Οι παρεμβάσεις Ντόρας Μπακογιάννη και Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στο πολιτικό θρίλερ της προεδρικής εκλογής, η υπαναχώρηση Σαμαρά, οι μνήμες του 1993…
Η μαρξιστική ρήση είναι γνωστή: η ιστορία επαναλαμβάνεται ως τραγωδία. Πόσο μάλλον αν συμβαίνει από την ανάποδη, θα συμπλήρωνε κάποιος, βλέποντας το παιχνίδι που παίζεται τις τελευταίες μέρες, μετά την κυβερνητική “χαμηλή πτήση” στην πρώτη ψηφοφορία για εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.
Από την πρώτη στιγμή το επιτελείο Σαμαρά εξέπεμπε τη “γραμμή”: καθαρές λύσεις, ή εκλέγεται Πρόεδρος ο Σταύρος Δήμας ή πηγαίνουμε σε εκλογές. Μάλιστα στην εκπορευόμενη από τον ίδιο τον Αντώνη Σαμαρά “γραμμή”, έσπευσε να συνταχθεί ο Κώστας Καραμανλής, τονίζοντας σε συνομιλητές του πως οποιαδήποτε άλλη λύση θα διαιώνιζε το πολιτικό πρόβλημα στη χώρα.
Αλλά… Υπάρχει κι ένα αλλά. Πριν καν στεγνώσει το μελάνι της πρώτης ψηφοφορίας, η Ντόρα Μπακογιάννη από το περιστύλιο της Βουλής, έσπευσε να ζητήσει “πολιτικές πρωτοβουλίες”, θυμίζοντας σε πολλούς την “έφοδο” Βενιζέλου στο Ζάππειο, για να αμφισβητήσει τον τότε πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου.
Η κυρία Μπακογιάννη απέφυγε να προσδιορίσει εκείνη τη στιγμή τις πρωτοβουλίες που εννοούσε, λίγες ώρες αργότερα όμως σε συνέντευξή της ήταν σαφέστερη: “Επιδίωξη ενός «πλαισίου ευρύτατης συναίνεσης» που θα περιλαμβάνει εκλογή του Προέδρου Δημοκρατίας και συμφωνία για εκλογές το φθινόπωρο, κάπου εκεί, μετά την τουριστική περίοδο”. Η ίδια μάλιστα έκανε ένα βήμα παραπάνω, αφήνοντας ανοικτό το ενδεχόμενο απόσυρσης της υποψηφιότητας Δήμα, απαντώντας στην σχετική ερώτηση: “Δεν είναι θέμα προσώπου, αλλά εκλογών. Χρησιμοποιούν το δικαίωμα που τους δίνει το Σύνταγμα και προτάσσουν το αίτημα για εκλογές έναντι της συναινετικής διαδικασίας που προτείνει το Σύνταγμα για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας”. Το ποιοί το προτάσσουν, έμεινε στον αέρα…
Σήμερα, ο Αντώνης Σαμαράς ήρθε να κάνει ένα βήμα πίσω κι ένα ακόμη μεγαλύτερο βήμα πιο κοντά στην θέση της κυρίας Μπακογιάννη: Απηύθυνε προσκλητήριο συναίνεσης για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και υποσχόμενος εκλογές στο τέλος του 2015. Το εάν σε αυτήν κίνηση έπαιξε ρόλο – και σε ποιό βαθμό – η παρέμβαση της Ντόρας θα το δείξει η εγγύς ιστορία…
Στις εξελίξεις όμως έσπευσε να πλασαριστεί και ο πατέρας της κυρίας Μπακογιάννη και επίτιμος Πρόεδρος της ΝΔ, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, καλώντας στο γραφείο του τον Πρόεδρο των ΑΝ.ΕΛ., Πάνο Καμμένο. Λίγο αργότερα σε γραπτή του ανακοίνωση σημείωνε: “Πρόωρες εκλογές, που θα οφείλονταν στην αδυναμία της Βουλής να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας, θα οδηγούσαν την χώρα σε περιπέτεια, με τελικό αποτέλεσμα να βρεθούμε εκτός της ζώνης του ευρώ. Στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα επιβάλλεται να αναζητηθούν ευρύτερες, κατά το δυνατόν, συναινέσεις”.
Όποιος βλέπει ομοιότητες με τις δηλώσεις της κυρίας Μπακογιάννη, ορθώς το πράττει. Όποιος επίσης βλέπει τεράστια απόσταση από την αρχική “γραμμή Σαμαρά” περί καθαρών λύσεων, παραβιάζει ανοικτές θύρες. Κι επίσης και εδώ η… εγγύς ιστορία θα δείξει τον βαθμό επιρροής της παρέμβασης του επιτίμου.
Εκείνο που δεν είναι ακόμη σαφές, είναι η τελική στόχευση της οικογένειας Μητσοτάκη. Για τους παροικούντες της νεοδημοκρατικής Ιερουσαλήμ πάντως, περνούν σχεδόν αντανακλαστικά από το μυαλό κάποιες ιδέες περί “εκδίκησης”: Είτε της θορυβώδους πτώσης της κυβέρνησης Μητσοτάκη το 1993, είτε ακόμη-ακόμη και του πρόσφατου ορισμού επιτρόπου, όπου ο Δ. Αβραμόπουλος “έφαγε” στο νήμα την Ντόρα Μπακογιάννη. Οι ίδιοι παροικούντες συμπληρώνουν με νόημα τα περί εκδίκησης: επιβεβαιώνεται πως είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο…
thetoc.gr
