Με αφορμή  ημερίδα στους Γαργαλιάνους ενάντια στις εξορύξεις των υδρογονανθράκων  ο Θανάσης Πετράκος τόνισε: «Η Αγωνιστική Συνεργασία Πελοποννήσου είναι αντίθετη στην παραχώρηση των περιοχών του Ιονίου και του Κυπαρισσιακού κόλπου για έρευνα και κυρίως για εκμετάλλευση υδρογονανθράκων όπως ανακοινώθηκε από τον Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, διότι θα γίνουν βαριές βιομηχανικές εγκαταστάσεις, που θα έχει ως συνέπεια την πλήρη περιβαλλοντική υποβάθμιση της περιοχής. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η περιοχή είναι άκρως σεισμογενής, ο κίνδυνος ατυχήματος είναι πολύ μεγάλος και τίθεται σε κίνδυνο το τουριστικό, αγροτικό και αλιευτικό προϊόν της περιοχής. Επιπλέον, είναι εκτός λογικής από τη μια να έχει χαρακτηριστεί η περιοχή του Κυπαρισσιακού κόλπου Natura και από την άλλη να δίνεται άδεια για έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων.

Το κόστος προηγουμένων πετρελαιοκηλίδων, λόγω εξορύξεων και μεταφοράς υδρογονανθράκων, είναι τεράστιο. Συγκεκριμένα:

– Η πετρελαιοκηλίδα του Erika κόστισε στην Γαλλική οικονομία 974 εκ – 1,1 δις Ευρώ (τιμές 2018), σε αναλογία περίπου το 0.5% της Ελληνικής οικονομίας.

– Η πετρελαιοκηλίδα του Jiyeh, που μάστισε τη τουριστική ακτογραμμή του Λίβανου, είχε σωρευτικό κόστος 2,8 με 4,2 δις Ευρώ (τιμές 2018), ήτοι 1,6% – 3,2% της Ελληνικής οικονομίας.

– Τέλος, η πετρελαιοκηλίδα του Deepwater Horizon στον κόλπο του Μεξικού έχει κοστίσει σωρευτικό πάνω από 65 δις Δολάρια, σε αντιστοιχία το 31% της Ελληνικής οικονομίας.

Από την άλλη πλευρά τα έσοδα που θα αντλήσει το Ελληνικό Κράτος από τα αποδεδειγμένα κοιτάσματα, λαμβάνοντας υπόψη το κόστος των εξορύξεων και τις τιμές του πετρελαίου, θα ισοδυναμούν κατά μέσο όρο ετησίως μόλις με το 0,1% με 0,2% του σημερινού ΑΕΠ (περίπου 240 εκατομμύρια Ευρώ), σε αντίθεση με όσα ανακριβή λέγονται κατά καιρούς στον τύπο για 150 δισεκατομμύρια με 1 τρις Ευρώ. Όπως προκύπτει από τις υπογεγραμμένες συμβάσεις, το μοναδικό άμεσο έσοδο για την Περιφέρεια είναι το 5% επί του φορολογητέου εισοδήματος (όχι του τζίρου) των εταιριών.

Στο μοίρασμα της πίτας των υδρογονανθράκων κερδισμένες βγαίνουν κυρίως οι πετρελαϊκές εταιρείες. Αντίθετα, οι τοπικές κοινωνίες, οι οποίες θα επωμιστούν ενδεχόμενες περιβαλλοντικές και οικονομικές επιβαρύνσεις, λαμβάνουν πάντα το μικρότερο ποσοστό της πίτας.

Γι’ αυτό λέμε:

ΟΧΙ στην εξόρυξη Υδρογονανθράκων στο Ιόνιο

ΟΧΙ στον αιώνα των Υδρογονανθράκων και του CO2.

ΝΑΙ στην προστασία του φυσικού περιβάλλοντος»