Στο Συ­νέ­δριο για τη Χαρ­το­γρά­φη­ση και Α­ξι­ο­λό­γη­ση των Οι­κο­συ­στη­μά­των και των Υ­πη­ρε­σι­ών τους (M­a­p­p­i­ng a­nd A­s­s­e­s­s­m­e­nt of E­c­o­s­y­s­t­e­ms a­nd t­h­e­ir S­e­r­v­i­c­es – M­A­ES), που δι­ορ­γα­νώ­θη­κε α­πό την Ευ­ρω­πα­ϊ­κή Ε­πι­τρο­πή στις Βρυ­ξέλ­λες, συμ­με­τεί­χε η Γε­νι­κή Γραμ­μα­τέ­ας Υ­ΠΕ­ΚΑ Νάν­τια Γι­αν­να­κο­πού­λου ως εκ­πρό­σω­πος της Ελ­λη­νι­κής Προ­ε­δρί­ας.

Στην το­πο­θέ­τη­σή της στη Συ­ζή­τη­ση Στρογ­γυ­λής Τρα­πέ­ζης υ­ψη­λού ε­πι­πέ­δου και στην κεν­τρι­κή ο­μι­λί­α της στο κλεί­σι­μο του Συ­νε­δρί­ου, η κα. Γι­αν­να­κο­πού­λου εί­πε, με­τα­ξύ άλ­λων:

«Με δε­δο­μέ­νη τη χρο­νι­κή συγ­κυ­ρί­α των Ευ­ρω­ε­κλο­γών, θα ή­θε­λα να ε­πι­ση­μά­νω την πο­λι­τι­κή ση­μα­σί­α των θε­μά­των ε­πί τά­πη­τος. Οι πα­ρού­σες πο­λι­τι­κές της Ευ­ρω­πα­ϊ­κής Έ­νω­σης, οι ο­ποί­ες έ­χουν α­να­πτυ­χθεί στο πλαί­σιο της Στρα­τη­γι­κής E­U­2­0­20, που έ­χει ε­πι­κρα­τή­σει ως η κυ­ρί­αρ­χη ευ­ρω­πα­ϊ­κή στρα­τη­γι­κή, ε­πι­κεν­τρώ­νον­ται στην οι­κο­νο­μί­α αν­τί για την πε­ρισ­σό­τε­ρο ο­λι­στι­κή προ­σέγ­γι­ση της βι­ώ­σι­μης α­νά­πτυ­ξης.

Στη θε­ω­ρί­α, η Στρα­τη­γι­κή E­U­2­0­20 έ­χει ως στό­χο την α­νά­πτυ­ξη και τη δη­μι­ουρ­γί­α θέ­σε­ων ερ­γα­σί­ας, ό­μως στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα ε­πι­κεν­τρώ­νε­ται σε μέ­τρα λι­τό­τη­τας με σκο­πό τη μεί­ω­ση των ε­θνι­κών χρε­ών και την αν­τι­με­τώ­πι­ση οι­κο­νο­μι­κών και δη­μο­σι­ο­νο­μι­κών προ­κλή­σε­ων.

Α­ναμ­φί­βο­λα, αυ­τα α­πο­τε­λούν ση­μαν­τι­κά προ­βλή­μα­τα για αρ­κε­τά Κρά­τη-Μέ­λη. Ό­μως εί­ναι προ­φα­νές ό­τι η λύ­ση για την οι­κο­νο­μι­κή κρί­ση δεν θα μπο­ρού­σε να έ­χει βα­σι­στεί στα ί­δια συ­στα­τι­κά με την α­πο­τυ­χη­μέ­νη στρα­τη­γι­κής της Λι­σα­βό­νας. Η στρα­τη­γι­κή E­U­2­0­20 έ­χει α­με­λή­σει τό­σο την κοι­νω­νι­κή, ό­σο και την πε­ρι­βαλ­λον­τι­κή δι­ά­στα­ση. Α­φή­σα­με την οι­κο­νο­μί­α, ό­πως α­πο­τυ­πώ­νε­ται στο Α­ΕΠ, να γί­νει ο πρω­ταρ­χι­κός σκο­πός, αν­τί για το μέ­σο.

Η Ευ­ρώ­πη δεν μπο­ρεί να ξε­πε­ρά­σει την πα­ρού­σα κρί­ση με πα­ρα­δο­σια­κές λύ­σεις. Το συμ­βα­τι­κό μον­τέ­λο α­νά­πτυ­ξης έ­χει α­πο­τύ­χει και πρέ­πει να αν­τι­κα­τα­στα­θεί α­πό έ­να νέ­ο, στο ο­ποί­ο η ευ­η­με­ρί­α των πο­λι­τών θα εί­ναι το ε­πί­κεν­τρο των πο­λι­τι­κών, και ό­χι η οι­κο­νο­μι­κή α­νά­πτυ­ξη κα­θε­αυ­τή.

