Η ΤΕ Με­σην­νί­ας του ΚΚΕ κα­λεί ό­λο το λα­ό της Κα­λα­μά­τας να συμ­με­τά­σχει στη με­γά­λη α­περ­για­κή συγ­κέν­τρω­ση της Πρω­το­μα­γιάς, με το ΠΑΜΕ και τα τα­ξι­κά συν­δι­κά­τα, την Πέμ­πτη 1η Μά­η στις 10:00 πμ στην πλα­τεί­α 23ης Μαρ­τί­ου.

Στην α­να­κοί­νω­σή του το ΠΑΜΕ το­νί­ζει τα ε­ξής:

«Η 1η Μά­η εί­ναι η μέ­ρα που η παγ­κό­σμια ερ­γα­τι­κή τά­ξη τι­μά α­γω­νι­στι­κά τους νε­κρούς ερ­γά­τες του Σι­κά­γο, τους η­ρω­ι­κούς α­γώ­νες και τις κα­τα­κτή­σεις του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος στην τα­ξι­κή πά­λη με το κε­φά­λαι­ο και τα εγ­κλή­μα­τα του ιμ­πε­ρι­α­λι­σμού, δι­α­τρα­νώ­νον­τας την α­πό­φα­ση της να συ­νε­χί­σει ως το τέ­λος, ως τη νί­κη.

Α­πο­τε­λεί σύμ­βο­λο στον α­γώ­να των ερ­γα­ζό­με­νων για την κα­τάρ­γη­ση της εκ­με­τάλ­λευ­σης αν­θρώ­που α­πό άν­θρω­πο.

Ο αι­μα­το­βαμ­μέ­νος Μά­ης του 1886 και η α­νε­πα­νά­λη­πτη θυ­σί­α των ερ­γα­τών του Σι­κά­γο α­πο­τε­λεί ο­δη­γό για το σή­με­ρα και τις νέ­ες μά­χες που θα α­κο­λου­θή­σουν, εμ­πνέ­ει τους λα­ούς για τις μελ­λον­τι­κές η­ρω­ι­κές σε­λί­δες που θα γρα­φτούν.

Η 1η Μά­η μας κα­λεί, να προ­ω­θή­σου­με α­κό­μα πιο α­πο­φα­σι­στι­κά την ε­νό­τη­τα της τά­ξης μας, για την α­να­σύν­τα­ξη του ερ­γα­τι­κού-λα­ϊ­κού κι­νή­μα­τος, να ορ­γα­νώ­σου­με τη δι­κή μας αν­τε­πί­θε­ση. Να δη­μι­ουρ­γή­σου­με τους ό­ρους για την α­να­τρο­πή της ση­με­ρι­νής κα­τά­στα­σης.

Κόν­τρα στον νέ­ο και τον πα­λιό κυ­βερ­νη­τι­κό-ερ­γο­δο­τι­κό συν­δι­κα­λι­σμό

Το ΠΑΜΕ στέλ­νει ε­νω­τι­κό μή­νυ­μα προς ό­λους τους ερ­γα­ζό­με­νους και τις συν­δι­κα­λι­στι­κές ορ­γα­νώ­σεις. Σας κα­λού­με να πά­ρε­τε την υ­πό­θε­ση της υ­πε­ρά­σπι­σης των δι­και­ω­μά­των και τον προ­σα­να­το­λι­σμό του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος στα δι­κά σας χέ­ρια.

Οι ερ­γα­ζό­με­νοι να α­πορ­ρί­ψου­με ε­κεί­νες τις συν­δι­κα­λι­στι­κές η­γε­σί­ες που 24 ώ­ρες το 24ωρο μας κα­λούν να υ­πο­τα­χτού­με στις α­ξι­ώ­σεις των μο­νο­πω­λί­ων. Να γυ­ρί­σου­με τις πλά­τες στους ξε­που­λη­μέ­νους συν­δι­κα­λι­στές που έ­χουν γί­νει οι κα­λύ­τε­ροι πλα­σι­έ της εκ­με­τάλ­λευ­σης, μα­νι­ώ­δεις υ­πο­στη­ρι­χτές της «αν­τα­γω­νι­στι­κό­τη­τας», σπέρ­νουν σε κά­θε τό­πο δου­λειάς το συν­τε­χνια­σμό, την α­πο­γο­ή­τευ­ση και τη μοι­ρο­λα­τρί­α.

Να στεί­λου­με στο α­γύ­ρι­στο τον πα­λιό και νέ­ο ερ­γο­δο­τι­κό και κυ­βερ­νη­τι­κό συν­δι­κα­λι­σμό που έ­χει ως ση­μαί­α τον «ευ­ρω­μο­νό­δρο­μο» και την «τα­ξι­κή συ­νερ­γα­σί­α». Εί­ναι οι κα­λύ­τε­ροι και οι πιο έμ­πι­στοι υ­πάλ­λη­λοι των α­φεν­τι­κών για να μπο­ρούν να πολ­λα­πλα­σιά­ζουν τα κέρ­δη τους χω­ρίς εμ­πό­δια.

Σκλά­βοι του 21ου αι­ώ­να δε θα γί­νου­με!

Οι συν­δι­κα­λι­στι­κές ορ­γα­νώ­σεις που συ­σπει­ρώ­νον­ται στο ΠΑΜΕ α­πλώ­νουν α­σπί­δα προ­στα­σί­ας γύ­ρω α­πό τα δι­και­ώ­μα­τα της ερ­γα­τι­κής τά­ξης, δη­μι­ουρ­γούν τις προ­ϋ­πο­θέ­σεις να βρουν α­γω­νι­στι­κή δι­έ­ξο­δο και προ­ο­πτι­κή η α­γα­νά­κτη­ση και η τα­λαι­πω­ρί­α των ερ­γα­ζο­μέ­νων, για την υ­πε­ρά­σπι­ση των δι­και­ω­μά­των τους.

