετασθεί το θέμα των κόμβων και να διατηρηθεί ο υφιστάμενος στην είσοδο της πόλης και να επιμείνουμε στο να γίνουν βελτιώσεις επί της Εθνάρχου Μακαρίου άρα και να διατηρηθεί εκμεταλλευόμενοι στο ΣΒΑΚ που θα εξασφαλίσει τον σεβασμό στον πεζό και τα ελαφριά μέσα μεταφοράς άρα και την ασφαλή διέλευση. Να γίνουν βελτιώσεις στον υφιστάμενο δρόμο μέχρι τον Ριζόμυλο κάτι που θα επιφέρει και χαμηλό κόστος για απαλλοτριώσεις. Παραμένει μέλημα μας η προσέγγιση με ασφάλεια της πόλης με το παραλιακό μέτωπο ενώ πρέπει να εξετασθεί παράλληλα η σχέση και αξιοποίηση του τρένου με τον υφιστάμενο δρόμο και το κέντρο της πόλης.
Η Μεσσήνη λοιπόν δε λέει όχι στον δρόμο αλλά όπως και η Καλαμάτα λέει ναι και διεκδικεί το μέλλον της. Με τον δρόμο έπαιξαν προεκλογικά-εγώ προσωπικά όχι. Δεν συμμετέχω στην ψηφοφορία για την πρόταση της δημοτικής αρχής των 11 προτάσεων για αλλαγές που θα μπορούσε να έχει κατατεθεί συζητηθεί και να αναλυθεί μήνες πριν, δεν ανταποκρίνεται καμία μορφή εντυπωσιασμού στο ήθος μου αλλά και επειδή στους συμπολίτες μου θέλω να μιλώ με ειλικρίνεια και όχι με πολιτικές ευελιξίες. Αφιερώνω λοιπόν σε αυτούς τους πολίτες που βρίσκονται στο δύσκολο στάδιο της αναμονής μιας μεγάλης απόφασης που θα αλλάξει το ρου της πόλης και του Δήμου τους παρακάτω στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου: «Στου καιρού τα ρέματα-των τρανών τα ψέματα-οι μικροί και ο τρόμος τους και ο κομμένος δρόμος τους-Στου καιρού τα ρέματα με τα μασκαρέματα.
Ο Γιάννης Λάσκαρης είναι ανεξάρτητος δημοτικός σύμβουλος/γραμματέας Δ.Σ. Μεσσήνης