Ο R­o­b­e­rt F. K­e­n­n­e­dy κά­πο­τε εί­πε ό­τι «το Α­κα­θά­ρι­στο Ε­θνι­κό Προ­ϊ­όν μιας χώ­ρας με­τρά­ει τα πάν­τα ε­κτός α­πό αυ­τά που δί­νουν α­ξί­α στη ζω­ή μας». Εί­ναι ε­πι­τέ­λους και­ρός να αν­τι­κα­τα­στή­σου­με το Α­ΕΠ ως μέ­τρο της ε­πι­τυ­χί­ας μας, με πιο ο­λι­στι­κούς δεί­κτες, που θα λαμ­βά­νουν υ­πό­ψη άλ­λες πο­λύ ση­μαν­τι­κές πα­ρα­μέ­τρους, ό­πως η κα­τα­νο­μή του πλού­του και η κοι­νω­νι­κή συ­νο­χή, η ε­ξάν­τλη­ση των φυ­σι­κών πό­ρων, ο ε­λεύ­θε­ρος χρό­νος, η ποι­ό­τη­τα του πε­ρι­βάλ­λον­τος κλπ.

Στην δι­α­δι­κα­σί­α της αν­τι­με­τώ­πι­σης των οι­κο­νο­μι­κών και δη­μο­σι­ο­νο­μι­κών προ­κλή­σε­ων, ε­μείς βλέ­που­με την ευ­και­ρί­α να προ­τά­ξου­με το ζή­τη­μα της βι­ω­σι­μό­τη­τας και της α­πο­δο­τι­κό­τη­τας των πό­ρων, που συν­δέ­ον­ται με τα οι­κο­συ­στή­μα­τα και τις υ­πη­ρε­σί­ες τους. Αν η φύ­ση α­να­γνω­ρι­στεί ως μέ­ρος του ε­θνι­κού και Ευ­ρω­πα­ϊ­κού κε­φα­λαί­ου, θα μπο­ρού­με να έ­χου­με μια δι­α­φο­ρε­τι­κή ει­κό­να των δυ­να­το­τή­των της κά­θε χώ­ρας.

Αυ­τό α­κρι­βώς εί­ναι που κα­θι­στά τό­σο ση­μαν­τι­κή τη συ­ζή­τη­ση για τη χαρ­το­γρά­φη­ση και α­ξι­ο­λό­γη­ση των οι­κο­συ­στη­μά­των και των υ­πη­ρε­σι­ών τους (M­A­ES), η ο­ποί­α έ­χει αρ­χί­σει να α­να­γνω­ρί­ζε­ται και να υι­ο­θε­τεί­ται σε πολ­λά ε­πί­πε­δα στην κοι­νω­νί­α.

Υ­πάρ­χουν πολ­λά πα­ρα­δείγ­μα­τα χρή­σης του M­A­ES για την στή­ρι­ξη πιο α­πο­τε­λε­σμα­τι­κών πο­λι­τι­κών, που πε­ρι­λαμ­βά­νουν συ­στη­μα­τι­κή λο­γι­στι­κή του φυ­σι­κού κε­φα­λαί­ου. Ε­μείς, τα Κρά­τη-Μέ­λη, εί­μα­στε στον πυ­ρή­να της ε­φαρ­μο­γής του M­A­ES. Έ­χου­με την ευ­θύ­νη της δι­α­σφά­λι­σης ό­τι θα ε­φαρ­μο­στεί τό­σο σε ε­θνι­κό ό­σο και σε πε­ρι­φε­ρεια­κό και το­πι­κό ε­πί­πε­δο. Αυ­τό που λεί­πει εί­ναι κοι­νές με­θο­δο­λο­γί­ες και ερ­γα­λεί­α προ­κει­μέ­νου να α­ξι­ο­λο­γή­σου­με τη σχέ­ση φύ­σης και οι­κο­συ­στη­μά­των με την ευ­η­με­ρί­α του αν­θρώ­που.

Η στή­ρι­ξη και βο­ή­θεια της Ευ­ρω­πα­ϊ­κής Ε­πι­τρο­πής στην προ­σπά­θεια αυ­τή εί­ναι ση­μαν­τι­κή και α­πα­ραί­τη­τη. Για να εν­σω­μα­τω­θεί συ­στη­μα­τι­κά και ου­σι­α­στι­κά στη δι­α­μόρ­φω­ση πο­λι­τι­κών, πρέ­πει να συμ­βάλ­λου­με στην ευ­αι­σθη­το­ποί­η­ση του πο­λι­τι­κού κό­σμου ως προς την α­ξί­α και τις δυ­να­τό­τη­τες που μπο­ρεί να μας προ­σφέ­ρει η χαρ­το­γρά­φη­ση και α­ξι­ο­λό­γη­ση των υ­πη­ρε­σι­ών των οι­κο­συ­στη­μά­των. Για το σκο­πό αυ­τό, η Ελ­λη­νι­κή Προ­ε­δρί­α κα­λω­σο­ρί­ζει την ευ­και­ρί­α μιας πα­ρου­σί­α­σης α­πό την Ε­πι­τρο­πή των συμ­πε­ρα­σμά­των του Συ­νε­δρί­ου, με α­φορ­μή το Συμ­βού­λιο Πε­ρι­βάλ­λον­τος στις 12 Ι­ου­νί­ου.»

Κλεί­νον­τας, η Νάν­τια Γι­αν­να­κο­πού­λου ε­πε­σή­μα­νε ό­τι «α­πό την πρω­το­βου­λί­α M­A­ES α­πορ­ρέ­ει έ­να σα­φές πο­λι­τι­κό μή­νυ­μα: η μέ­τρη­ση της ευ­η­με­ρί­ας μας πρέ­πει να πε­ρι­λαμ­βά­νει δεί­κτες και στα­τι­στι­κά στοι­χεί­α για την υ­γεί­α των οι­κο­συ­στη­μά­των μας».