Να στεί­λου­με μή­νυ­μα σε με­γα­λο­ερ­γο­δο­σί­α, κυ­βέρ­νη­ση, κυ­βερ­νη­τι­κό και ερ­γο­δο­τι­κό συν­δι­κα­λι­σμό ό­τι εί­μα­στε όρ­θιοι, σκλη­ρο­τρά­χη­λοι, α­νί­κη­τοι για να υ­πε­ρα­σπι­στού­με τη ζω­ή και το μέλ­λον των παι­δι­ών μας.

Σή­με­ρα ό­σο πο­τέ, χρει­ά­ζε­ται να ε­νι­σχυ­θεί η συ­σπεί­ρω­ση στις γραμ­μές του α­γώ­να. Έ­χουν βά­λει στο μά­τι τη συν­δι­κα­λι­στι­κή δρά­ση, το δι­καί­ω­μα στην α­περ­γί­α, στις δι­εκ­δι­κή­σεις. Εί­ναι ζή­τη­μα ε­πι­βί­ω­σης να α­πο­κρού­σου­με την ε­πί­θε­ση στα νώ­τα του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος. Να μην ε­πι­τρέ­ψου­με να βά­λουν χέ­ρι στα σω­μα­τεί­α. Να ορ­γα­νω­θού­με σε αυ­τά, να δυ­να­μώ­σει η πα­ρέμ­βα­ση τους. Να μην α­φή­σου­με την ερ­γο­δο­σί­α να α­λω­νί­ζει στους κλά­δους και στους τό­πους δου­λεί­ας.

Να αλ­λά­ξου­με τους συ­σχε­τι­σμούς στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα, να α­να­τρα­πεί η γραμ­μή της τα­ξι­κής υ­πο­τα­γής, που νε­κρώ­νει το σώ­μα της ερ­γα­τι­κής τά­ξης. Να ητ­τη­θεί η γραμ­μή που α­πελ­πί­ζει και α­πο­τρέ­πει χι­λιά­δες ερ­γα­ζό­με­νους και νέ­ους να μπουν στους α­γώ­νες και την τα­ξι­κή πά­λη.

Τί­πο­τα δεν έ­χει κρι­θεί! Ψη­λά το κε­φά­λι!

Ε­μείς να γί­νου­με οι α­φέν­τες του πλού­του που πα­ρά­γε­ται.

Χω­ρίς ε­μάς δε μπο­ρεί να υ­πάρ­ξει πλού­τος. Δί­χως, ό­μως, τους κα­πι­τα­λι­στές, μιας χού­φτας πα­ρα­σί­των, μπο­ρεί.

Σή­με­ρα υ­πάρ­χουν ό­λες οι α­ναγ­καί­ες υ­λι­κές προ­ϋ­πο­θέ­σεις για μό­νι­μη στα­θε­ρή δου­λειά, για μει­ω­μέ­νο ω­ρά­ριο και αύ­ξη­ση του ε­λεύ­θε­ρου χρό­νου, για α­πο­κλει­στι­κά δη­μό­σι­ες και δω­ρε­άν πα­ρο­χές στην υ­γεί­α, τη μόρ­φω­ση, τη λα­ϊ­κή στέ­γη, τον πο­λι­τι­σμό και τον α­θλη­τι­σμό, πε­ρισ­σό­τε­ρο ε­λεύ­θε­ρο χρό­νο, για μι­σθούς και συν­τά­ξεις που θα αν­τα­πο­κρί­νον­ται στο ύ­ψος των ση­με­ρι­νών λα­ϊ­κών α­ναγ­κών.

Μπο­ρού­με να ζή­σου­με σε έ­ναν κό­σμο αν­τί­στοι­χο του κό­που μας, της ερ­γα­σί­ας μας, των προσ­δο­κι­ών μας. Έ­ναν κό­σμο που δε θα μα­στί­ζε­ται α­πό πο­λέ­μους, α­πό α­νερ­γί­α, α­πό ναρ­κω­τι­κά, α­πό άγ­χος και α­να­σφά­λεια. Που θα ζού­με ει­ρη­νι­κά, αν­θρώ­πι­να χω­ρίς εκ­με­τάλ­λευ­ση αν­θρώ­που α­πό άν­θρω­πο, χω­ρίς κα­τα­πί­ε­ση και την βαρ­βα­ρό­τη­τα του συ­στή­μα­τος που ζού­με.

Εί­μα­στε η τά­ξη του πα­ρόν­τος και του μέλ­λον­τος.

Ξέ­ρου­με ό­τι δεν εί­μα­στε μό­νοι μας. Έ­χου­με συμ­μά­χους στα άλ­λα λα­ϊ­κά στρώ­μα­τα.

Πα­λεύ­ου­με για την α­να­συγ­κρό­τη­ση σε τα­ξι­κή βά­ση του συν­δι­κα­λι­στι­κού ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος.

Προ­ω­θού­με τη λα­ϊ­κή συμ­μα­χί­α με τους αυ­το­α­πα­σχο­λου­μέ­νους της πό­λης και του χω­ριού, μι­κρο­πα­ρα­γω­γούς ό­λων των κλά­δων, τις γυ­ναί­κες μας, τα παι­διά μας.

Α­νοί­γου­με το δρό­μο για έ­να ελ­πι­δο­φό­ρο αύ­ριο.

Ζή­τω η 1η Μά­η!

Ζή­τω η παγ­κό­σμια ερ­γα­τι­κή τά­ξη!»