Γράφει ο Θόδωρος Γαλανόπουλος

Αν κάτι ήταν όντως ενθαρρυντικό από τη διαδικασία της εκλογής ηγέτη στην κεντροαριστερά ήταν η προσέλευση του κόσμου! Γιατί πήγε όλος αυτός ο κόσμος; Για να επιβεβαιώσει τη δεδομένη υπεροχή της κυρίας Γεννηματά; Μπορεί και για αυτό! Περισσότερο όμως πήγε για να δείξει την αντίθεσή του και τη διαμαρτυρία του, τη δυσφορία του, σε μία κυβέρνηση της δήθεν αριστεράς, των παχιών λόγων αλλά και του μεγάλου συμβιβασμού και της υποταγής, διανθισμένα όλα αυτά με αριστερή και υπεροπτική μπουρδολογία…

Αυτοί που πήγαν να ψηφίσουν ήθελαν να δείξουν ότι είναι εδώ, ότι χρειάζονται κάτι διαφορετικό, έστω και μέσα από μία αναπαλαίωση προσώπων αν θέλετε, δείχνοντας επίσης και λιγάκι την ενοχή τους για όλους αυτούς που κουβάλησαν τα τελευταία χρόνια με την ψήφο τους στην κυβέρνηση… Φαίνεται να δημιουργείται μία νέα κεντροαριστερή γωνία, που τουλάχιστον απέχει πολύ από τις υπερβολές της παρούσας κυβέρνησης και της μεταμφιέσεις της, όπου τη μία μέρα είναι αριστερή την άλλη είναι δεξιά και την άλλη αναρχική διαμαρτυρόμενη φράξια… Φυσικά και αρκετοί ψάχνουν στέγη να στεγαστούν και στασίδι να πιάσουν για την επόμενη μέρα…. Αλλά αυτά πάντα θα γίνονται σε μία χώρα που δεν έχει αποβάλλει ποτέ από το νου της, το βόλεμα σε συνδυασμό με την εξουσία.. Η διαδικασία της εκλογής φυσικά και δεν μου άρεσε. Τόσοι πολλοί υποψήφιοι για ένα αναμενόμενο αποτέλεσμα, θα μπορούσε κάποιος να το πει και στημένο! Όμως σημασία έχει η παρουσία του ψηφοφόρου που δείχνει ότι η παντοδυναμία της σιωπής και της ύπνωσης που σερβίρει αυτή η κυβέρνηση, και την αποδέχονταν σε μεγάλο βαθμό ο Έλληνας ,άρχισε να σπάει και να κάνει και κρότο…Ας δούμε μέχρι που θα ακουστεί …Ας το δούμε…